Ship of Fools review: chaos aan boord

Rogue-likes hebben al tientallen jaren de wind in de zeilen. Door hun inherente torenhoge replaywaarde kunnen ze aan relatief lage prijs een ervaring bieden die jaren kan meegaan. Maar de laatste tijd vormt er zich een kleine niche in het genre, de cooperatieve rogue-likes. De spelstructuur blijft dezelfde, maar nu moet je het met twee zien te klaren en vooral zonder voor elkaars voeten te lopen. In het rijtje van Gunfire Reborn of Plate Up neemt Ship of Fools het genre nu zeewaarts. Brengt het als rogue-like iets nieuw aan de dag? En is de coop een echte meerwaarde? We tatoeëerden een anker op onze schouder en gingen voor jullie op zoektocht!

De Aquapocalypse is nabij

In Ship of Fools speel je de crew van je eigen schip de Stormstrider. Je trekt erop uit in de zeven zeeën op zoek naar een manier om de aquapocalypse te stoppen en zo de Great Lighthouse te beschermen, centraal monument van het eilandengroepje dat je meestal ‘thuis’ noemt. Waarom dan Fools? Wel, je bent eigenlijk de enige matroos gek genoeg om je hieraan te wagen. Meer verhaal is er niet nodig om je van je luie kont te krijgen!

Gaandeweg ontmoet je natuurlijk een resem personages met hun eigen karaktertrekken en korte backstory, al moet je hier niet veel meer van verwachten dan achtergrondinfo en lichte comedy. De cast is wel kleurrijk en dialogen zijn grappig genoeg om je ietwat te hechten aan het lot van al die antropomorfe zeewezens. Maar het gros van wat Ship of Fools te bieden heeft, is natuurlijk de gameplay. En dat laat niet op zich wachten. Na een korte tutorial van enkele minuten ben je al op weg naar je eerste ongeluk contact met de Storm.

Plezanter met twee

De gameplay is eenvoudig maar efficiënt. Je schip bezit twee kanonnen om vijanden mee af te knallen en vier plaatsen op de boeg om deze te zetten. Jijzelf hebt een melee aanval om elk gespuis te nekken dat op het dek zou landen. De diepgang zit hem vooral in de vijanden en hun talrijke aanvalspatronen en het feit dat je je kanon aan de juiste kant van het schip moet verplaatsen om vijanden te raken. Sommige moet je op tijd afhouden door ze vol kogels te rammen, anderen verplichten je de kanonnen te verlaten om projectielen terug te kaatsen of stun lasers te ontwijken. Maar elke aanval is af te wenden, en de clou zit hem in de juiste volgorde van doelwitten in te schatten. Gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, want er is ook een crewmate om rekening mee te houden.

Ship of Fools is bedacht met coop in het achterhoofd en het zal dus niemand verrassen dat het spel ook leuker is met twee. De hectische situaties verplichten je te communiceren en rekening te houden met je partner. Zo niet, dan sla je elkaar wellicht gewoon knock-out of steel je per ongeluk het kanon van je compagnon en is het snel over met het avontuur. Bovendien is de moeilijkheid ook beter gedoseerd met z’n tweeën. Alleen spelen is mogelijk, maar meer een uitdaging dan de bedoeling.

Samen spelen kan zowel lokaal als online en in beide gevallen verloopt dit haast vlekkeloos. Ship of Fools is nu ook geen zware game om te draaien, dus je mag dit resultaat ook verwachten op alle andere consoles. Maar leuk dat dit kan om zo zeker te zijn dat iedereen het spel op de voorziene manier kan ervaren. Wel is het een beetje spijtig dat je niet met vier samen kan spelen. Dit vergt natuurlijk een hoop meer werk waar de devs wellicht geen tijd voor hadden, maar het spel zou er zich absoluut toe lenen.

Upgrades voor nu, upgrades voor later

Natuurlijk komt er meer bij de gameplay van Ship of Fools kijken dan alleen knallen en slaan. Op je reis kan je – zoals het een goede rogue-like betaamt – een hoop upgrades vinden met elk een ander doel. Ammunitie geeft je bijvoorbeeld nieuwe kogels met tal van effecten. Deze hebben een oneindige stock, in tegenstelling tot bommen met grote kracht maar beperkte kogels. Maar er zit ook iets dwazer in. Wat dacht je van een papegaai die om de zoveel tijd een brandend ei legt? Dat kan je ook afvuren, ei of vogel! Je boot is weliswaar gelimiteerd in hoeveel van die upgrades je kan meepakken en waar ze zullen staan tijdens een gevecht, dus daar moet je ook rekening mee houden. En dan zijn er nog artefacten met passieve bonussen alsook trinkets die individuele crewmates bonussen geven zoals immuniteit voor stuns of meer kans op critical hits.

