Steelrising review: La MarsSoullaise

Spiders kennen we tegenwoordig vooral dankzij de (anti-)kolonialistische fantasy RPG Greedfall. Het is een studio die leuke games vol atmosfeer levert, maar ook te kampen heeft met bugs en andere problemen. Ze hadden duidelijk nog geen zin om de dichtgeregen kniebroeken en de driepuntige hoeden uit Greedfall in de kast te leggen, want in Steelrising begeven we ons naar een steampunk-versie van de Franse Revolutie. In plaats van een pure Bioware-achtige RPG is het deze keer een Soulslike. Is het revolutionair en de moeite waard of zeggen we non, merci? Geekster neuriede de Marseillaise en testte het voor jullie uit.

Allons automates de la patrie

Steelrising is zeker geen historisch accuraat avontuur, want Lodewijk XVI heeft deze keer geen zin in revolutie en besluit om een leger mechanische automata op zijn bevolking af te sturen om zijn macht (en zijn hoofd) te kunnen bewaren. Jij speelt als Aegis, een danser/bodyguard-automaton van koningin Marie-Antoinette die door haar man in een soort huisarrest geplaatst is. Jouw taak is om te onderzoeken waar alle automata vandaan komen en om de koning tegen te houden. Als alternatieve geschiedenis is het wel grappig, want je komt uiteraard ook een aantal prominente figuren uit de Franse geschiedenis tegen zoals Maximilien Robespierre, de Markies de La Fayette, Jean-Paul Marat of Antoine Lavoisier.

Dit betekent dat in tegenstelling tot de meeste Souls-games er een duidelijk verhaal met personages in zit. Je vindt wel hier en daar brieven en je wapens en andere stukken uitrusting dragen ook bij aan de lore, maar het (nogal voorspelbare) verhaal zelf wordt vooral in de vele dialogen verder gezet. Daarnaast heb je ook nog een best groot aantal side quests met soms heel eenvoudige maar soms ook relatief goede verhalen.

Snelle gameplay

Het is duidelijk dat de games van From Software een grote inspiratie zijn geweest voor Steelrising. In deze Soulslike drink je als machine geen estus of injecteer je geen bloed maar gebruik je olie (zowel een hervulbaar flesje als eenmalige buisjes). Steelrising noemt de bonfires Vestals en de souls Anima. Je hebt een dodge en een gewone aanval, een krachtigere aanval en een speciale aanval per wapen. Er is stamina en wanneer je sterft heb je één kans om je verloren Anima terug te krijgen.

Bij het tempo van het spel zelf is vooral de mosterd gehaald bij Bloodborne. De aanvallen kunnen redelijk snel op elkaar volgen en je hebt twee wapens die je tegelijkertijd kan gebruiken. De wapens zijn supercool en passen heel goed in het steampunk-thema, zoals twee mechanische waaiers, pistolen die ijs, bliksem of vuur schieten, stalen klauwen of een grote vuurknots. Elk wapen heeft speciale vaardigheden zoals het omvormen tot schild, elemental attacks of de mogelijkheid om aanvallen af te weren. Wie wil focussen op blokken of afweren moet dus bepaalde wapens gebruiken, want anders kan je dit niet doen. Agressie wordt aangemoedigd, want een vijand een aantal keer achter elkaar raken vult een (snel leeglopende) meter die vijanden even kan verdoven. Jammer genoeg is er nergens iets van online functionaliteit zoals invasies, co-op of boodschappen te vinden.

