Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Road To Endgame: de muziek van Phase 3 deel 2

Net als in onze aanloop naar Infinity War mag in die naar Endgame ook de muziek niet ontbreken. Deel 2 van Phase 3 mag dan wel maar 3 films tellen, toch valt er muzikaal wel wat te zeggen: Alan Silvestri keerde voor de eerste keer sinds The Avengers terug naar het MCU, Christophe Beck keerde terug voor Ant-Man and The Wasp en Pinar Toprak was door haar score voor Captain Marvel de eerste vrouwelijke componist in de serie. En dan blikken we nog vooruit naar Avengers: Endgame. Voor elke film vertellen we je wat meer over de score en geven we minstens een track mee die je zeker moet gehoord hebben. Die vind je in deze handige Spotify-lijst.

Avengers: Infinity War

© Marvel Studios

In het laatste artikel van onze muzikale terugblik gaven we ook al een voorsmaakje van Avengers: Infinity War dankzij de muziek van de trailers. Die bleek redelijk representatief te zijn voor de score van de film. Alan Silvestri keerde dus voor de eerste keer terug en dat was meer dan verdiend. De score van The Avengers staat nog steeds bovenaan m’n lijst, mede omdat hij het inmiddels iconische theme heeft gecreëerd. Nu had hij de immense taak om ook op muzikaal vlak alle personages zien te verweven. Samen met de Russo’s koos hij ervoor om niet te veel te steunen op oude themes van personages, want dat zou een kakofonie worden. In plaats daarvan zijn er eerder kleine verwijzingen zoals de klavecimbel voor Doctor Strange in de track No More Surprises wanneer hij de rust van Tony en Pepper komt verstoren. Een uitzondering is het letterlijk theme van Wakanda (van ondertussen Oscarwinnaar Ludwig Göransson) dat begint wanneer we het land voor het eerst zien in de film. Ook andere kleinere momenten krijgen een leuke invulling. Bijvoorbeeld wanneer Spider-Man uit de bus springt in He Won’t Come Out. Omdat ook de Guardians een typische intro moesten hebben, zit er ook een bestaand nummer in de soundtrack: Rubberband Man van The Spinners.

Silvestri heeft zich laten inspireren door de scores van de klassieke sciencefictionfilms.

De regisseurs wilden ook echt een eerder klassieke score. Zeker op sommige plaatsen heeft Silvestri zich volgens mij laten inspireren door de scores van de klassieke, grote sciencefictionavonturen. Vooral de track Field Trip doet mij wel denken aan John Williams door de constante veranderingen die je je doen afvragen hoe het orkest dat allemaal gespeeld krijgt. Ook het eigenaardige in What More Could I Lose? dankzij de bellen en dwarsfluit, deden me soms denken aan Harry Potter. Daarnaast is het ook wel duidelijk dat we met een klassiekere score te maken hebben door de grote hoeveelheid strijkers en koperblazers die de hele score aanwezig zijn. Ook de vele melodische maar soms eigenaardige deuntjes brengen dat over. Luister maar naar het begin en einde van Hand Means Stop. Ook het koor wordt op een onheilspellende wijze ingezet, zoals in A Small Price, de track die speelt wanneer Gamora en Thanos op Vormir aankomen. En samen met de belletjes zorgt het koor ook voor iets episch in More Power.

De Russo’s hadden Silvestri wel duidelijk hun visie voor de film uitgelegd want ook in de score staat Thanos centraal. Dat is vooral te horen aan de soloviool die verschillende keren terugkomt, bijvoorbeeld in de track Undying Fidelity. Daarnaast heeft hij ook een meer onheilspellend stuk muziek wanneer hij in Wakanda aankomt, te horen in Get That Arm/I Feel You. In het laatste nummer Porch komt die viool dan terug voor maximum impact. Die track heeft nog maar eens als boodschap dat dit Thanos z’n film was, want het einde klinkt bijna opgelucht en hoopvol. Silvestri z’n eigen favoriete scène en waarschijnlijk ook stukje muziek speelt trouwens over de dood van Gamora, Even For You.

Silvestri koos ervoor om het theme niet te veel te gebruiken, waardoor het zoveel leuker is als dat wel gebeurt.

