Wij zijn niet verantwoordelijk voor eventuele nachtmerries.
In oktober viert horror hoogtij, maar in de wereld van comics is het genre al lang niet meer weg te denken. De populariteit van horror in het medium is te danken aan de eindeloze mogelijkheden om onbehagen en gruwel af te beelden, om te vertellen over heel kleine angsten of net de universele bezorgdheden die ons besluipen als een vampier in het donker.
Dit zijn 13 van de beste horrorcomics om jou slapeloze nachten te bezorgen:
The Autumnal (Daniel Kraus en Chris Shehan)
Kat en haar dochter krijgen de kans om te vluchten uit hun gewelddadig en armoedig bestaan wanneer ze een huis erven in het prachtig herfstgekleurde Comfort Notch. Maar haar vervreemde moeder had een reden om Kat te verbannen uit het dorp waar een duister gevaar schuilt in de bladeren en de bomen. The Autumnal is – zoals de naam al doet vermoeden – perfect leesvoer voor de tijd van het jaar met krachtige en verontrustende tekeningen.
Something Is Killing the Children (James Tynion IV en Warther Dell’Edera)
Iets is de kinderen aan het doden, maar wat precies? In Something Is Killing the Children worden de engste nachtmerries van kinderen werkelijkheid. Enkel Erica Slaughter, lid van een donkere clan monsterjagers, kan de jongsten uit het slaperige stadje Archer’s Peak redden.
De oorspronkelijke minireeks was zo’n succes dat Something Is Killing the Children nu een langlopende serie is, de spin-off House of Slaughter krijgt, én voor Netflix geadapteerd wordt door Mike Flanagan (die “horrorgrootmeester” van Haunting of Hill House en Midnight Mass). Allemaal terecht, want het is een comic die heel moeilijk weg te leggen is dankzij een intrigerend mysterie en gruwelijk knappe tekeningen.
Dracula, motherf**ker! (Alex de Campi en Erica Henderson)
De stijlvolste Halloweenstrip, uw naam is Dracula, motherf**ker! Erica Henderson laat haar cartooneske tekenstijl volwassen worden met psychedelische kleuren en verschrikkelijk grote, paginavullende vampiermonsters. Het verhaal is wat dun, maar op die manier kan het sfeervolle tekenwerk meer vertellen dan woorden zouden kunnen.
Home Sick Pilots (Dan Watters en Caspar Wijngaard)
Home Sick Pilots is een geschenk om te beschrijven. De comic is een combinatie van Gundam en The Shining met een soundtrack van een vroege Green Day, een geslaagde mengeling van mecha en horror gesitueerd in de punkscene van de jaren 90. Je moet het lezen om volledig te snappen.
Wat je nu al kan snappen: Dan Watters en Caspar Wijngaard brengen een inventief uitgangspunt tot leven met veel gevoel en kleur. Home Sick Pilots is een krachttoer voor Wijngaard, het soort tekenaar dat durft te grenzen te verleggen van wat voor velen een statisch medium lijkt te zijn.
Proctor Valley Road (Grant Morrison, Alex Child en Naomi Franquiz)
Proctor Valley Road is een comic voor wie bovennatuurlijke verhalen over tieners in de jaren 80 mist. De schrijvers verweven folklore met nostalgische sciencefictionhorror, een genre dat ondertussen wel weer over zijn hoogtepunt heen lijkt. Maar Proctor Valley Road is meer It dan Stranger Things en is minder afhankelijk van verwijzingen naar popcultuur dan van de horror gepuurd uit de tijdperiode zelf.
Bitter Root (David F. Walker, Chuck Brown en Sanford Greene)
Bitter Root is een voorbeeld van het recent opgedoken etnogothic, zoals een academicus het genre benoemt in het nawoord van de comic. Het zijn de films die Jordan Peele maakt, Lovecraft Country en nu ook deze comic die het verrijzen van demonen gebruikt om racisme in de jaren 1920 van Amerika af te beelden.
Bitter Root ziet er dankzij Sanford Greene dynamisch en stijlvol uit, met kleuren die je meenemen naar een ander tijdperk. Als het uiterlijk en de thema’s je nog niet overtuigen, zullen de heldhaftige personages (een familie die al generaties op monsters jaagt) dat wel doen.
