Dark Souls: Remastered review – oude vos in een nieuw jasje

In 2011 werd er een spel op de wereld losgelaten dat het game-landschap ingrijpend zou veranderen. Dark Souls was niet het eerste spel in de reeks, maar bereikte wel een ongelooflijk groot publiek dankzij zijn sfeer, gameplay en moeilijkheidsgraad. Het werd opgevolgd door een schitterende DLC, meerdere sequels en een briljante spin-off, Bloodborne. Na Dark Souls III en de port van Dark Souls II, wordt nu Dark Souls: Remastered op ons losgelaten. Is er veel veranderd? Is het de moeite om dit spel van de vorige generatie opnieuw te kopen? Geekster bereidde zich voor om meermaals te sterven en testte het voor jullie uit.

Oude vriend

Dark Souls was schitterend in 2011, en is nu nog steeds schitterend. Dark Souls: Remastered is niet meer of minder dan een volledige heruitgave van het spel, waardoor er dus nagenoeg niets veranderd is. Het verhaal is nog steeds hetzelfde, verbergt zoals vroeger veel lore information op alle items, en laat nog heel veel aan je verbeelding over. Ook de basisgameplay van deze 3D-action RPG is niet veranderd en bevat nog steeds een hele grote uitdaging die vereist dat je alle technieken van het spel volledig onder de knie hebt voor je de eindcredits zal kunnen zien. Dark Souls :Remastered bevat zoals verwacht niet enkel Dark Souls, maar ook het schitterende Artorias of the Abyss, een schoolvoorbeeld van goede DLC’s.

Je hebt ook nog steeds een even grote keuzevrijheid op het vlak van hoe je het wil spelen: met een groot en sterk wapen, met snelle en behendige aanvallen of met meerdere soorten magie. Gecombineerd met de meerdere paden waartussen je vaak kan kiezen, heeft Dark Souls: Remastered nog steeds een bijzonder grote herspeelbaarheidsfactor. Sommige plekken of vijanden zijn geplaatst om je het bloed vanonder de nagels te halen, de menu’s zijn zoals altijd irritant om in te navigeren, en bij bepaalde bazen zal het woord bullshit meermaals over je lippen komen. Je zal veel sterven, maar als je uit elke dood iets leert, is het des te bevredigender wanneer je uiteindelijk een uitdaging kan overwinnen. In vergelijking met de jongere broertjes Bloodborne en Dark Souls III, beweegt je personage zich wel een beetje trager. Gelukkig geldt dit laatste ook voor de vijanden.

Kleine verbeteringen

Hier en daar zijn er een paar kleine maar bijzonder aangename verbeteringen doorgevoerd die het spelen vlotter maken. Naast één extra bonfire waarnaar je kan warpen, kan je nu ook bijvoorbeeld covenants veranderen aan elk bonfire in plaats van naar alle uithoeken van elk gebied te moeten lopen. Verder kan je nu ook, zoals in de latere games, meerdere items tegelijkertijd gebruiken. Dit kan misschien niet zo belangrijk klinken, maar iedereen die ooit 30 humanity aan een bepaald personage wou geven of gewoon veel ziel-items wou activeren, zal hierdoor helemaal in de wolken zijn. Ten slotte is er één verandering die voor een wereld van verschil zorgt: je kan de knop om te springen veranderen van de loopknop naar een andere.

Dark Souls is terug uitgekomen, wat betekent dat de multiplayer community weer een tijdlang bijzonder actief zal zijn. Opnieuw tijd voor jolly co-operation en invasies! Gelukkig is de multiplayer dan ook wat aangepast. Om te beginnen is de password matchmaking uit de latere games overgenomen, zodat je gemakkelijker met je vrienden bazen, andere spelers of elkaar kan bekampen. Mits je een bepaald item gebruikt (dat je nu veel vroeger in Dark Souls: Remastered kan vinden), kan je maximaal met zes in plaats van vier spelers online samen (of tegen elkaar) spelen. De servers zijn trouwens ook stabieler dan vroeger. Kleine waarschuwing wel: welke andere spelers je zal zien, hangt nu (tenzij je een wachtwoord gebruikt) niet enkel meer af van je soul level, maar ook van je equipment level. Met een +10- of +15-wapen nieuwe spelers in de begingebieden lastigvallen, is er dus niet meer bij. Ten slotte is humanity spam niet meer mogelijk tijdens invasies, waardoor de gevechten iets meer zullen afhangen van je vaardigheid, en niet van het aantal healing items dat je bij je hebt.

In een nieuw jasje

Wat meteen opvalt, is dat Dark Souls: Remastered er beter uitziet dan zijn voorouder, maar dat het zeker niet het mooiste spel is dat je tegenwoordig kan spelen. Toch bieden de briljant aan elkaar verweven omgevingen een van de beste atmosferen uit de gamegeschiedenis, die nu dankzij de verbeterde lichteffecten bij onder meer vuur, zonneschijn en magie nog beter in de verf worden gezet. De overstap naar 1080p en 60 fps is ook bijzonder welkom. Zelfs in het beruchte Blighttown konden we zonder enig oponthoud spelen. Of dit allemaal even vlot zal gaan in de toekomstige versie op de Switch, is nog maar de vraag, maar er wordt ons een constante 30 fps beloofd.

Conclusie – Moet je Dark Souls: Remastered kopen?

Dark Souls: Remastered is niet veranderd, maar wel licht verbeterd. Wie er vroeger geen fan van was, zal dat nu ook niet zijn. Moet je er (opnieuw) je geld insteken? Vooral op pc zijn er niet zoveel veranderingen voor wie DSFix heeft. Wie echter alle Dark Souls-games op een huidige console wil spelen (of de oude consoles niet meer kan aansluiten), of wie deze titaan nog nooit gespeeld heeft, zal hier een schitterende aankoop vinden die zijn prijs meer dan waard is. Het verhaal en de gameplay zijn schitterend en de herspeelbaarheid is fenomenaal. Dark Souls: Remastered is nog steeds heel uitdagend, en alles ziet er een beetje beter uit en draait ook vlotter dan vroeger. Ten slotte is de multiplayer terug levendig, wat je niet meer over de oude versies kon zeggen (ook mede dankzij het feit dat je de oude versie gewoon niet meer kan kopen op Steam…), en de connectivity problems van vroeger lijken slechts nog slechte nachtmerries.

Geïnteresseerd in Soulsborne-games of games in het zelfde genre?

• Lees hier onze tips voor beginnende Dark Souls-spelers
• Lees hier onze reviews van Dark Souls 3 en de twee DLC’s
• Lees hier onze review van Bloodborne en de DLC
• Lees hier onze review van Nioh
• Lees hier onze review van Dark Souls: The Board Game
• Lees hier onze review van Salt and Sanctuary