Nieuw bij Netflix of uitgekeken op je reeksen? In deze toplijst verzamelen we de beste 20 series op Netflix van het moment.
Netflix krijgt van alle kanten concurrentie. Als het huidige aanbod ons iets zegt, is dat de streamingdienst nog niet snel van zijn troon te stoten valt. De onderstaande series zijn een verzameling van de beste Netflix Originals en de beste aankopen van andere zenders. Ideaal om je een weekendje mee op te sluiten, of om vijf weken quarantaine mee te overleven.
Onze toplijst krijgt elke maand een update zodat je verzekerd blijft van alleen de beste series van het moment.
When They See Us (miniserie)
Gelukkig zal je niet worden van When They See Us. Filmmaker Ava DuVernay (Selma, A Wrinkle in Time) vertelt een verhaal dat iedereen moet kennen: het waargebeurde, bikkelharde relaas van vijf jongens die hun jeugd werden afgenomen door het corrupte rechtssysteem van Amerika (en niet verrassend meer: Trump).
When They See Us laat je woedend en wenend van miserie achter, ook dankzij de intense vertolkingen van onder andere Jharrel Jerome uit Moonlight.
Stranger Things (drie seizoenen)
De serie die iedereen verplicht een abonnement deed nemen op Netflix om mee te kunnen praten, kondigde ook het hoogtepunt van de huidige eighties-gekte aan.
Stranger Things veroverde in 2016 halsoverkop de hele wereld met de terugkeer van Winona Ryder en de introductie van David Harbour en Millie Bobby Brown. Vol verwijzingen naar Spielberg, King en Carpenter was het eerste seizoen een brok nostalgie die toen nog niet als een gimmick aanvoelde. In het tweede seizoen nam de stijl de bovenhand, maar daarna rechtten makers Matt en Ross Dugger hun schip.
Sex Education (twee seizoenen)
Sex Education had niet bestaan zonder Stranger Things. De romantische komedie is gedrenkt in de stijl van de jaren 80 zonder dat het een reden voor het verhaal heeft.
De door seks geobsedeerde tieners banen snel een weg naar je hart door de charismatische vertolkingen van onder andere Ncuti Gatwa, Asa Butterfield en Emma Mackey. Of misschien had ik moeten openen met Gillian Anderson die een elegante seksuologe speelt. Zit je al klaar?
Dark (twee seizoenen)
Wat als je Stranger Things pakt als inspiratie, maar er ook echt op voortbouwt? Dan krijg je het Duitse Dark, een tijdreisserie die je elke seconde ongemakkelijk doet voelen.
Vermiste jongeren in het heden en in het verleden, een kerncentrale in het midden van het mysterie en liedjes uit de eighties. Je zou denken dat de marketingmensen van Netflix Dark maakten, maar zo toegankelijk is de sciencefictionreeks niet. Dark verpakt filosofie in een mistroostig traag sfeertje, beeldschoon in beeld gebracht. Neem er een notitieboekje bij tijdens het kijken, je zal het nodig hebben.
Breaking Bad (vijf seizoenen)
Van Breaking Bad bestaat er geen aflevering te weinig. Het zweterig misdaaddrama van Vince Gilligan wordt beschouwd als een van de beste televisiereeksen aller tijden, ook al kwam die bekendheid pas tijdens de laatste seizoenen.
Bryan Cranston in de rol van zijn leven als doodzieke leraar die transformeert in drugsbaron, Aaron Paul als zijn rechterhand. Breaking Bad is een tragedie die nooit goed kon eindigen voor zijn hoofdpersonage die je op het einde haat als de schurk. Breaking Bad laat je gebroken achter.
Better Call Saul (vijf seizoenen)
Bedenker Gilligan kon zijn Breaking Bad niet zo gemakkelijk loslaten. Hij vervolgde de serie met de film El Camino: A Breaking Bad Movie (ook op Netflix) en prequel Better Call Saul.