Wat je allemaal kan oprapen en hoe je ‘build‘ er zal uitzien, kan je iets of wat kiezen op de vaarkaart. Een beetje zoals de routes in Slay the Spire, maar met meer vrijheid door de structuur in hexagonen in dit spel. Om te vermijden dat je eeuwig sterker zou worden, zorgt een teller er wel voor dat de duistere mist van de aquapocalypse steeds dichterbij komt. Aan jou de keuze of je alle nabije upgrades wil oprapen of meteen rechtdoor wil varen om de verste schatkisten te bemachtigen.

Al die mechanics worden dan na elk avontuur, succesvol of niet, uitgebreid met wat we in het vakjargon ‘meta upgrades‘ noemen. Deze upgrades zijn permanent en gaan van extra startmateriaal voor je boot tot nieuwe wapens of artefacten en zelfs nieuwe Fools voor tijdens je runs. Niet de eerste keer dat we zoiets zien natuurlijk, maar het zorgt ervoor dat de content fris blijft. En bovendien helpt dit met de moeilijkheid. Ben je geen ervaren speler, dan zal je op termijn door alle meta upgrades toch sterk genoeg zijn om alles aan te kunnen.

De conclusie hier is wel dat de gameplay gewoon werkt en enorm plezant is. De rondes zijn pittig maar kort, je hebt zeggenschap over hoe je run er zal uitzien en de upgrades zijn dwaas genoeg dat het iedere keer een leuke verrassing is om te zien wat je nu weer afschiet. Het enige minpuntje is misschien het gebrek aan synergie tussen al die bonussen. Je kan niet bepaald verschillende kanonskogels samengieten om er iets nieuws van te maken, en artefacten zijn meestal zo niche qua effect dat ze ofwel exact zijn wat je nodig hebt of voer zijn voor de zeebodem. Echt een build maken is dus moeilijk en daarmee mis je ook een beetje de fun van over-the-top krachtig te zijn dat normaal met de rogue-like formule geleverd wordt.

Don’t Starve vibes

Een klein applausje ook voor de artiesten achter Ship of Fools. De cartoony stijl werkt echt uitstekend. Gepaard met de bombastische maar speelse muziek, geeft dit vaak echt Don’t Starve-vibes, wat absoluut als een compliment bedoeld is. De hoofdprijs gaat echter naar de animaties van alle vijanden en zeker de bazen. Uniek, vol detail en met zeer leesbare aanvalspatronen wat ook enorm helpt in de actie van alle gevechten. Het is duidelijk wat ze gaan ze doen, met welke timing en waar het gaat landen. Petje af, zo zorg je ervoor dat iets artistiek ook functioneel is.

En ook een kleine vermelding voor de ‘stemmen’ in dit spel. Het lijkt een beetje op de klanken van Banjo-Kazooie, tot we de heks van het verhaal tegenkwamen. Toen waren we zeker dat het die klanken waren, en bij de heks zelfs exact die van Gruntilda. Leuke knipoog die niet ongemerkt gaat, Fika productions!

Te kort?

Al die kwaliteiten zorgen misschien wel voor de grootste ontgoocheling in Ship of Fools: de levensduur. Er is helaas iets te weinig content. Met slechts vier bazen en drie zones kan je op een handvol uurtjes echt alles gezien hebben dat het spel te bieden heeft. Koppel dat aan het bovenvermeld gebrek aan builds en je krijgt paradoxaal genoeg een rogue-like met weinig replaywaarde tenzij je echt alles alles wil vrijspelen. Kort en krachtig is niet slecht, maar we kunnen alleen maar hopen dat de ontwikkelaars nog wat bazen in petto hebben voor toekomstige DLC’s. Voor nu is het gewoon spijtig dat ze er niet helemaal in slagen het potentieel van een rogue-like structuur los te laten op de geweldige gameplay van hun spel. Er is wel een sprankel hoop. In het spel bevindt zich namelijk een gesloten deur waar de devs al over hebben gezegd dat deze later zal opengaan. Gratis content update of de gehoopte DLC, dat zullen we moeten afwachten. In ieder geval blijft Ship of Fools een geweldig spel, en al zeker voor de allereerste game van Fika Productions. Goed bezig!

Weten wat er nog recent uitkwam? Lees dan onze andere reviews!

• God of War Ragnarök review: all grown up
• Overwatch 2: de moeilijke terugkeer naar een fenomeen
• Harvestella review: Final Farmtasy
• Marvel’s Spider-Man: Miles Morales (pc) review – kwaliteitsvolle port, korter spel