Natuurlijk mag zijn eigen theme niet ontbreken maar hij heeft er slim voor gekozen om het niet te veel te gebruiken. Daardoor is het zo veel leuker wanneer het wel te horen is. Denk maar aan de intrede van Captain America wanneer Wanda en Vision worden aangevallen, te horen in Help Arrives, of mijn favoriete moment van de film: wanneer Thor, Rocket en Groot Stormbreaker gebruiken om terug te keren naar Wakanda. In die track Forge is er een perfecte samenwerking van beeld en muziek. We zien eerst de Bifröst verschijnen terwijl de muziek begint op te bouwen. Wanneer Stormbreaker rondvliegt, beginnen de eerste noten van het theme al om dan volledig los te barsten als de drie echt verschijnen. Kippenvel. Het theme blijft verder spelen terwijl ze beginnen meevechten om er dan een tweede keer in te hakken als Thor met zijn bliksem de Outriders vernietigt. Nog meer kippenvel. Die track is dan ook m’n favoriet, ook al omdat het stuk muziek dat eraan voorafgaat zo goed is.

Ant-Man and the Wasp

© Marvel Studios

Niemand wist wat we precies konden verwachten van de eerste film na het keerpunt dat Infinity War was. We wisten alleen dat de film zich voor Infinity War zou afspelen, dat Evangeline Lilly co-lead was, dat Michelle Pfeiffer gecast was als Janet Van Dyne en dat de oude cast en crew terugkeerden, waaronder componist Christophe Beck. De sequel bleek even tof te zijn als de eerste film en dat is weer te horen in de muziek.

Ook Beck doet terug een beroep op zijn eigen theme voor Ant-Man maar stak het in een iets ander jasje. Vooral ook omdat het niet alleen meer de film van Ant-Man was. Als hij te veel steunde op themes voor zowel Ant-Man als The Wasp zou ook dat veel te druk worden. Daarom keert het theme maar op een aantal plaatsen echt prominent terug zoals in World’s Greatest Grandma of A Flock Of Seagulls. Terwijl de eerste film echt een heist-film was, is deze een klassieker heldenverhaal. Die andere stijl is al te horen in de eerste track It Ain’t Over Until the Wasp Lady Stings. Er is terug die jazzstijl maar de strijkers zijn iets prominenter. Maar er zijn ook klassiekere orkestrale tracks zoals Windshield Wipeout. Daarom speelt het theme voor de Wasp ook de eerste keer echt wanneer ze de mannen in het restaurant in elkaar slaat, in de track Wings & Blasters. Maar ook de humor keert terug, zowel in het verhaal als in de score. De track San Francisco Giant speelt over de scène waarin Scott Giant Man wordt en daarbij een beetje dronken lijkt. Hier wou Beck echt voor de lach gaan zoals je kan horen aan alle rare geluiden.

Beck blijft experimenteren met jazz en elektronische elementen.

Voor het Quantum Realm wou hij dan weer een hele andere sound met elektronische elementen en een soort chaos door verschillende akkoorden over elkaar te spelen. In Quantum Leap zorgt dat eerder voor een mysterieus effect terwijl het in I Shrink, Therefore I Am echt de elektronische toer opgaat. Dat ligt in lijn met de score voor het personage Ghost, te horen in Ghost in The Machine, dat heel verontrustend en zweverig aanvoelt of Utmost Ghost, dat op sommige momenten wat wegheeft van de score van Winter Soldier dankzij de elektronica en de schelle zangstem. Over de credits speelt er dan ook een interessante, meer elektronische versie van het theme met piano in de track Arthropodie.

Dan staat er nog een leuk extraatje op het album. In de film is Kurt ervan overtuigd dat Ghost eigenlijk Baba Yaga is, een figuur uit de Russische folklore. Acteur David Dastmalchian heeft een angstaanjagend slaapliedje voor kinderen ingezongen over Baba Yaga, getiteld Baba Yaga Lullaby.

Captain Marvel

© Marvel Studios

Na de lange adempauze na Ant-Man and the Wasp promoveerden vrouwen meteen van co-lead naar de echte hoofdrol. Brie Larson maakte haar opwachting als Carol Danvers en zette alvast mijn wereld op z’n kop. We kregen ook de eerste vrouwelijke regisseur met Anna Boden. Maar ook voor het muzikale aspect kozen de regisseurs voor iets nieuws: voor het eerst krijgen we het werk van een componiste te horen. De Turkse Pinar Toprak, bekend van Fortnite en Krypton, kreeg die eer. Marvel gaf haar 5 maanden om aan haar score te werken. Om die te spelen huurde ze ook een 90-koppig orkest in.