Better Call Saul doet eigenlijk hetzelfde als zijn voorloper: een tragedie vertellen. Advocaat Jimmy McGill (Bob Odenkirk) wil wel goed doen, maar dat gaat niet in een systeem dat gebouwd is om hem tegen te werken. Sommige critici noemen Better Call Saul zelfs beter. Vormelijk zit de prequel nog beter in elkaar, maar het is vooral de dreiging van het verval van de genuanceerde personages die je meesleept.
BoJack Horseman (zes seizoenen)
Het zit erop voor ons favoriete, zelfdestructieve paard. Of BoJack Horseman ook een tragedie is, ontdek je in het laatste seizoen dat onlangs verscheen.
In BoJack Horseman wil het titelpersonage (Will Arnett) goed worden en niet meer de alcoholverslaafde misantroop uithangen. Maar de knappe animatieserie is geen verhaal over goed zijn, wel over de vicieuze cirkel van vallen en opstaan en hoe je omgeving daarmee omgaat. Dat klinkt allemaal heel heftig, maar BoJack Horseman speelt ook met het medium en laat geen twee seconden voorbij gaan zonder mop.
Tuca & Bertie (één seizoen)
Voor Tuca & Bertie was er geen zo’n succesparcours als dat van BoJack Horseman weggelegd. De illustratrice achter die laatstgenoemde tekenfilmreeks kreeg vrij spel van Netflix, maar die legde haar serie lam na één geflipt seizoen.
Het is een twentysomething-serie voor en door vrouwen, met herkenbare scenario’s voor iedereen. Tuca & Bertie experimenteert veel meer dan zijn spirituele voorganger maar met evenveel oprechtheid en zit vol kleur en onverwachte fratsen.
Fargo (vier seizoenen)
De tv-adaptie van Fargo, de Oscarwinnende film van de gebroeders Coen, bewijst dat reboots niet moeten verboden worden.
Tv-maker Noah Hawley heeft van het uitgangspunt een anthologiereeks gemaakt die elk seizoen verrast en volledig in de lijn ligt met de zwarte humor van de originele film. Daarvoor rekent hij ook op knappe koppen zoals Billy Bob Thornton, Martin Freeman, Kirsten Dunst, Ted Danson, Ewan McGregor, Mary Elizabeth Winstead en binnenkort Chris Rock.
Russian Doll (één seizoen)
Deze donkere komedie keek goed af van Groundog Day en doet met het concept van dezelfde dag herleven iets nieuws.
Op haar verjaardagsfeestje springt Nadia (Natasha Lyonne) telkens opnieuw de dood in, waardoor ze de avond eindeloos opnieuw beleeft. De slim geschreven serie valt geen moment in de herhaling en zit vol cliffhangers waardoor je Russian Doll in één trek door hebt uitgekeken.
Maniac (miniserie)
Wie teleurgesteld wacht op de uitgestelde nieuwe James Bond-film, moet eens dit eerdere werk van regisseur Cary Joji Fukunaga opzetten.
Maniac is ambitieuze sciencefiction die gelukkig alle pretentie schuwt. Hard nadenken hoeft niet, laat het retrofuturisme uit 2001: A Space Odyssey en het surrealisme van een Charlie Kaufman-film gewoon op je afkomen. Maniac is een zware serie over mentale gezondheid die opgefleurd wordt door de chemie tussen Emma Stone en Jonah Hill.
Rick and Morty (vier seizoenen)
Heb je nog een introductie nodig tot de dysfunctionele wereld van wetenschapper Rick en zijn kleinzoon Morty?
De dosis creativiteit en donkere humor van Rick & Morty wordt nog meer aangedikt in het laatste nieuwe seizoen. De tekenfilmserie is soms iets te afhankelijk van parodieën, maar slimme verteltechnieken en onverwachte zwaarte maken dat weer goed.
Please Like Me (vier seizoenen)
Met zijn Please Like Me schilderde Josh Thomas het meest accurate tv-portret van twintigers. De semi-autobiografische komedie wordt bevolkt door onuitstaanbare mensen die hun leven niet altijd op rails kunnen houden. Frustratie roept Please Like Me allerminst op, wel een lach en een traan terwijl mentale problemen en homoseksualiteit zoals in het echte leven in beeld wordt gebracht.
