De Vlaamse film gaat een interessante toer op in De Patrick. Regisseur Tim Mielants stopt zijn opgedane ervaring in het buitenland in een atypisch maar diepgaand verhaal. Hij geeft Kevin Janssens daarmee ook een van zijn beste rollen ooit.
“J’ai perdu mon marteau.” Als je de zaal verlaat nadat je De Patrick hebt gezien, zal je alleszins het Frans voor hamer niet snel vergeten. Dat stuk gereedschap beheerst dan ook quasi de volledige leefwereld van Patrick (Janssens). Wanneer hij op een zomerdag zijn werkatelier binnenkomt, is de middelste hamer uit zijn collectie verdwenen. Hij gaat verwoed op zoek naar zijn favoriete gereedschap, als een echte detective die de sporen volgt. Maar ondertussen is de vakantie begonnen en moet hij eigenlijk de camping leiden na het overlijden van zijn vader.
Nieuwe gasten arriveren, zoals muzikant Dustin Apollo (Jemaine Clement) en zijn vriendin Nathalie (Hannah Hoekstra). Oude gasten zien hun kans schoon om invloed uit te oefenen op Patrick en willen een eigenaar die niet zo “raar” is. Patrick raakt ondertussen steeds meer verwikkeld in strijd met zichzelf, zonder het al te goed te beseffen. Tot iedereen erachter komt dat Patrick zijn hamer wel degelijk niet zomaar verloren is.
Meer Patricks
De Patrick is geen makkelijke film om te beschrijven, zoals regisseur Tim Mielants (Cordon, Peaky Blinders, Legion) zelf al aanhaalde. Iedereen zal er namelijk iets anders in zien of uithalen. Mij deed de film vooral in de eerste helft vaak denken aan A Ghost Story van David Lowery. De Patrick heeft weliswaar veel meer plot, maar de sfeer en peinzende in plaats van sturende blik op het hoofdpersonage zijn voor mij wel gelijkaardig. Als kijker zal je misschien snel geneigd zijn om een label op Patrick als personage te willen plakken. “Autist”, misschien. In het begin van de film is het moeilijk om te weten hoe je op hem moet reageren. Zijn uitspraken en gedrag zijn atypisch en daardoor ook grappig, maar gaandeweg voel je steeds meer sympathie voor hem.
Uiteindelijk is Patrick een personage om in je hart te sluiten.
Uiteindelijk is Patrick een personage om in je hart te sluiten, want hij is precies wie hij is, zonder toegevingen of façades. Het is maar weinig mensen in onze maatschappij gegeven. Sociale media en de rat race maken het moeilijk om 100% jezelf te zijn zonder commentaar van anderen te krijgen. Iedereen wil af en toe wel eens weglopen van de realiteit door zich te focussen op iets anders. De wereld zou wellicht net iets verdraagzamer zijn als er meer Patricks rondliepen.
Gewoon naakt
En oh ja, De Patrick speelt zich af op een naturistencamping. Dat is wellicht een van de enige dingen die je vooraf al over de film wist. Ja, er is heel veel naakt te zien. Dat maakt een van de openingsshots, van Patrick naakt in het midden van een meer, meteen duidelijk. Dat levert vaak geestige momenten op, zoals wanneer de bon ton van de camping toch nog maar een polootje over hun schouders draperen. Maar het is gewoon een deel van het verhaal, amper seksueel getint, en na een tijd merk je het bijna niet meer. Het is zelfs een mooi contrast met de resem films en series waarbij de term “functioneel naakt” vaak ver te zoeken is.
De Patrick is naar mijn mening een hoogtepunt in de carrière van Kevin Janssens.
Kevin Janssens is uitstekend gecast als Patrick. Het laat hem toe om een andere, meer kwetsbare en ingetogen kant van zichzelf te laten zien. Fysieke transformaties zijn één ding (Janssens kwam ettelijke kilo’s bij voor de rol), maar bij een personage als dit is het belangrijk om niet té passief te acteren. De Patrick is naar mijn mening een hoogtepunt in zijn carrière. Mielants verzamelde ook een goede cast rond hem, met onder andere Katelijne Damen, Janne Desmet en Josse De Pauw. Mielants overhaalde ook Jemaine Clement (What We Do In the Shadows), met wie hij samenwerkte voor de superheldenreeks Legion, om een kleine rol te spelen. Als arrogante zanger geeft hij Patrick een te onthouden wijsheid mee: “Sometimes to get what you want, you have to not want it.”
Voor elk wat wils
Tim Mielants en co-scenarist Benjamin Sprengers (Beau Séjour) neigen met De Patrick in de eerste helft naar een edgy, bijna nichefilm die de zogenaamde “meerwaardezoeker” wel zal liggen. De verhaallijn rond de hamer levert in de tweede helft van de film ook nog een soort mysterie op. Daarmee zal de film ook scoren bij een iets groter publiek. Het is een slimme aanpak om de gemiddelde Vlaming misschien een beetje uit te dagen. Ook op technisch vlak brengt Mielants originaliteit. De lange tracking shots en perspectiefshots in spiegels, je moet ervoor zijn, maar ik ben fan.
De broeierige cinematografie van Frank van den Eeden (Het vonnis, Girl) roept de sfeer van zomernachten op. De Patrick is ook niet om een cinematische stunt verlegen (denk Inception maar dan minimalistisch), en de muziek van Geert Hellings (Tytgat Chocolat) bezorgde me af en toe een Us-gevoel. De Patrick is dus een origineel, veelzeggend en geslaagd regiedebuut voor Tim Mielants, die in de toekomst hopelijk zijn uitstekende werk in de VS zal blijven combineren met Vlaams werk zoals dit.
De Patrick speelt vanaf 28 augustus in de bioscoop. Lees hier ons interview met Tim Mielants en Kevin Janssens.
