Nog eventjes wachten en dan is het eindelijk zover: Final Fantasy VII: Remake komt na jaren speculatie eindelijk uit. Of toch het eerste deel, dat zich zo goed als enkel in Midgar zou afspelen. Wij kunnen in ieder geval niet wachten om het eindelijk te spelen, maar toch eens eventjes nadenken over het plot is geen slecht idee. Het wordt immers geen remake waar heel het script woord voor woord wordt herhaald, maar het spel zal heel het eerste deel van het avontuur uitbreiden. Sinds 1997 zijn er echter al veel elementen aan het originele plot toegevoegd. Woorden zoals Expanded Universe, Advent Children, Compilation of FFVII, Dirge of Cerberus of Gackt laten niet alle fans even vrolijk achter. We zijn dan ook benieuwd of de nieuwe elementen iets gaan toevoegen aan het verhaal of ons met de ogen zullen doen rollen.
De wereld is ook veranderd sinds het einde van de twintigste eeuw, en het zal interessant zijn om te zien of de Remake hier dan ook rekening mee heeft gehouden. Sommige zaken over het plot weten we al of kunnen we voorspellen, al was het maar dankzij de trailers en de illegaal gelekte demo van een paar weken geleden. Toch zijn er een paar elementen die ons bezorgen maken en valkuilen waar de makers hopelijk niet in getrapt zijn…
OPGELET: Dit artikel bevat uiteraard spoilers voor FFVII en dus ook FFVII Remake, hoewel we de belangrijkste en meest beruchte spoilers van het originele verhaal niet vermelden.
Wij willen de personages van het originele spel, niet die van het Expanded Universe
Cloud is een eenzaat, maar hij is in het begin van het spel ook een sarcastische huurling.
Als je aan mensen die het originele spel lang geleden gespeeld hebben of een deel van het Expanded Universe gezien of gespeeld hebben, vraagt wat voor soort personage Cloud is, antwoorden ze meestal met woorden zoals “depressief”, “stille eenzaat”, “kan niet met anderen omgaan”. Tifa is dan weer een sexy boksdame met korte en strakke kledij en Aeris/Aerith – die discussie gaan we nu niet voeren – is de typische jonkvrouw in nood die door haar onschuld en offer bijna een Engel is geworden. Sommige delen van het Expanded Universe hebben niet veel gedaan om deze perceptie te veranderen of hebben deze zelfs versterkt.
Bij het herspelen van Final Fantasy VII merk je echter dat deze ideeën niet helemaal kloppen. Toegegeven, Cloud is een eenzaat, maar hij is in het begin van het spel ook een sarcastische huurling die grapjes maken niet schuwt. Zijn begrijpelijke depressie komt pas veel later. In het begin van het spel probeert hij echter zo cool mogelijk te zijn om zijn beeld van zichzelf als Ex-SOLDIER eer aan te doen.
Het is Aeris die speels is, een gevoel voor humor toont en het initiatief neemt.
Tifa is dan weer eigenlijk het stille meisje die niet wil morrelen aan het status quo en eigenlijk een bijzonder groot (en zelfs schadelijk) geval van codependentie doormaakt. Dat ze korte rokjes draagt en grote borsten heeft, betekent niet automatisch dat ze extrovert is. Het is Aeris die speels is, een gevoel voor humor toont en het initiatief neemt. Ja, Cloud moet haar redden en ja, ze heeft een geheime aangeboren missie om te volbrengen, maar dat wil niet zeggen dat ze daarom introvert is en zich zomaar laat doen.
Ten slotte nog dit: In het onwaarschijnlijke geval dat we Genesis, Angeal, Shelke of andere personages uit het Expanded Universe zouden willen zien in Final Fantasy VII Remake, zouden we gewoon hun respectievelijke games spelen. Het is echt te hopen dat ze hier hun opwachting niet maken of slechts heel kort vermeld worden.
De makers mogen niet bang zijn van een politieke boodschap of twee
De boodschap van Final Fantasy VII is geen verhaal van both sides.
Je kan er geen doekjes om winden: in het begin van Final Fantasy VII Remake speel je als een groep eco-terroristen die weliswaar de planeet willen redden, maar toch ook heel veel onschuldige slachtoffers maken. Hoe erg dit ook is, de Remake mag niet de fout begaan om uiteindelijk te zeggen dat je even slecht bent als Shinra. Oké, Barret moet er een schuldgevoel over hebben om zijn character development interessant te maken, maar hopelijk gaat de Remake niet dezelfde toer op als Bioshock Infinite, waarin zwarte slaven die het wagen om geweld te gebruiken even slecht zijn als de blanke onderdrukkers.
