Vroeg of laat worden we allemaal een dagje ouder, maar willen we – ondanks een groeiend aantal verantwoordelijkheden – onze hobby als gamer blijven volhouden. Wanneer we een game kunnen spelen, is dat meestal sporadisch en in flarden. In Story Mode bespreken we daarom games met een korte ervaring, die vooral een focus leggen op het verhaal. Ideaal als alternatief voor de urenlange blockbustergames waar we minder en minder tijd voor hebben.
Het is weer tijd voor enkele korte avonturen. Zoals altijd kunnen deze verschillen in tijdsduur. Ik richt me over het algemeen op korte en krachtige ervaringen, maar zoals hieronder te lezen zal zijn bij Life is Strange kan dit ook tellen als de game zelf opgedeeld is in korte ervaringen. Deze stukjes zijn bedoeld om je een algemeen idee te geven wat het spel is en waarom het voor jou al dan niet interessant kan zijn. Dit is niet bedoeld als een recensie, maar ik geef toch hier en daar mijn eigen mening. De aangegeven tijdsduur bij elke game is gebaseerd op zowel mijn eigen speelsessie als de statistiek van How Long To Beat.
Life Is Strange
Ontwikkelaar: Dontnod Entertainment
Platformen: Android, iOS, PS3, PS4, Xbox360, Xbox One
Gemiddelde speelduur: 14 uur
Life is Strange is het verhaal van Max en Chloe. Twee beste vriendinnen die elkaar in jaren niet gezien hebben. Max is jaren geleden verhuisd vanuit haar thuisstad Arcadia Bay naar Seattle in de hoop daar een carrière te kunnen maken als fotografe. Wanneer wereldberoemde fotograaf Mark Jefferson les begint te geven in Blackwell Academy, de school in Arcadia Bay, besluit Max om terug te keren naar haar thuisstad. Daar begint ons verhaal. Algauw ontdekt Max dat ze een bijzondere kracht heeft. Ze kan de tijd terugdraaien en daarmee recente gebeurtenissen anders laten verlopen.
Kleine keuzes kunnen grote verschillen maken die je niet altijd van ver kan zien aankomen.
Het verloop van de game is te vergelijken met de Telltale-games. Je loopt rond, bestudeert zaken en praat met mensen. Wat deze game toch iets anders maakt, is de kracht om de tijd terug te draaien. Hierdoor kan je informatie leren tijdens een gesprek, de tijd terugdraaien en het gesprek heel anders laten lopen. Er gebeuren ook zaken in de wereld die je kan helpen voorkomen door mensen op tijd te waarschuwen. Dit voegt een groot gameplay- en puzzelelement toe aan de formule, waardoor het iets meer interactie eist dan de gemiddelde choose your own adventure-game. Kleine keuzes kunnen grote verschillen maken die je niet altijd van ver kan zien aankomen.
Life is Strange kreeg destijds episodische releases. Het verhaal is opgedeeld in vijf hoofdstukken, die elk zo’n twee uur duren, afhankelijk van hoeveel tijd je spendeert aan alles te onderzoeken. Alles samen zal je meer dan tien uur kunnen spenderen in de wereld van Arcadia Bay. Dankzij de episodische release voelt elk deel ook aan als een film. Voor het grootste deel is Life is Strange een erg rustige game, ideaal voor een luie zeteldag.
De dialogen zijn soms wat onrealistisch geschreven, soms is de intonatie van de stemacteurs ook niet hoe je een echte reactie zou verwachten. Daarnaast zijn er hier en daar nog wat bugs die je soms wat uit de ervaring kunnen sleuren. Los van dit alles zijn de hoofdpersonages en de wereld waarin je vertoeft toch nog boeiend genoeg dat het verhaal er regelmatig in slaagt om emoties los te maken. Tegen het einde van het spel leef je mee met Max en Chloe en wil je oprecht de keuzes maken die het beste zijn voor hen. Op bepaalde momenten liet het spel mij keuzes maken waardoor ik minutenlang naar mijn scherm zat te staren, in de onmogelijkheid om een van die keuzes te maken omdat ze allemaal hartverscheurende gevolgen hadden voor me.
Ik had wat tijd nodig om mij aan te passen, het verhaal speelt zich grotendeels af tussen jonge tieners, waardoor het soms wat moeilijk was om mij in hen en hun drama te verplaatsen. Vanaf een bepaald punt was ik toch zodanig meegesleurd in het verhaal dat ik me zelf terug een tiener begon te voelen.
Zelfs met alle gebreken biedt Life is Strange nog steeds een boeiend verhaal met interessante personages. Ik heb nu al zin om Arcadia Bay opnieuw te bezoeken en uit te vissen wat ik nog allemaal had kunnen veroorzaken.
Check ook zeker Jasons review van Life Is Strange.
