De nieuwste magnifieke serie van HBO heet Lovecraft Country. De Lovecraftiaanse reeks is bezaaid met monsters zoals geesten, gedaanteverwisselaars en het grootste gedrocht van allemaal: Amerikaans racisme.
De hoofdpersonages van Lovecraft Country twijfelen geen seconde over het bestaan van vampierachtigen en andere wezens van de nacht. Het grootste monster staren ze elke dag al in de ogen. En de witte mens staart terug. In het land (en het tijdperk) van de Jim Crow-wetten worden zwarte Amerikanen door de wet onderdrukt, dus maken we achteraan op de bus kennis met Atticus (Jonathan Majors uit The Last Black Man in San Francisco en Da 5 Bloods).
De eerste aflevering belooft veel te veel
Atticus, zo leren we uit de indrukwekkende opener, is een soldaat die net terugkomt van de Koreaanse Oorlog met een hart voor sciencefiction. Terug thuis ontdekt Atticus dat zijn vader Montrose (Michael Kenneth Williams) met de noorderzon verdwenen is. Zijn laatste locatie zou het geheimzinnige Ardham zijn, opzettelijk te verwarren met Arkham uit de boeken van H.P. Lovecraft.
De veteraan maakt zich klaar voor een roadtrip doorheen het Amerika van Jim Crow met de hulp van zijn oom George (Courtney B. Vance), de schrijver van een reisgids waarmee zwarte Amerikanen net die wetten kunnen omzeilen. Halsoverkop springt ook jeugdvriendin Letitia (Jurnee Smollett, die al snel wegloopt met de echte hoofdrol) mee in de auto.
De zoektocht naar de vader van Atticus duwt je tot op het puntje van je stoel nog voor er bovennatuurlijke beesten aan te pas komen. Tijdens het controleren van de eerste veilige plek uit de Safe Negro Travel Guide (gebaseerd op het Green Book), wordt het trio weggejaagd door brandweermannen die hun werk liever zelf aansteken. Daarna zit een sheriff hen op de hielen tot het zonsondergang is. ‘s Nachts heeft hij vrij schot om zwarte mensen binnen zijn county overhoop te schieten. En dan moeten de mol-achtige vampieren en de KKK van échte tovenaars nog komen.
Lovecraft Country is de adaptatie van een boek dat leest als een anthologie
De eerste aflevering van Lovecraft Country barst bijna uit zijn voegen. Nadat vader Montrose gevonden is, keert de serie terug naar het broeiend hete Chicago van de jaren 50. De stad en vooral zijn levendige zwarte buurt trekken je binnen in neonverlichte bars en buurtfeestjes met op de soundtrack de verwachte plaatjes… en Cardi B of krachtige monologen over racisme. De nostalgische wereld ziet er imposant uit, ondanks zijn digitale schijn.
De streek van Chicago is de achtergrond voor de rest van Lovecraft Country. Letitia en haar zus kopen per ongeluk een spookhuis, terwijl diezelfde zus daarna een middel ontdekt om van gedaante te verwisselen. De schattenjacht naar verloren manuscripten erna toont dat de serie niet enkel horror brengt.
Het genre wisselt vaak en hard, en trekt daarbij alle registers open (avontuur is Indiana Jones-level, body horror is nog gruwelijker dan wat Cronenberg bedacht). De link met Amerika’s racistisch verleden (en zeg ook maar heden) gaat bij de genrewisselingen nooit verloren.
Net zoals het boek van Matt Ruff is de serie een anthologie, een reeks van aparte verhalen met een centraal thema. Niet alles klikt meteen in elkaar, maar door het rondstrooien van zaadjes hangen de afleveringen wel beter aan elkaar dan de hoofdstukken van het boek.
Het grootste monster is racisme, maar het is meer dan dat
[columns] [column size=”2/4″]Op de posters van Lovecraft Country prijken steeds drie dezelfde namen: schrijfster Misha Green en producenten Jordan Peele en J.J. Abrams. Peele heeft met zijn twee horrorfilms Get Out en Us een genre gepopulariseerd waaronder ook Lovecraft Country valt: ethnogothic. Onder de term, opgeworpen door professor media en cultuur John Jennings, valt de bovennatuurlijke horror die vertelt over trauma opgelopen door racisme en discriminatie.Green (de scenariste van onder andere Underground, Helix en Spartacus) gebruikt de iconografie van H.P. Lovecraft om zowel een ode aan als kritiek te geven op sciencefiction en de racistische geschiedenis ervan. Hoe bepalend het werk van Lovecraft, gevuld met tentakelmonsters en existentiële hulpeloosheid, ook geweest is voor het genre, zijn racistische ideeën liggen mee aan de basis van zijn nihilistische horror.[/column] [column size=”2/4″]
Leestip: Bitter Root van David Walker, Chuck Brown en Sanford Green
Ook in deze comic verrijzen monsters om racisme in Amerika af te beelden. Bitter Root ziet er dynamisch en stijlvol uit. Het verhaal over een familie die al generaties op monsters jaagt, is ideaal om te lezen na Lovecraft Country.[/column][/columns]
Lovecraft Country gaat zonder subtiliteit in tegen het superioriteitsgevoel van Lovecraft en zijn witte ras. De zwarte hoofdpersonages pakken niet alleen de magie af die witte mannen van middelbare leeftijd eeuwenlang voor zichzelf hielden, ze eisen ook hun plaats in een witte wijk op. En dat doen ze allemaal als archetypische helden die slimmer, sterker en charismatischer zijn dan hun witte antagonisten. Zo ontpopt Atticus zelf als het hoofdpersonage dat hij nooit in zijn pulpboeken las.
Lovecraft Country verschijnt vanaf 17 augustus elke week op Telenet Play. Ik kon vijf afleveringen van de tien bekijken.
