Dag beste Geeksters! In Geekster Speelt gaan we kort in op het spel waarmee we ons de laatste tijd bezig gehouden hebben. Soms is dat een grote release, soms is dat een kleintje dat misschien door de mazen van het net is geglipt, of een spel dat al jaren geleden is uitgekomen. Een videospel, een bordspel of nog iets anders: het kan allemaal. De voorbije weken kon het volgende ons boeien:
Subnautica: Below Zero
Michiel: Nadat ik mij voorbereid (en een beetje gefrustreerd) had met Subnautica op PS4, was het eindelijk tijd voor het vervolg (maar dan op pc): Below Zero. En het moet gezegd zijn: Ik weet niet of het ligt aan het feit dat het een nieuw spel is of aan het feit dat ik het op pc speelde, maar alle problemen die ik bij het originele op PS4 had, waren verdwenen. Geen irritante pop-in na een minuut, korte laadtijden, geen crashes…
Zo kon ik dus genieten van alweer een nieuw onderwateravontuur. Omdat je zus verdwenen is en megabedrijf Alterra niet echt veel details wil geven, besluit je om zelf op onderzoek te gaan. Je komt dus alweer terecht op Planet 4546B, maar deze keer bevind je je in een veel kouder gebied: Ijsbergen, sneeuwstormen (die het zicht boven het water vaak belemmeren) en een temperatuurmeter om rekening mee te houden. Gelukkig is de basisgameplay dezelfde gebleven en kon ik snel met mijn verzamelde materialen steeds meer nieuwe voorwerpen en voertuigen maken om steeds dieper te duiken. Bij de nieuwe voertuigen is de seatruck zeker mijn favoriet: een snel en behendig dingetje waar je allerlei modules kan aanhangen (bijvoorbeeld voor meer opslagcapaciteit of om plaatselijke vissen mee te kunnen nemen). Uiteindelijk heb ik genoten van de nieuwe gameplay en was het verhaal zeker niet slecht (hoewel het niet kan tippen aan het origineel).
Het is jammer genoeg niet allemaal koek en ei, want ik heb een paar bemerkingen. Om te beginnen is het spel korter dan het originele en kan je niet zo diep duiken als vroeger, waardoor je op het einde misschien een beetje op je honger blijft zitten. Een niet te verwaarlozen deel van het spel speelt zich ook af boven water, maar die stukken zijn veel minder leuk en je hoopt tijdens het spelen dat je ze snel achterwege kan laten. Ten slotte zijn die nieuwe grote dodelijke wezens eerder irritant dan echt angstaanjagend. Ondanks deze klachten vond ik het wel een geslaagde, doch kortere, ervaring.
Tales of Arise
Jason: Tales of heeft als serie altijd al een speciale plaats in mijn hart gehad. Indertijd heeft Tales of Symphonia voor de Gamecube mij aan de haak geslagen, waarna ik prompt alle voorgaande episodes via emulator (want het zijn voornamelijk SNES games) ingehaald heb. Het was voor mij de top in J-RPG. Het had niet alleen de zotte verhalen en kleurrijke personages eigen aan het genre, het deed vooral de saaie beurt-om-beurt gevechten van de hand in ruil voor real-time gevechten met alles erop en eraan. Ik ben de serie heel die tijd (nu al dus 15 jaar) blijven volgen maar nooit werd mijn honger nog gestild. Tales of Abyss, Hearts, Graces, Vesperia, Xillia, Zestiria, Berseria… Geen enkele kon het gevoel van Symphonia in mij terug naar boven brengen. Maar het gevoel is nu terug met Tales of Arise!
In de eerste plaats amuseer ik me rot met het nieuwe vechtsysteem, dat nu meer op het vechtssyteem van een Platinum Games actie-maatstaf begint te lijken dan op het typische Tales of-vechtsysteem. Geen MP meer, dodgen vertraagd even de tijd à la Bayonetta, combo’s kunnen verlengd worden alsof het assists zijn uit Marvel vs Capcom, zieke finishers als je comboscore hoog genoeg geraakt… Het is nu allemaal zo smooth, echt geweldig! En daarbovenop hebben ze eindelijk hun oude engine overboord gegooid om een echt levendige wereld af te leveren in plaats van de dorre en platte open werelden waar ze zich voorheen in verslikten. Als kers op de taart krijgen we in dit nieuw seizoen van Tales: de anime (want dat is de serie ondertussen echt geworden) ook nog eens een interessante en kleurrijke cast. Hun groei tijdens het hele relaas is ook prachtig vertaald in tonnen dialogen en interacties, precies zoals we het graag hebben. De makers vertelden dat hun ambitie voor deze titel was om te focussen op de essentie en niet meer te mikken of te willen mikken op een afwerking tot in de puntjes. Wel, missie volbracht! Jullie visie komt hier echt tot zijn recht!
Natuurlijk bedek ik heel wat problemen met de mantel der liefde, dat besef ik ook wel. Onder andere de DLC- politiek doet wat fronsen. Er wordt hiervoor reclame gemaakt tijdens je kampeermomenten in het spel (rip immersie) maar het zijn vooral die die je geld of XP boosten gedurende een bepaalde tijd die je echt boos maken. Je voelt echt dat sommige stukken – en zeker het laatste hoofdstuk van het spel – nodeloos lang, hard en resource heavy zijn gemaakt om te proberen wat van die extra packs te verkopen aan mensen die niet kunnen/willen grinden. Je kan echt perfect zonder, maar je voelt wel dat er aan de ervaring gemorreld is door de marketingafdeling en dat weerhoudt deze Tales of van een haast feilloos rapport.
Nu nog de eindbaas verslaan en misschien nog een toertje op New Game+ met de traditionele “cheatcodes” van de Combat Points Store! Als de tijd het toelaat tenminste, want de volgende titel op mijn radar – Inscryption – is al uit, en het jeukt…
Waar ben jij de voorbije week mee bezig geweest? Was er een videospel waardoor je je console of je pc-scherm niet kon verlaten of heb je met vrienden een leuk bordspel uitgeprobeerd? Laat het ons weten via Facebook, Twitter of Discord.