Variatie

De punten waarop Steelrising zich toch wat probeert te onderscheiden zijn het snel terugkrijgen van je stamina en de elemental attacks. Wanneer je stamina op is, overhit je als automaton, maar kan je jezelf snel afkoelen om meteen stamina terug te krijgen. Je hiervan meester maken zorgt ervoor dat je opeens veel meer achter elkaar kan aanvallen. Je kan dit echter niet vaak achter elkaar doen, want door jezelf af te koelen verhoog je je eigen ijsmeter. Er zijn immers drie soorten elemental status effects. Deze toepassen met je wapens kost speciale capsules, maar na een tijdje heb je door de vele drops van de vijanden daar een grote voorraad van opgebouwd. Wie in brand staat, verliest constant HP, te veel ijs in je radarwerk zorgt ervoor dat je even bevroren bent en moet button mashen voor de vijand ervan kan profiteren, en geëlektrocuteerd zijn zorgt ervoor dat je extra schade ondergaat. Deze hilarisch krachtige status effects zijn wel gevaarlijk voor jou, maar kunnen normale vijanden en zelfs veel bazen heel triviaal maken. Wanneer je een heel krachtige maar logge vijand van ver kan bevriezen (met je wapens of speciale en ook heel krachtige granaten) om er daarna even op te slaan en je dan terug te trekken, is je overwinning zo goed als gegarandeerd. Vermoedelijk zal dit in een balance patch wel opgelost worden.

Je hebt meerdere stats en er zijn verschillende builds mogelijk. In onze eerste playthrough gingen we voor de dancer class met mechanische waaiers (die je als schild kan gebruiken) en een pistool dat ijs kon schieten. De volgende keer (als er één komt) gaan we echter voor de tragere maar krachtigere wapens. Ook kan je vier modules (lees: ringen of accessoires) installeren om jezelf betere stats of een paar speciale effecten te geven. Het rare is dat je met de juiste combinaties na een tijdje eigenlijk je Anima niet echt meer nodig hebt om je stats beter te maken (5 in zowel health als stamina met ook een module voor beide was genoeg om het spel door te komen en 20 in de main damage stat was het maximum) en het vooral zal gebruiken om upgrades, armor of items te kopen. Heel moeilijk is het spel eigenlijk niet, en je hebt ook de mogelijkheid om Assist Mode op te zetten en het jezelf nog eenvoudiger te maken. Dat is vooral voor wie de sfeer van het spel wil opsnuiven zonder zich te moeten frustreren op een resem sterfgevallen. Op zich zijn wij daar niet tegen in dit spel, want de uitdaging is hier om eerlijk te zijn na een tijdje niet meer zo groot en ook niet de reden (in tegenstelling tot bijvoorbeeld Dark Souls) om het spel te spelen.

Jammerlijke automatismen

De vijanden lijken in het begin best wat variatie te hebben, maar zeker in de laatste 30% van het spel heb je zo goed als alles gezien. Wanneer bij de side quests steeds dezelfde vijanden blijven terugkomen, valt het de eerste keer op. Het extra lastige hierbij is dat na een tijdje bijna elke vijand een irritante kleine mechanische spin bij zich heeft die je aanvalt en de vijand buffs geeft. Op zich is het niet zo erg als dat soms gebeurt, maar het is echt bij veel encounters in zowel de gebieden van de latere side quests als de latere gebieden van de main quest. Tegen het einde van het spel snak je naar variatie die je niet krijgt. De vijanden, die je al ettelijke keren hebt verslagen, zijn dan niet meer uitdagend maar eerder irritant en lijken vooral te dienen om de speelduur te verlengen. Gelukkig zijn de krachtige granaten die je best kan gebruiken bij meerdere vijanden na een tijdje helemaal niet zo duur. We kunnen ons echter niet indenken dat het de bedoeling was van de makers dat grenade spam de optimale strategie is voor het einde van het spel.

Hier en daar is er eens een irritante gameplay-bug. Zo was er minstens één keer een item in een gebied dat onmogelijk was om op te pakken. Ook laat Steelrising je Anima wanneer je sterft achter op de dichtstbijzijnde plek, zelfs al is dat op een platform dat je eigenlijk niet kan bereiken. Het ergste bij de gameplay is de input reading die de vijanden soms doen waardoor ze onmiddellijk kunnen reageren zonder dat jij iets kan doen. Zo stond een baas op een bepaald moment letterlijk stil toen we ons vlak tegen hem duwden. Ook wij stonden stil en secondenlang gebeurde er niets. Pas toen we op een knop op de controller duwden om aan te vallen viel de baas tegelijkertijd met onze animatie aan. Na het verslaan van de eindbaas krijg je nog upgrade materials, maar je gaat meteen naar de credits en er is geen ng+ (dit komt volgens de makers zeker in een latere patch). Wanneer je in je hoofdmenu op Continue duwt, krijg je voorlopig meteen de credits opnieuw in plaats van voor of na het eindgevecht te kunnen verdergaan.