Firewatch
Ontwikkelaar: Campo Santo
Platformen: PC, Switch, PS4, Xbox One
Gemiddelde speelduur: 4 uur
Al snel merk je op dat er toch meer aan de hand is in dit bos.
Wanneer je weg wilt van alles en iedereen, geen smartphone wilt die je constant notificaties stuurt, niet elke dag tussen uitlaatgassen en andere mensen wilt lopen, wat doe je dan? Hoofdpersonage Henry koos ervoor om naar Shoshone National Forest te trekken, waar hij de boswachter wordt voor een zomer. De enige persoon met wie hij rechtstreeks contact heeft is Delilah, zijn leidinggevende.
Alles begint onschuldig genoeg, wat tieners die lawaai maken aan een meer en daar wat afval rondstrooien. Al snel merk je op dat er toch meer aan de hand is in dit bos. Je hoort regelmatig verhalen over een voormalige boswachter en zijn zoon die spoorloos verdwenen zijn, er is een heel stuk van het bos waar je geen toegang toe hebt waarvan zelfs Delilah niet weet waarom…
Firewatch is een game met erg weinig mechanics, meer dan wandelen, praten en af en toe eens springen of klimmen moet je nooit doen. Er zijn gelukkig genoeg zaken die de gameplay en het verhaal wat meer vorm geven. Zo kan je een landschildpad vinden en die adopteren en een naam geven (Turt Reynolds is de tweede beste fictieve schildpad ooit) en kan je bijna alle noemenswaardige zaken via je walkietalkie melden aan Delilah.
De relatie tussen Henry en Delilah is wat het verhaal maakt tot wat het is. Of je nu de keuzes maakt die tot vriendschap of liefde leiden, je merkt algauw dat er wel een mooie klik is tussen de twee en het is leuk om dit te laten uitspelen.
Dit in combinatie met het gigantische bos dat je vrij kan verkennen, de mooie rustgevende visuals en het mysterie dat je kan ontrafelen, maken Firewatch tot een ervaring als geen ander. Het is een van de weinige games die er in slagen om mij alles een beetje trager te laten aanpakken en mijn tijd te nemen om elk hoekje van dit bos te verkennen.
Journey
Ontwikkelaar: Thatgamecompany
Platformen: Android, iOS, PS3, PS4, PlayStation Now
Gemiddelde speelduur: 2 uur
Visueel is de game een plezier om te verkennen.
Journey is, zoals de naam het al zegt, een reis die je maakt van punt A naar punt B. Vanaf het begin van de game weet je perfect waar je heen gaat, maar niet hoe je daar zal geraken. Zonder tekst of uitleg moet je je weg door deze wereld zien te vinden, maar gaandeweg leer je wat jouw personage zoal kan.
Er wordt een verhaal verteld, via tekeningen en symbolen, maar je moet zelf wat invullen wat deze nu exact betekenen. In de game wordt geen woord gesproken, alles wordt visueel uitgelegd.
Het visuele is dan weer waar het spel straalt. De tekenstijl is erg kleurrijk, belangrijke zaken springen meteen in het oog. Alles in het spel past mooi samen in dezelfde stijl en het is een plezier om alles te verkennen.
Dat moet je trouwens niet alleen doen, doorheen het spel kan je andere spelers ontmoeten. Je kan echter niet zomaar met je vriend afspreken om samen Journey te spelen, je kan niet samen in een gamelobby stappen. Multiplayer bestaat er enkel uit dat het spel jou willekeurig met een andere speler in een game stopt. Je kan elkaar tegenkomen en via geluiden communiceren, het is ook mogelijk dat je elkaar net misloopt en dus nooit ziet. Of je ervoor kiest om jullie reis samen door te brengen of om die ander, die net een sprong miste en wat extra tijd nodig heeft om weer tot bij jou te geraken, achter te laten is volledig aan jou. Daarbovenop kan je enkel samen reizen, je kan elkaar niet helpen.
Ik heb de game intussen al een tiental keer uitgespeeld, telkens zie ik in de aftiteling welke andere spelers ik zoal ontmoet heb, dat zijn er steeds veel meer dan ik me zelf kan herinneren.
Journey wisselt mooi af tussen momenten waarop alles erg snel gaat, andere momenten waarop alles traag gaat en momenten waarop je vreest voor het leven van je personage en je noodgedwongen verborgen blijft voor de vreemde wezens die deze wereld bewonen.
Er is geen combat in Journey, je bent een reiziger. Je kan lopen, springen en een bepaalde kracht gebruiken om eventjes te vliegen. Verder word je aan je lot overgelaten met hier en daar wat visuele hints wat je zoal kan doen. De hele tocht duurt ongeveer twee tot drie uur, maar het is een tocht die je meer dan een keer zal willen maken.
