Knokke Off review: beste van twee werelden

“Wat willen wij? Entertainment!” zingt Pommelien Thijs aan het begin van haar eerste (geweldige) album. De VRT-reeks Knokke Off, waarin ze haar tweede hoofdrol speelt, lijkt misschien alleen maar entertainment op het eerste gezicht. Maar net als bij het nummer zelf zitten onder het glossy exterieur van de reeks een aantal diepere gronden.

We zitten lekker aan de zee

Het is zomer! En dus trekt menig Vlaming naar de zee. Maar ook menig Nederlander. Tiener Daan (Elihya Altena) en zijn moeder Melissa (Anna Drijver) brengen de zomer door in een stacaravan in Knokke. Hij begint aan een vakantiejob in een zomerbar op het strand, zij lijkt een plan te hebben waar haar zoon niet van weet. Beiden komen ze in het vaarwater terecht van Louise (Pommelien Thijs) en haar dichte omgeving, die allemaal in de rijke buurt van Knokke wonen. Louise wil tijdens de zomer vooral ontsnappen aan de allesverzwelgende trouwplanning van haar zus Emilie. Drank, drugs en uitgaan met haar vrienden en lief Alex (Willem De Schryver) klinkt als een plan. Maar dat loopt allemaal niet zoals ze het wil.

Deze zomer zal eigenlijk voor niemand volgens plan verlopen, want de façades die Louise, haar familie en vrienden opzetten, verbrokkelen. Louise heeft een bipolaire stoornis en twijfelt of ze de pillen die haar gemoed regelen wel nog wil nemen. Alex zelf heeft een kort lontje en behandelt Louise vaak als zijn bezit. Maar hij heeft het van geen vreemden, want zijn vader Patrick (Geert Van Rampelberg) bedriegt zijn moeder Eleonore (Ruth Bequaert) met haar beste vriendin. Alex wil dus bewijzen dat hij niet zoals hij is. Maar ook daar zit meer achter dan je denkt. Knokke is niet alleen een mondaine badplaats, maar ook een slangennest vol geheimen. Daan en zijn moeder zijn daar niet alleen omdat er geen frigoboxen zijn…

Da’s schrijven en acteren

VRT heeft geen slecht parcours wat fictie betreft. Toch was het al even geleden dat een serie me zo aanzette tot bingewatchen. Knokke Off is op het eerste gezicht meer naar jongeren gericht, maar minder specifiek dan wtfock (de heilige graal van Vlaamse jongerenfictie). Als je echt moet vergelijken, is het misschien Gossip Girl meets Euphoria. Het gaat er decadent aan toe en is er wel heel veel drama, maar dat ver-van-je-bedaspect is net wat dit soort reeksen zo aantrekkelijk maakt. En rijke mensen zijn ook maar mensen. Soms kan je de spot met hen drijven, en soms moet je erkennen dat ook zij problemen hebben. Die balans houden de scenaristen uitstekend in de gaten. Luk Wyns (ja, die) en Nele Vandael maken van geen enkel personage echt een karikatuur. En vooral niet van de hoofdpersonages.

Pommelien Thijs en Willem De Schryver zijn absoluut top in hun grootste rollen tot nu toe. Ze krijgen ook wel echt goed materiaal, en laat dat nog maar eens bewijzen dat ook goede acteurs niks zijn zonder een goed script, en omgekeerd. Louise voelt dat ze niet echt past in de gouden kooi waarin ze leeft. Sinds haar diagnose moet ze opnieuw haar plaats vinden in haar omgeving. Wanneer dat niet goed lukt, besef je wel wat ze zal proberen. Ze maakt de ene slechte keuze na de andere, en toch blijf je met haar meeleven. Ook Alex heeft problemen, en je ziet vanwaar ze komen. Ergens hoop je dat je dochter of zoon nooit een koppel wordt met iemand als hem, maar langs de andere kant gun je hem een betere omgeving.

De beste series over jongeren hebben daarnaast ook boeiende ouderfiguren in de achtergrond. De verhaallijn van Anna Drijver levert haar het minste op om mee te werken, als we dan toch een minpunt moeten noemen, maar het is altijd fijn om iemand als zij het zien op te nemen tegen de Knokke-ouders. Ini Massez en Pieter Genard zijn altijd welgekomen verschijningen en illustreren hier de ups en downs van ouderschap. Als er dan weer één personage minder genuanceerd is, dan is het dat van Geert Van Rampelberg. Patrick is een rokkenjager en lijkt weinig tot niet in staat tot empathie, en wat hem daartoe leidt, leren we niet echt. Ook Eleonore is verre van perfect en manipulatief, en die combinatie levert weinig goeds op. Wel een goede combinatie: de rest van de cast. Hier is geen slechte acteur te bespeuren.

Kwaliteit

Het verhaal werkt goed, en de serie ademt ook op andere vlakken kwaliteit. De locatiemanager heeft goed werk gedaan, want Knokke ziet er bij momenten zowaar uit alsof we op een exotische bestemming zijn en niet gewoon de Belgische kust. Dat is ook te danken aan het kleurgebruik en de beeldvoering van Pieter Van Alphen (F*** you very much en Billie vs Benjamin) en Tom Bonroy (Gevoel voor tumor). De afwisseling tussen wijde shots, close-ups, statisch en dynamisch camerawerk maakt alles ook visueel interessant.

Nog meer Belgische troeven worden uitgespeeld op de soundtrack. Nummers van onder andere blackwave., Brutus, Charlotte De Witte en The Haunted Youth worden afgewisseld met de ingetogen score van Sohnarr, violiste en componiste Patricia Vanneste. Heerlijke rustgevende (en soms ook wat onthutsende muziek) om bij weg te dromen, haast als de zee die bij zonsondergang over het zand rolt.

Tja, eigenlijk komt mijn oordeel over Knokke Off op dit neer: dit komt heel erg in de buurt van 1985 als beste Vlaamse dramaserie van het jaar.

Knokke Off is te zien op VRT Max.