Daarmee willen we zeggen dat de boodschap van Final Fantasy VII geen verhaal van both sides is, maar dat het duidelijk moet zijn dat winstbejag de planeet vernielt en alles met harde hand wil controleren. Denk maar aan Corel, waar een ongeluk (of aanslag?) in de reactor ervoor zorgt dat heel het stadje wordt uitgeroeid. Denk maar aan het trotse Wutai, dat door de onrechtvaardige oorlog tegen Shinra te verliezen een uitgedoofd toeristenstadje wordt. Denk maar aan Fort Condor, waar een hele legermacht liever een mythisch wezen met uitsterven bedreigt dan een beetje financieel verlies te lijden. Denk maar aan Midgar en Junon, waar de rijke bovenklasse letterlijk boven de arme bevolking in hun sloppenwijken of hutjes woont en het Shinra duidelijk niet kan schelen wat er met de bevolking onderaan de voedselketen gebeurt. Denk maar aan alle Mako-reactors en hun effect op de Lifestream. Door de gelekte demo weten we wel al dat één verandering in het verhaal in verband met de aanslag op de reactor het both sides-verhaal gelukkig meer achterwege laat dan vroeger.
Zullen ze anders omgaan met de concepten geaardheid, crossdressing en gender?
Tegelijkertijd moet niet alles hetzelfde blijven in Final Fantasy VII Remake. Het is nu eenmaal inmiddels 2020. Hoe Barret getoond werd in het originele spel was vaak volgens een groot clichébeeld van zwarte mensen: luid, stevig gebouwd en niet al te snugger. Ook de homoseksuelen in het spel kwamen er niet al te rooskleurig uit. De crossdressing-scène in Wall Market was vooral om te lachen (hoewel Cloud achteraf door de inwoners van Wall Market nog redelijk goed behandeld werd). De Honeybee Inn liet daarentegen met zijn non consensual orgy – ook zogezegd om te lachen! – een lelijke smaak achter in onze mond.
In de trailers en de gelekte demo zien we voorlopig dat Barret, omdat hij duidelijk de stoere tough guy moet zijn, nog niet zo veel interessante dingen moet doen. De transformatie van Cloud wordt echter blijkbaar grootser aangepakt en de manager van de Honeybee Inn lijkt een speech te geven die ons doet vermoeden dat ze anders zullen omgaan met de concepten geaardheid, crossdressing en gender. Ten slotte hopen we uiteraard ook nog dat we de boodschap krijgen dat Don Corneo een serieverkrachter en de grootste creep ooit is.
Sephiroth was nog niet dé belangrijkste dreiging in Midgar
Sephiroth is een onheilspellende en onzichtbare dreiging die vooral angst moet inboezemen zonder zich echt te tonen.
Kijk, we begrijpen het: Sephiroth is best cool. Hij heeft lang, bleek haar en hanteert de Masamune. Het onheilspellende klokkengeluid in de Kalm-flashback, zijn actie op het einde van de eerste disc en uiteraard het epische One Winged Angel zullen wij nooit vergeten. Dat neemt niet weg dat door zijn populariteit hij soms te veel gebruikt wordt. Ja, het was logisch om hem in Crisis Core te steken, en zijn aanwezigheid in Advent Children is nog deels goed te praten, maar zijn status als ultieme villain (Jenova even buiten beschouwing gelaten) brengt het gevaar met zich mee dat hij alomtegenwoordig zal zijn in Final Fantasy VII Remake.
In het originele spel heeft Cloud in Midgar hier en daar een heel kleine flashback waarin zijn aartsvijand vermeld wordt, maar is Sephiroth meestal een onheilspellende en onzichtbare dreiging die vooral angst moet inboezemen zonder zich echt te tonen. Herinner je het spoor van bloed nog? En in het geval dat de Remake zich nog even buiten Midgar begeeft: het lot van de Midgar Zolom? Allemaal zonder hem te zien. Pas in de flashback in Kalm (weliswaar voor de Zolom) kom je te weten wie hij is en wat hem (deels) drijft.
Daarom hopen we dat de Remake hem inderdaad wel vermeldt en misschien toont als hallucinatie of in een flashback, maar dat de echte slechteriken van dit eerste deel nog steeds de planeetverpestende en tirannieke trawanten van Shinra zijn. De trailers laten ons echter nu al denken dat Sephiroth er meer zal inkomen dan vroeger…
De laatste loodjes
Binnenkort weten we of waar we op hopen zal uitkomen en of onze angsten gegrond zijn. De gameplay van Final Fantasy VII Remake is niet meer turn-based, maar ziet er toch goed uit. De graphics en omgevingen ogen schitterend en de muziek klinkt prachtig. Het grootste vraagteken blijft voorlopig nog staan bij het verhaal. Zullen er interessante nieuwe elementen in zitten, of zullen we die nieuwe toevoegingen niet kunnen smaken? Heeft Square Enix het plot aangepast aan het tweede decennium van de eenentwintigste eeuw? Zullen de personages hun originele karaktertrekken hebben in plaats van die van het Expanded Universe? Zal er te veel focus op Sephiroth zijn?
We wachten – een beetje bang – af, en weten het jullie in onze review in april te zeggen.