Haar eerste werk was om een sound te vinden voor Hala, de thuisplaneet van de Kree. Ze wilde een ode brengen aan de films van vroeger en koos er daarom voor om synthesizers te gebruiken, zoals in de jaren 80 en 90 gedaan werd. Die kan je horen in Let’s Bring Him Home.

Toprak wilde het publiek al meteen mee hebben vanaf de eerste noten van het centrale theme.

Carol heeft ook haar eigen theme, dat een eerste keer te horen is aan het begin van de track Waking Up, en later in volle glorie in het nummer Captain Marvel. Toprak wilde vooral dat het tijdloos was, zodat het in latere films niet afgezaagd of outdated zou klinken. Ze wilde het publiek al meteen mee hebben vanaf de eerste noten. Die bedacht ze trouwens tijdens een wandeling om haar hoofd leeg te maken. Ze had geworsteld om een goed theme te bedenken toen de eerste noten opeens uit het niets kwamen. Meteen belde ze haar assistent op, die haar vertelde dat ze de melodie moest opnemen voor ze het alweer vergeten was. Die demo staat nog altijd op haar telefoon. Ook een trage versie van het theme wordt soms gebruikt in bijvoorbeeld New Clothes of This Isn’t Goodbye. In die laatste track wordt die daarna ook gecombineerd met de synthesizers en het normale theme. Hopelijk keert het terug in Endgame.

Voor de rest is er vaak een mix van die synthesizers en de volledige kracht van het orkest, met strijkers en blazers, in bijvoorbeeld Breaking Free. Verder wou ze voor de samenwerking met Fury het nineties-gevoel oproepen met scores die leken op de typische politiefilms, kleine elementen daarvan kan je horen in Lost The Target, en de spionagefilms van vroeger, zoals in Lifting Fingerprints of Finding The Records. In sommige tracks is er ook een koor te horen, zoals Photos of Us. En het verontrustende van de Supreme Intelligence schijnt door het volledige nummer Trapped. Daarnaast heeft Carol ook een echt powertheme met I’m All Fired Up, dat dezelfde sfeer en emoties oproept als No Man’s Land van Rupert Gregson-Williams voor Wonder Woman. Ze bezorgen me allebei alleszins kippenvel.

De meerderheid van de liedjes op de soundtrack is van vrouwelijke artiesten of groepen, waaronder het hoogtepunt Just A Girl.

Naast de score is er voor deze film ook een soundtrack. Ook die heeft als thema jaren 90 en dus staan er enkele pareltjes op. De meerderheid van de liedjes is trouwens van vrouwelijke artiesten of groepen. Daarbij mocht TLC natuurlijk niet ontbreken met hun über-90s hit Waterfalls, die begint te spelen wanneer Fury en Carol met de auto naar de luchtmachtbasis vertrekken. Daarnaast kan je ook Only Happy When It Rains horen van Garbage, maar daarnaast ook Come As You Are van Nirvana. Een speciale vermelding gaat ook naar Please Mr Postman van The Marvelettes, gezongen door Samuel L Jackson. Maar het muzikale hoogtepunt is waarschijnlijk toch wanneer Just A Girl van No Doubt begint te spelen. Carol heeft net haar volledige krachten ontdekt en maakt de Kree volledig in, wat in mooi contrast staat met de lyrics.

Avengers: Endgame

Voor deze film weten we natuurlijk nog niet zo veel, behalve dat Alan Silvestri terugkeert. De muziek voor de eerste en tweede trailer en de muziek van de special look klonk alvast heel goed maar het valt nog te bezien of die in lijn ligt met de muziek die Alan Silvestri gecomponeerd heeft. Ik ben ook benieuwd of de score veel zal verschillen met die van Infinity War qua stijl. Alleszins ben ik helemaal klaar om te huilen elke keer het Avengers-theme zal spelen als de oude bezetting in beeld is.

Bekijk ook onze andere artikels op de Road to Endgame:

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels