Scrapper review: warmte voor alle leeftijden

Dat films met kinderen in de hoofdrol allesbehalve kinderachtige onderwerpen kunnen hebben, bewijst ook het regiedebuut van Charlotte Regan. In Scrapper gebruikt ze elementen om het aantrekkelijker te maken voor kinderen, maar het verhaal zal harten van elke leeftijd kunnen beroeren. Wij gingen kijken op Film Fest Gent en konden dat beamen.

Even inleven

De 12-jarige Georgie (Lola Campbell) steelt in haar vrije tijd fietsen met haar beste vriend Ali (Alin Uzun). Dat doet ze echter uit noodzaak om geld te verdienen. Na de dood van haar moeder Vicki (Olivia Brady) is ze namelijk alleen in haar ouderlijk huis blijven wonen en leidt ze de kinderbescherming om de tuin via opnames van een bevriende kassier. Op een dag duikt ineens Jason op, een jongeman die zegt haar vader te zijn (Harris Dickinson). Georgie heeft het niet op hem begrepen maar hij doet toch z’n best om haar voor zich te winnen. Maar Georgie houdt ook een eigen project voor hem verborgen in een kamer die ze altijd op slot houdt.

Het verhaal doet misschien niks nieuws en je moet even meegaan in het feit dat de kinderbescherming hier niet zo top is, maar het verhaal is geweldig uitgevoerd. In de typische Britse stijl worden humor en moeilijkere scènes met elkaar verweven maar wordt ook melodrama hier vermeden. Aan het begin komen we te weten dat Georgie zich in het vierde stadium van rouw bevindt, maar we weten niet waarom. Ook haar situatie wordt maar mondjesmaat duidelijk en rijgen we niet allemaal in een keer uitgelegd. Het zorgt ervoor dat je Georgie misschien eerst scheef gaat bekijken omdat ze steelt, maar daarna ga je steeds meer met haar meeleven.

Leuke stijl

De sfeer wordt dus altijd redelijk licht gehouden, ook door de visuele stijl en leuke intermezzo’s. Zo krijgen spinnen ineens GameBoy-achtige tekstvakken om hen te doen praten, of wanneer Georgie en Ali zich afvragen of Jason misschien een vampier is omdat hij overdag slaapt, volgt een shot van Harris Dickinson verkleed als vampier. Ook wordt het verhaal soms onderbroken door interviews met personages die Georgie kennen en hun mening of raad geven. Dat zorgt voor een originele toets en geeft ons ook wat meer inzicht in hoe ze is. Bij het geheime project van Georgie hoort daarnaast ook een magisch-realistisch kantje.

Zowel Georgie als Jason proberen hun gevoelens wat te verbergen of te negeren, maar stilaan komen barsten in hun koppigheid door een aantal kleine, attente momenten van beide kanten. En wanneer de emoties dan echt komen, raken ze en voelen ze ook oprecht. Dat is zeker geholpen door de mooie acteerprestaties van Lola Campbell in haar debuut en Harris Dickinson (The King’s Man, Triangle of Sadness), die stilaan ook een vaste waarde wordt. De warmte van het verhaal wordt ook nog ondersteund door de cinematografie van Molly Manning Walker, die zo twee films had op FFG.

Charlotte Regan schrijft en regisseert met Scrapper een debuutfilm die meteen op m’n lijst van feelgoodfavorieten komt. Met daarnaast nog een duur van amper 84 minuten heb je helemaal geen redenen om deze te missen.

Scrapper is vanaf 07/02 te zien in de bioscoop.