Lovesick (drie seizoenen)
Lovesick is het beste alternatief voor wie How I Met Your Mother te karikaturaal vindt.
In Lovesick moet Dylan in het reine komen met zijn liefdesleven en zichzelf nadat hij chlamydia heeft opgelopen. Door gretig gebruik te maken van onthullingen in het verleden en het heden komt de komediereeks zowel verrassend als teder over. Een will they, won’t they?-verhaal zoals er maar weinig zijn.
Over the Garden Wall (miniserie)
In deze tiendelige minireeks met afleveringen van ocharme 10 minuten zoeken twee broers de uitgang van een mystiek bos in een magisch en verloren gegaan Amerikaans tijdperk.
Het herfstachtige Over the Garden Wall heeft wel wat weg van een Europees sprookje met verwonderlijke personages. De tekenfilm is schitterend geanimeerd met prachtige achtergronden en blues-en-folk muziek om bij weg te dromen. Je hoort er de bekende stemmen zoals die van Elijah Wood en Melanie Lynskey.
Mad Men (zeven seizoenen)
Met de zeven seizoenen durende nostalgietrip van Mad Men ben je wel enkele dagen zoet. De vlijmscherp geschreven reeks over de reclamewereld in de jaren 60 is historisch accuraat met een sfeertje die ook de donkere kant ervan belicht. Mad Men zette ook voor eens en altijd Jon Hamm op de kaart als klassebak van een acteur.
Steven Universe (vijf seizoenen, twee op Netflix)
De grootste hit van Cartoon Network na Adventure Time (ook op Netflix) is zonder twijfel Steven Universe. De animatieserie liep net op zijn einde met een film en seizoen dat diende als epiloog, maar het begin kan je meepikken op Netflix.
Steven Universe is voor jong en oud. De personages beginnen als stereotypen met Steven als sidekick van een groepje vrouwelijke krijgers die de aarde verdedigen tegen monsters. Er zijn afleveringen (van telkens 10 minuten) die puur plezier zijn, maar het overkoepelende verhaal is even episch als persoonlijk. Werelden moet gered worden terwijl Steven en zijn kompanen verlies verwerken, opgroeien, elkaar liefhebben en hun eigen identiteit (en gender) ontdekken.
The I.T. Crowd (vier seizoenen en een special)
“Have you tried turning it off and on again?“. Het was The IT Crowd die deze en soortgelijke nerdy mopjes voor eeuwig in ons geheugen heeft gegrift.
In de sitcom, op de typische Britse manier van Black Books en Spaced, verheffen twee IT-werknemers en hun incompetente bazin het alledaagse tot het absurde. Wist je dat Joel McHale ooit Chris O’Dowd moest vervangen in een gefaalde Amerikaanse remake? Ondanks die tegenvaller doet bedenker Graham Linehan nu toch een, ondertussen, derde poging voor het Amerikaanse publiek.
Derry Girls (twee seizoenen)
Terwijl iedereen kapitaliseert op nostalgie van de jaren 80, katapulteert Derry Girls je naar Noord-Ierland in de jaren 90 toen het gebied gebukt liep onder The Troubles.
Met daden van terreur op de achtergrond gaat een groepje meisjes naar de katholieke school. De schitterende cast leeft zich uit met tienerleventjes die bepaald worden door het conflict. Derry Girls komt met zijn voorspelbaarheid toch ontwapenend grappig uit de hoek.
I Think You Should Leave with Tim Robinson (één seizoen)
Goeie sketchshows, maken ze die nog? Het Vlaamse Influencers zegt van niet, maar Tim Robinson toont met zijn I Think You Should Leave dat korte sketches ook kunnen scoren zonder stereotypes of lachen met minderheidsgroepen. Een echt doel ga je niet vinden in de moppen, smullen van de absurditeit van de situaties en de personages wel. En onthoud: the bones are the skeleton’s money.