Onze laatste klacht hierbij is misschien niet zo erg, maar toch: Er is een trophy om een baas te verslaan zonder je hernieuwbaar olieflesje te gebruiken om je te healen. Wij versloegen meerdere bazen zonder enig healing item (dus ook niet de consumables) te gebruiken, maar de trophy werd ons niet gegund. Er is ook een trophy om heel het spel te doen zonder je te healen met dat flesje, maar daar gaan we niet aan beginnen tot er zeker een deftige patch is geweest.

Steampunk-revolutie

Steelrising heeft niet de beste graphics, maar profiteert wel van zijn Steampunk-sfeer. Het design van Aegis is best cool en naarmate je veel stamina gebruikt en overhit raakt, wordt de motor op je rug gloeiender. Ook is het fijn dat je best veel armor hebt om aan Fashion Souls mee te doen en voor Aegis de leukste outfit samen te stellen. Een automaton met mooie vesten of driepuntige hoeden is altijd leuk om te zien. Na een tijdje is het ook niet zo erg meer om punten in je armor te verliezen wanneer je een ander kledingstuk wil dragen, dus kan je kiezen wat jou het meest stijlvol lijkt. De wapens en de vijanden dragen ook bij tot de sfeer. Als danser-automaton beweeg jij redelijk gracieus, maar bij veel vijanden is er een (vaak opzettelijke) houterigheid in de animaties. Sommige van de omgevingen (zoals riolen of een bos) zijn wat saai, maar uiteindelijk is het best fijn om in door chaos geteisterde straten van het Parijs van de 18e eeuw rond te lopen en beroemde plekken te bezoeken. Wanneer je een massieve bisschop-automaton kan bevechten met de Notre-Dame op de achtergrond of in de tuinen van Versailles het kan opnemen tegen andere automata, zijn er toch een aantal correcte beslissingen genomen. De gebieden zijn best groot en bevatten meer shortcuts dan ooit (die je ook soms pas later met speciale abilities kan openen), maar de side quests sturen je er wel keer op keer naar terug (soms wel in nieuwe delen van die gebieden).

Ook bij de technische prestatie van Steelrising zien we soms de bugs waar Spiders voor gekend staat. Zo kan de camera soms helemaal beginnen freaken en gaan sommige vijanden (gelukkig passief) gewoon weer rechtstaan nadat je ze uitgeschakeld hebt. De muziek en de voice acting zijn ten slotte best oké, maar soms komen er ondertitels op en schiet de voice acting pas in gang vanaf het tweede deel van de zin (dus het eerste deel hoor je niet). 

Steelrising: leuk maar niet revolutionair

Steelrising is een leuke maar soms buggy Steampunk Soulslike met een duidelijk verhaal en fijne gameplay, hoewel na een tijdje steeds dezelfde vijanden blijven terugkomen. Het spel is best lang, maar ook door de vele side quests die je naar dezelfde levels sturen en je dezelfde uitdagingen geeft, komt het té uitgerokken over. Uiteindelijk is het een fijne maar jammer genoeg repetitieve ervaring die gamers die hunkeren naar een Soulslike wel zal kunnen bekoren, maar die toch nog wat patches kan gebruiken.

Steelrising is te koop bij bol.com

Na Steelrising nog geïnteresseerd in de meest recente Soulslikes?

• Thymesia speelt fijn en druipt van de atmosfeer maar ziet er niet zo mooi uit.
• The Tarnishing of Juxtia is een leuke maar ietwat stroeve 2D Soulslike.
• Elden Ring is een puur meesterwerk dat het beste uit alle Souls-games combineert.