Eindelijk Chris Claremont in X-Men Legends 12

X-Men Legends startte iets meer dan een jaar geleden als een concept waarin de makers van weleer werd gevraagd om nog eens een verhaal te vertellen dat had kunnen spelen tijdens hun eerdere run op een serie. Het leverde een collectie van alleraardigste verhalen op die soms best goed waren en soms uitblonken in het opzichtige bespelen van een nostalgische snaar.

Een naam die tot nu toe ontbrak is Chris Claremont. Bijna 50 jaar geleden was hij degene die samen met Len Wein het fundament legde voor de X-Men. Het liet zijn brandmerk achter op de wijze waarop er naar comics werd gekeken en het maakte van hem een succesvol man. Tegelijkertijd was het ook een meesterwerk dat zijn maker in zijn macht hield. Want Claremont werd en wordt nog altijd overschaduwd door het titanenwerk dat hij van 1976 tot 1991 verrichtte. Alles wat hij sindsdien deed, wordt niet of nauwelijks opgemerkt.

De schrijver lijkt zich zelf verzoend te hebben met zijn rol en komt gewillig opdraven voor deze klus. Het verhaal van deze X-Men Legends speelt zich af na de catastrofale gebeurtenissen in Fall Of The Mutants. Aan het einde van dit verhaal weet de wereld niet beter dan dat de X-Men hun levens hebben opgeofferd om de wereld te redden. De enigen die aan dit lot ontsnapten waren Nightcrawler en Kitty Pryde a.k.a The Shadowcat. Ze waren nog aan het herstellen van hun verwondingen na de gevechten tegen de Marauders.

Terug naar 1987 met X-Men Legends

Het verhaal is op zich redelijk eenvoudig. Kitty en Nightcrawler worden geteleporteerd naar een onbekende locatie. Hier vertelt een projectie van Destiny hen dat ze Mystique moeten stoppen. Zij is gek van verdriet vanwege de dood van haar pleegdochter Rogue (een X-man) en wil Forge, die ze hiervoor verantwoordelijk houdt, vermoorden. Onze vrienden worden natuurlijk gespot door The Harriers, de bodyguards die Forge moeten beschermen. Klets je daar maar eens uit!

Het is een redelijk eenvoudig verhaal dat je weg kan zetten als een simpele kloppartij. De wijze waarop Claremont het verhaal opvult, is een meerwaarde. Technisch gezien eindigde The Fall of the Mutants met een losse plotlijn. Na 35 jaar wordt dat opgevuld. Het was op zich niet nodig maar het is wel prettig dat het alsnog gebeurt.

Deze issue leest eigenlijk als Uncanny X-Men 227b. Als je niet beter weet dan zou het in 1987 gepubliceerd kunnen zijn. Claremont levert een overtuigende pastiche op zichzelf. Het is ook een leuke springplank naar Excalibur.

Helaas is het tekenwerk minder overtuigend. Scot Eaton is een goede tekenaar. Zijn werk oogt echter ruw en ongepolijst wanneer je het vergelijkt met dat van covertekenaar Alan Davis wiens lijnen waanzinnig soepel ogen. Davis wordt een dagje ouder en kan niet meer de output leveren van toen. Tragisch maar Vadertje Tijd spaart niemand.

Deze issue is een mooie toevoeging aan de collectie van iedere X-Menliefhebber. Het overstijgt de goedkope nostalgische insteek en voegt echt iets toe aan het oude werk. Toch zou je het Chris Claremont ook gunnen om nog eens te scoren met nieuw werk.

X-Men Legends 12 verscheen op 9 maart en werd gemaakt door Chris Claremont en Scot Eaton.