Netflix waagt zich met zijn original The Innocents eens aan een bovennatuurlijk drama, voornamelijk gericht op jongeren. Meer zelfs, ondertussen wel al een eind geleden, kondigden ze de reeks aan als een soort liefdesbaby van Twilight, Riverdale, 13 Reasons Why, The OA en The 100 maar dan anders. Dat het anders is, kan ik al verklappen. Maar valt de reeks genoeg op tussen de series waarop de sfeer gebaseerd zou zijn?
Shift
The Innocents volgt in hoofdzaak June en haar vriend Harry die er bij hun thuis genoeg van hebben en beslissen weg te lopen. June woont namelijk bij haar vader die nogal verstikkend overkomt met slaapregels, en een avondklok. Haar moeder is indertijd ook zonder veel uitleg vertrokken naar een instelling, wat de sfeer bij hen thuis er niet beter opmaakt. Harry aan de andere kant is het beu om steeds te moeten zorgen voor zijn vader. De man is namelijk zeer zorgbehoevend. Door een incident kan hij bijna niets meer en kan hij enkel nog het zinnetje ‘You should meet my son’ brabbelen. Zijn moeder helpt ook wel maar stort zich veel liever in haar werk. Zoals je merkt is het dus ook niet de meest ideale thuissituatie. Maar eens ze de stap gezet hebben en weglopen, gebeurt er iets met June wat ze niet konden voorzien.
June is namelijk een shifter. Deze mensen hebben een gave waarmee ze het uiterlijk van een ander mens kunnen overnemen. De persoon die ze zo als het ware overneemt, gaat dan tijdelijk in een coma gepaard gaand met weggedraaide vibrerende ogen. Gelukkig kan June ook meestal weer terugkeren naar haar normale uiterlijk zonder blijvende schade aan de persoon wiens uiterlijk ze had gekopieerd. Het toeval wil nu dat net op het moment dat Harry en June willen weglopen, ze worden tegengehouden door een mysterieus Noors duo. Die hebben namelijk de opdracht gekregen om June te kidnappen en naar het sanctum in Noorwegen te brengen waar ze geholpen kan worden. Het is deze gebeurtenis die June triggert een eerste keer te shiften met alle gevolgen van dien.
Brits vs Amerikaans
Het willen weten waar de reeks met zijn verhaal naartoe gaat, is de reden om verder te kijken!
Meer ga ik jullie niet vertellen over de premisse of het verhaal want dan zou ik te veel in het spoilerwater varen. Wat de reeks namelijk wel goed aanpakt en ik jullie dus zeker niet wil afnemen, is het mysterie. Dat mysterie, of vooral het willen weten waar de reeks met zijn verhaal naartoe gaat, was voor mij de reden om verder te kijken. Om even terug te komen op de liefdesbaby die ik hierboven besprak, dat zijn allemaal Amerikaanse, snelle series. The Innocents is een Britse serie die me in de eerste helft van de in totaal acht afleveringen helaas niet altijd evenveel wist te boeien.
Enerzijds moet ik toegeven dat mijn verwachtingen dus wel wat verkeerd zaten. De reeks neemt naar mijn gevoel wel echt iets te veel tijd om zaken te introduceren. Al komt dat natuurlijk het mysterie wel ten goede. Of dat in deze tijden van peak tv handig is, laat ik in het midden. Had ik er op mijn eentje naar beginnen kijken, had ik de reeks hoogstwaarschijnlijk niet uitgekeken. Er is niet meteen iets wat er echt uitspringt, iets wat zegt, dit is The Innocents. The 100 heeft bijvoorbeeld zijn grijze slechteriken en apocalyptische setting. Riverdale verdient dan weer zijn punten door de chemie tussen de acteurs bijvoorbeeld.
Dramatisch grauw en grijs
Er is zo niet meteen iets wat er echt uitspringt, iets wat echt zegt, dit is The Innocents.
Maar ik zou hier toch meteen al willen melden dat het zeker loont om de reeks uit te kijken. Het mysterie blijft onderhoudend en het is interessant om te zien hoe uiteindelijk alles escaleert. Waarom je nog zou moeten verder kijken, is voor de fantastische acteerprestaties van de cast. Het lijkt me een hele opgave om als acteur zowel je gewoon personage te spelen als daarnaast het volledige karakter van een in paniek zijnde zestienjarige June. Het is telkens een genot om te zien hoe de acteurs het aanpakken. Jóhannes Hauker Jóhannesson als Steinar verdient hiervoor echt prijzen. Maar ook de hoofdrollen van Sorcha Groundsell als June en Parcelle Ascott als Harry verdienen een vermelding.
Er passeren een aantal fantastische acteerprestaties van de cast!
De reeks is er ook in geslaagd om doorheen een aantal stille scènes de perfecte songs te spelen. De songs slagen er met verve in mee het gevoel op te roepen dat op dat moment nodig is om mee te voelen met de acteurs. Het was voor mij even wennen aan de Britse look en feel van de serie. Het past echter allemaal wel bij de dramatiek die de reeks wil uitstralen. Het grauwe en grijze van Londen en het Engelse buitenland past volledig in de sfeer van de reeks. Zo ook de Noorse setting die naar het einde toe van de reeks meer te zien is.
The Innocents is vanaf 24 augustus te zien op Netflix.
