.[/column][column size=”2/4″]Schrijver en tekenaar: James Harren
Uitgever: Image Comics
Verschijningsdatum: 13 oktober 2021[/column][/columns]
De cover van de eerste issue werd op deze site nog beschreven als redelijk nietszeggend. Na 4 issues mag je zeggen dat er een patroon in zit. Elke cover bevat de hoofdrolspeler van dat deel, terwijl deze staat midden in een stadslandschap. De inkleuring is redelijk consequent in een duotoon.
In de eerste issue werd de wereld aan de lezer geïntroduceerd. Een virus waart rond en lijkt volledig willekeurig mensen te infecteren. Deze mensen groeien uit tot gigantische monsters die dood en verderf zaaien. Gelukkig is een kosmisch wezen nogal begaan met het lot van de mensheid. Via een droom benadert hij drie individuen die gezamenlijk de strijd tegen deze monsters zullen aanbinden. Ze zijn de Ultramega.
Na de eerste issue is het al snel duidelijk dat de tijd van de Ultramega is geweest. De bewoners van de immense stad die we zagen, nemen het lot in eigen handen en bouwen een enorme vestingmuur rondom hun stad. De geïnfecteerden (of mensen waarvan men denkt dat ze geïnfecteerd zijn) worden buiten de stadsmuur gedumpt. Enkele malen per jaar vindt er een voedseldropping plaats. In deze buitenwereld ontstaat er een parallelle samenleving waarin twee groepen overlevenden tegenover elkaar staan. De normalen en de mensen die zich hebben aangesloten bij de Kajiu-clan. Een groep die de giganten wil terugbrengen om de stad in te nemen.
We volgen Noah, de zoon van de Ultramega uit de eerste issue, die in de voetsporen van zijn vader zal treden.
Ultramega is een sensatie
De vrees van veel schrijvers komt uit. James Harren laat met deze titel overtuigend zien dat hij geen hulp meer nodig heeft om een overtuigend scenario uit te werken. Met Ultramega heeft hij een serie afgeleverd die hoog zal eindigen in de comic van het jaar-lijsten. Waarom? Laat ons een poging doen om je te overtuigen.
Het duurt even voordat we een held krijgen om ons als lezer in vast te bijten. Maar zodra Noah op het toneel verschijnt zijn we vertrokken. Hij wordt door de mangel gehaald en zal een reis ondergaan die hem innerlijk en uiterlijk blijvend zal veranderen. Het verhaal levert ook een mooie metafoor over de samenleving van nu en hoe mensen sinds de pandemie naar elkaar kijken. Harren blijft echter niet hangen in literair geneuzel maar overgiet deze reis ook met een Kirby-esk-sausje.
Het is een prachtige fusie tussen manga en westerse comics. De invloeden uit Japan zijn voelbaar maar ze zijn overgoten met een sausje die het allemaal voor een westers publiek aantrekkelijk maakt. James Harren is een van de weinige tekenaars die zich echt op een goede manier laat beïnvloeden zonder dat het uitmondt in mannetjes met wijde ogen.
Het is echt een fascinerende, goede comic.
