De Warrens zijn al sinds 2013 vaste waarden in het horrorgenre. Het derde deel van hun reeks werd ook slachtoffer van de pandemie maar zo krijgen bezoekers toch vertrouwde gezichten te zien bij hun terugkeer naar de cinema. Niet alles verandert dus maar in The Conjuring: The Devil Made Me Do It gooien ze het qua verhaal toch over een licht andere boeg. Voor mij zit er nog geen sleet op de formule.
Who you gonna call?
Voor wie de films nog niet gezien heeft is het belangrijkste feit misschien dat ze eigenlijk gebaseerd zijn op waargebeurde feiten. Ed en Lorraine Warren waren Amerikaanse paranormale onderzoekers. Ze onderzochten vooral zaken van mensen die door geesten of demonen geteisterd werden. Hun bekendste zaken speelden zich af van de late jaren 60 tot eind de jaren 80. Die waar de meest recente film, met de ondertitel The Devil Made Me Do It, over gaat, staat ook op hun Wikipedia-pagina als een van de meest bekende: Arne Johnson.
Door weg te stappen van het spookhuisverhaal komt er toch een andere wending in de franchise.
Aanvankelijk worden Ed en Lorraine gevraagd voor de exorcisme van de kleine David Gatzel. Maar tijdens het ritueel vraagt Arne aan de demoon om hem in de plaats te nemen van David. Toch denkt iedereen dat de duivel weg is. Maar zoiets laten die jongens zich geen twee keer zeggen, dus al gauw begint Arne rare dingen te zien en mee te maken. Uiteindelijk verliest hij volledig de controle, met dramatische gevolgen. Ed was al verzwakt door een hartaanval na het eerste exorcisme maar hij en Lorraine kunnen het niet laten om te proberen helpen bij de rechtszaak die Arne wacht. Daarbij pleit hij namelijk onschuldig door demonische bezetenheid, en dat moeten Ed en Lorraine zien te staven met bewijs. Maar die zoektocht neemt ook een persoonlijke wending.
Andere boeg
James Wan, die de eerste en tweede Conjuring-film regisseerde, geeft die rol door aan Michael Chaves, vooral bekend van The Curse of La Llorona. Maar sinds The Conjuring 2 en spin-off The Nun blijft hij wel betrokken bij het uitdenken van het verhaal. Dat heeft waarschijnlijk het vertrouwen gegeven om de spookhuisverhalen even achterwege te laten, en te focussen op een ander aspect van het occulte: de vloek. Dat zorgt ervoor dat er toch wat meer plot, en plotwendingen, bij komen kijken dan in de andere delen. Toch moet je ook niet verwachten dat ze hier het warm water heruitvinden.
Tegelijk vind ik deze ook wel minder eng. Het gegeven van de geesten die op elk moment iets kunnen uithalen, is hier dus minder aanwezig. Daardoor zijn er wel minder jump scares, en worden er misschien wat meer artificiële momenten uitgerekt om spanning te veroorzaken. Het blijkt effectief maar iets minder spontaan. Wel is het goed dat ze in deze film ook meer inzetten op praktische effecten. Bij exorcismes komen vaak extreme bewegingen kijken, en blijkbaar werd voor die uit de openingsscène een twaalfjarige contortioniste ingeschakeld. Straffe toebak wel.
Farmiga & Wilson 4 ever
Naast Farmiga en Wilson keert ook Shannon Kook als assistent Drew terug. Verder zijn er weer wat nieuwe gastacteurs die de cast vervoegen. Ruari O’Connor speelt de onfortuinlijke Arne terwijl Sara Catherine Hook (allebei relatieve nieuwkomers) als Debbie Ed en Lorraine bijstaat om hem te helpen. Ze doen dat meer dan behoorlijk want het interesseerde me toch hoe het met hen afliep, en dat is niet in elke horrorfilm het geval. Daarnaast zien we ook Julian Hilliard als de kleine David, die na The Haunting Of Hill House en recent WandaVision meer en meer indruk maakt. Maar ook legende John Nobel (Fringe, Lord Of The Rings) duikt hier op als een op het eerste gezicht behulpzame priester.
Zolang Patrick Wilson en Vera Farmiga bij de reeks blijven, blijf ik kijken.
Maar wat mij telkens weer aantrekt aan The Conjuring-franchise blijven echter de twee hoofdrolspelers. Patrick Wilson en Vera Farmiga zijn afzonderlijk al heel goeie acteurs, maar hun chemie in deze reeks is echt uitstekend. Ze werken intussen al enige tijd samen, en dat zie je ook echt. In The Conjuring: The Devil Made Me Do It staat de relatie van de Warrens ook meer dan ooit centraal, wat voor mijn part een goeie zet was. Hoe meer ik deze twee samen zien, hoe beter. (Als je “Patrick Wilson Vera Farmiga” opzoekt in Google, krijg je als tweede suggestie “chemistry” dus ik ben niet de enige!)
In een franchise zie je ook zelden een succesvol huwelijk dus dat is op zich al uniek. Er zitten dan ook steeds meer leuke momenten tussen hen twee in. Kijk bijvoorbeeld uit naar het moment waarop Lorraine alleen een donkere kelder moet ingaan, en ze Ed met haar handtas wat op zijn plaats zet. Kortom, zolang het acteursduo bij de reeks blijft, wil ik wel met hen blijven griezelen.
The Conjuring: The Devil Made Me Do It is nu thuis te bekijken en te koop bij bol.com.