Nailbiter (Mike Henderson en Joshua Williamson)
Buckaroo in Oregon heeft een eigenaardige toeristische aantrekking. De stad is berucht omdat er 16 seriemoordenaars zijn opgegroeid. Een agent werkt samen met een van die beulen om het geheim te ontrafelen. Nailbiter is een bloederig plezante rit die – ik waarschuw je nu al – niet iedereen tevreden maakt met het einde.
Blue in Green (Ram V en Anand RK)
De donkere graphic novel van Ram V en Anand RK verkent het romantisch geworden idee dat de beste kunst enkel geboren wordt uit tragedie. De zoektocht naar creatieve inspiratie kan een obsessie worden, een horror die je besluipt. Herkenbaar voor elke creatieveling.
In Blue in Green is blinde ambitie een vleesgeworden demoon die teert op zelfdestructie. Slapeloze nachten, afzondering en lichamelijk afzien zijn het recept voor creatief succes, het soort voorbeeldgedrag dat in sommige kringen geromantiseerd wordt.
Revival (Tim Seeley en Mike Norton)
Revival is er eentje voor de fans van The Walking Dead en kwam uit in de periode waarin gelijkaardige fictie (de doden herrijzen en niet noodzakelijk als zombies) populair was. Hoe komt het dat de lijken in een stadje in Wisconsin plots terug tot leven kwamen? Is het een mirakel of een ziekte? Hebben ze onsterfelijke superkrachten? En wat zijn de geestige figuren die dorpelingen spotten in het bos sinds de doden terugkwamen? Revival werpt heel veel vragen op die, gelukkig, allemaal bevredigend beantwoord worden.
The Department of Truth (James Tynion IV en Martin Simmonds)
Op een enge manier is het heel fascinerend wat mensen maar al te graag willen geloven. Maar wat als zo hard in iets wordt geloofd dat het werkelijkheid wordt? Die leuze past scenarist James Tynion IV toe op complottheorieën in The Department of Truth. Het resultaat is leerrijk – in het echt geloven personen deze ideeën – en griezelig dankzij de onzuivere tekeningen van Martin Simmonds.
De aarde is plat als genoeg mensen dat geloven en schietpartijen in scholen zijn een hoax van liberale politici. The Department of Truth pakt zijn tijd om de lezer te laten kennismaken met de geheime dienst die behoedt dat complottheorieën werkelijkheid worden. De afzonderlijke nummers behandelen elke keer een bepaald complot, terwijl langzaamaan duidelijker wordt hoe alles verbonden is.
The Black Monday Murders (Jonathan Hickman en Tomm Coker)
De wereld wordt geregeerd door banken en de banken aanbidden een eeuwenoud kwaad. In The Black Monday Murders ontdekt een detective de bloedmagie die de financiële wereld draaiende houdt, of net in elkaar doet storten als dat beter uitkomt voor de machtigsten boven ons. Dit is misschien een van de minst toegankelijke series van Jonathan Hickman en tevens eentje die hij sinds 2016 nog steeds geen einde heeft gegeven.
Redlands (Jordie Bellaire en Vanesa R. Del Rey)
In Redlands heeft een gewelddadige heksenclan een stad in Florida overgenomen, maar nu aast het verleden op hun positie en kracht. In deze wereld vol magie, moord en verraad zijn er geen echte goedzakken maar heksen zijn beter dan racistische flikken, toch?
Redlands is net zoals zijn tekenstijl: het gaat alle kanten op. En dat bedoel ik positief. Jordie Bellaire (van hoofdberoep inkleurder) schrijft edgy en onvoorspelbare hoofdpersonages, terwijl illustrator Vanesa R. Del Rey verrast met schetsachtige tekeningen en met heel specifieke geluiden – een vlam, ketchup die uit een fles komt – die ze vormgeeft als tekst. Soms zijn het echt de kleine dingen in het leven die het allemaal de moeite waard maken.
These Savage Shores (Ram V en Sumit Kumar)
These Savage Shores is een vampierenverhaal, maar niet zoals je ze gewend bent. Ram V start zijn mooie allegorie (met Sumit Kumar die even schoon tekenwerk voorziet) voor kolonisatie met een Britse vampier die meereist naar Indië waar de Verenigde Oost-Indische Compagnie de plak wil zwaaien. Maar het land dat de vampier wil veroveren, huisvest demonen die hij beter niet had wakker gemaakt.
