Het was twintig jaar geleden dat regisseur Willem Wallyn nog een film op ons losliet. Toen was dat het eigenaardig getitelde Film 1, over het Agustaschandaal binnen de politiek. Dat lag toen gevoelig omdat de vader van Wallyn persoonlijk betrokken was. Ook zijn nieuwste film All of Us is persoonlijk, maar dan niet per se alleen voor zichzelf maar eigenlijk iedereen: centraal staat namelijk een hulpgroep voor kankerpatiënten. Wij gingen al kijken op Film Fest Gent en kwamen onder de indruk buiten.
Licht en zwaar
Hoewel de thema’s heel zwaar zijn, vindt Wallyn een perfecte balans tussen het drama en de humor.
Barbara Sarafian maakt haar terugkeer naar het witte doek als Els. Zij is net gescheiden van haar man Cédric (Wim Opbrouck), een bekende oncoloog, en wil iets doen om zich tegenover hem te bewijzen. Zo besluit ze een zelfhulpgroep op te richten voor kankerpatiënten. De eerste leden van die groep zijn dan ook doorverwezen door haar man, maar hebben verder weinig gemeen: Vince (Jan Hammenecker) heeft prostaatkanker en komt naar de groep op aanraden van zijn jongere vrouw (Ella Leyers). Philippe (Bruno Vandenbroecke) heeft geen goeie vooruitzichten en wil dus alles, ook de groep proberen, om de geboorte van zijn dochter nog te halen. Elisabeth is een rijke zakenvrouw met leukemie en ziet meteen dat Els niet veel ervaring heeft. Cathy (Maaike Neuville) ten slotte heeft borstkanker maar heeft dat nog niet aan haar gezin verteld.
Naast de perikelen van de sessies in de praatgroep volgt All of Us ook het persoonlijke leven van de leden en Els. De focus ligt daarbij op het leven van Cathy en haar gezin. Zij wil het namelijk zo lang mogelijk verborgen houden voor haar dochter en zoontje maar er ook voor zorgen dat ze verder zouden kunnen zonder haar.
Zo verteld klinkt het als een zeer zware film maar hoewel de thema’s heel zwaarmoedig zijn, wilde Wallyn net de omgekeerde richting uitgaan in zijn script. Zo vindt Wallyn een perfecte balans tussen drama en humor. Want die is toch onverwacht veel aanwezig, zowel in meer voor de hand liggende regio’s, de leden die na verloop van tijd grapjes maken over elkaars ziekte, maar ook om dingen uit hun leven, zoals Cathy die als jonge moeder haar dochter Mulan noemde en dat dan in haar gezicht terugkrijgt. Het verhaal durft zeker de dramatische kanten opzoeken, maar het wordt nooit melodramatisch omdat er altijd wel een glimlach te vinden is. Toch wordt het ook nooit te ludiek voor het onderwerp, wat hier toch wel het gevaar kon zijn.
Vlaamse sterrencast
All of Us bevat uiteindelijk ook wel veel personages, maar het wordt nooit een soep omdat de verschillende verhaallijnen vertrekken van een van de leden van de groep. Een ander hulpmiddel is het feit dat het verhaal van Cathy centraal staat. Daardoor hou je wel altijd de focus en een soort orde die in grote ensemblefilms soms verloren gaat.
Natuurlijk is een goed gebalanceerd script niet veel zonder acteurs die het ook goed kunnen brengen. En ook die heeft Wallyn met succes verzameld. Op sommige vlakken heeft hij misschien op zeker gespeeld: van Barbara Sarafian en Bruno Vandenbroecke weten we al dat ze komedie en drama perfect kunnen combineren. Maaike Neuville was enkele jaren niet veel te zien op tv en in films maar dit jaar is ze meer dan terug. Met credits als Clan is ze ook perfect voor de droge humor van Cathy, maar ze schittert vooral in emotionelere scènes, vooral die met haar zoontje Gillan.
Hij wordt dan weer gespeeld door Ellis De Beule (inderdaad, zoon van) in zijn eerste rol en die doorstaat hij met verve. Het komisch talent van zijn vader heeft hij duidelijk geërfd, maar samen met Maaike Neuville zorgt hij ook voor het emotionele hart van de film. Ook de jonge Ona-Lisa Van Haver, die dochter Mulan speelt, is een veelbelovende nieuwkomer.
Verder zijn er ook aangename verrassingen in de vorm van Jan Hammenecker, die ik eigenlijk niet echt kende, en Joke Devynck. Vooral bij haar denk je misschien niet meteen aan komedie maar zij krijgt een paar van de beste oneliners in de film. Haar Lizzy is een ruwe bolster, maar zoals vaker hebben die een zacht hart. Even een vermelding voor een van mijn favoriete Vlaamse acteurs Gilles De Schryver, die ook met een kleinere rol toch weer impact kan hebben. Ook Tom Vermeir is aan een goed jaar bezig na De Twaalf en speelt hier de man van Cathy.
Natuurlijk is een goed gebalanceerd script niet veel zonder acteurs die het ook goed kunnen brengen. En ook die heeft Wallyn met succes verzameld.
Het camerawerk is van Lou Berghmans, die de film van rijke kleuren voorziet. Ook de muziek van Dominique Pauwels draagt perfect bij aan de sfeer van de film. Er zit ook wel een soort mystiek element in All of Us in de vorm van een personage genaamd de Shitman (Dominique Van Malder van Radio Gaga). Op dat vlak geeft de trailer een beeld van de film dat niet echt klopt. Die deed voor mij de film veel meer “arthouse” lijken dan hij eigenlijk is, wat misschien mensen zou kunnen afschrikken. Wanneer je aan het einde komt, heb je echt wel een reis met ups en downs meegemaakt, die het thema van kanker niet als taboe behandelt, maar vooral het menselijke naar boven haalt en toch hoopvol eindigt. Vergeet toch maar je zakdoeken niet.
All of Us speelt vanaf 08/01/2020 in de zalen maar is in sommige cinema’s al in avant-première te zien.
