Wie kent Klonoa nog? Het was een serie met een rare maar schattige mascotte wiens belangrijkste games te vinden waren op de Playstation en Playstation 2. Doorheen de jaren zijn er een aantal spin-offs gekomen en was er een remake van het eerste spel beschikbaar op de Wii. Dankzij Klonoa Phantasy Reverie Series kan je nu de remake van Klonoa: Door to Phantomile (Klonoa 1) en Klonoa 2: Lunatea’s Veil spelen. Is het nog de moeite waard om je anno 2022 aan deze 2.5D-platformers te wagen, of is er te veel frustratie door achterhaalde gamedesign? Geekster zette een pet met het Pac Man-logo op en testte het voor jullie uit.
- Ontwikkelaar: Monkey Craft
- Uitgever: Bandai Namco Entertainment
- Platformen: pc, PS4/5, Switch, Xbox One, Xbox series X/S
- Datum: 8 juli 2022
- Reviewcopy op PS ontvangen via uitgever
Wahoo!
Klonoa, een raar antropomorfisch wezen met wat lijkt op een mix van het DNA van een konijn, hond en kat, vindt in het bos naast zijn dorpje een magische ring met daarin een wind spirit, Huepow. Samen moeten ze proberen hun wereld te redden van de duistere geest Ghadius en zijn irritante sidekick Joka. Het verhaal van het eerste spel is aanvankelijk functioneel maar niet zo bijster interessant. Op bepaalde momenten bevat het echter een paar verrassend emotionele momenten. In Lunatea’s Veil komt onze langharige mascotte terecht in een nieuwe wereld waar het ook niet allemaal koek en ei is. Het tweede spel bevat geen even emotionele scènes als Door to Phantomile, maar probeert wel voor nét iets meer diepgang te gaan met (een paar van) de nieuwe personages.
Old-school
Op zich is de gameplay redelijk eenvoudig en heb je niet zo veel mogelijkheden in deze 2.5D-platformers. Om zowel vijanden uit te schakelen als doorheen de wereld te raken, kan je met je magische ring vanop (zeer) korte afstand proberen een vijand te vangen. Deze kan je dan gebruiken als projectiel of als hulpmiddel om hoger te springen. Daarnaast kan Klonoa heel kortstondig blijven zweven in de lucht om net iets verder te raken bij het springen. Je moet het daarmee doen om op het einde van elk level te raken, zes geheime objecten met daarin gevangen genomen wezens per level te vinden of de bazen te verslaan. Het tweede spel breidt dit uit met een paar levels waar je op een hoverboard zit of met een grotere focus op jezelf naar boven schieten.
Het is wel aangenaam om te zien hoe creatief de makers geweest zijn met dit beperkte arsenaal. In Door to Phantomile gaat het vooral over platforming challenges, de plaatsing van de zes verborgen objecten en de verschillende soorten tegenstanders. In Lunatea’s Veil komen er een klein aantal mogelijkheden bij door het effect dat sommige vijanden geven indien Klonoa ze vangt en wegschiet. Je zal in het tweede spel ook vaker puzzels tegenkomen waarbij de volgorde waarin je acties uitvoert heel belangrijk is.
Frustraties
Er zijn jammer genoeg wat frustraties bij deze remake. In het begin zijn beide games héél simpel, maar in de tweede helft en vooral op het einde van elk spel wordt alles opeens veel moeilijker tot controllerbrekend frustrerend. Daarbij moet wel gezegd worden dat Door to Phantomile veel moeilijker en frustrerender is dan Lunatea’s Veil. Wie in elk level alle dream stones wil vinden, zal ook perfect moeten spelen en veel trial and error nodig hebben wanneer je niet meer terug kan of wanneer je heel snel een bonus moet gebruiken om zoveel mogelijk dream stones in waarde te verdubbelen. Gelukkig zijn de games redelijk gul met hun checkpoints, maar zelfs dan zal je sommige levels op easy moeten herspelen om genoeg extra levens te verzamelen om het op normal allemaal te overleven.
Of het zo was in de originele versie op de Playstation weten we niet meer, maar in Klonoa Phantasy Reverie Series beweegt Klonoa zich overigens soms nét iets te veel naar voren als hij landt of blijkt de rand van een platform net niet zo ver geweest te zijn als je dacht, waardoor je in plaats van veilig te landen of rustig op het laatste moment weg te springen, opeens in de dieperik duikt. Best irritant wanneer je in de latere levels zéér nauwkeurig moet zijn om op bepaalde platformen te kunnen landen of hen als afspringplank moet gebruiken. Gelukkig moet je dit voornamelijk doen in de extra moeilijke bonuslevels, hoewel het hier en daar in de normale levels ook eens nodig was. In die bonuslevels draait het vooral rond boven een afgrond of lavaput je momentum te gebruiken en snel een vijand te vangen, jezelf ervan af te katapulteren om meteen hetzelfde te doen bij nog een of meerdere vijanden zonder je dood tegemoet te storten.
Een trouwe update, maar niet meer
Klonoa Phantasy Reverie Series wil vooral een trouwe remake van het origineel zijn. Wie hoopte op een remake met modernere graphics en geluid zoals bij de Crash Bandicoot N. Sane Trilogy of MediEvil, is er dus aan voor de moeite. Je kan duidelijk zien en horen dat alles stamt uit de tijd van de eerste twee generaties Playstation, hoewel de games er uiteraard wat scherper uitzien, meer lichteffecten hebben en de UI een update heeft gekregen. Toch ogen de levels (en vooral de achtergronden of omgevingen) soms hierdoor visueel wat leger aan dan gehoopt. Ook de soundtrack en effecten zijn zo trouw mogelijk gebleven, wat vaak geen enkel probleem is maar soms misschien toch beter een aantal heel irritante geluidjes had achterwege gelaten, zoals wanneer je uit een ontploffende fabriek moet ontsnappen. Bij de voice acting blijft het wel grappig dat ze voor hun eigen taal zijn gegaan en is het soms indrukwekkend om te zien hoe de voice actors zelfs daarmee nog steeds veel emotie in hun performance konden steken.
Klonoa Phantasy Reverie Series
Voor de fans van Klonoa is de Klonoa Phantasy Reverie Series uiteraard een dikke aanrader. Ook wie de serie nog niet kende maar wel een oldschool platformer wil spelen, kan zich aan deze games wagen, maar dan moet je wel weten dat sommige designkeuzes uiteraard wat achterhaald zijn en de games bij tijden wat frustrerend kunnen zijn. Zelfs samen genomen zijn beide games ook helemaal niet zo lang. Op een goede vijf uur per spel ben je er waarschijnlijk volledig door, wat de redelijk dure prijs van €50 toch wel minder interessant maakt. De remake biedt wel de mogelijkheid om tot met twee spelers de levels aangaan, wat altijd leuk is.
Nostalgiebom
Klonoa Phantasy Reverie SeriesRaak
- Nostalgiebom
- Verrassend emotioneel
- Grappige voice acting
- Trouwe remakes
Braak
- Nogal prijzig
- Soms frustrerende mechanics in een oldschool design
- Kort
- In afgronden vallen wanneer het (ogenschijnlijk?) jouw schuld niet is