Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings review: put a ring on it

Toegegeven, we waren bang toen we ons in het cinemazeteltje nestelden voor Shang-Chi and the Legend of The Ten Rings. Want na het gemixte onthaal (en redactietrauma) van alles wat met Iron Fist te maken had, zat de schrik er immers deftig in. Een kungfufilm, gebaseerd op het personage Shang-Chi. Het klonk (en klinkt) te mooi om waar te zijn. Uiteraard droomde jullie trouwe schrijver van een glorieuze intrede in een genre dat Marvel voorheen nog weinig had aangeraakt. Maar dan sloeg de twijfel toe. Kan het MCU überhaupt deze film en personages geloofwaardig neerzetten in de goddelijke context van de kungfufilm? De geschiedenis van dergelijke films is moeilijk, op zijn minst gezegd. Een stevige klus om juist aan te pakken. Maar laat er geen twijfel in jullie en onze harten meer bestaan. Shang-Chi and the Legend Of The Ten Rings bewijst perfect hoe de vuist aan de arm hoort te zitten.

Vergeet even het MCU

Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings is één van de eerste films van Phase Four in het MCU, voorafgegaan door de Disney+-reeksen en de film Black Widow. Wie daardoor grote reveals verwacht in het kader van de toekomst van het MCU, zal teleurgesteld de cinemazaal verlaten. Want nee, Shang-Chi is geen zwaar geladen MCU-verhaal. Wat het daarentegen wel is? Eén van de beste origin stories die het MCU te bieden heeft. 

Dat wil niet zeggen dat de film niet tjokvol slinkse referenties en subtiele knipogen naar allerhande films uit het verleden zit. Elk MCU-detail is voor het vakkundig oog duidelijk te distilleren. Meer nog, we zijn er steevast van overtuigd dat Shang-Chi enorm veel toekomstige easter eggs in de film verborgen heeft, die we later pas zullen beseffen en ontdekken, naarmate Phase Four zich verder uitrolt.

Wie zich trouwens enorm zorgen maakte over het potentiële gebrek of disrespect voor diversiteit, kan deze film eveneens omarmen. Hoewel we als redactie niet geplaatst zijn om dit op de beste manier in te schatten, voelen we dat de film, net als Black Panther, enorm veel rekening houdt met de cultuur waarin de film zich afspeelt. Marvel lijkt heel goed te beseffen hoe inclusief een film hoort te zijn en dat kunnen we alleen maar toejuichen.

Shang-Chi, same but different

Eerlijk, je hoeft geen enkele film van het MCU gezien te hebben om te genieten van Shang-Chi. De film brengt een down-to-earth verhaal van een nietsvermoedende, niet onspeciale, knaap in een Amerikaanse stad, die zich plots in het middelpunt bevindt van de Ten Rings-organisatie. Plotgewijs lijkt het opzet erg simpel en volgt het deels de alomgekende Marvel-formule, maar toch vult Shang-Chi op onverwachte wijze enkele zaken in. Wat Destin Daniel Cretton hier doet, is zeker voor herhaling vatbaar.

Ringleader ©Marvel Studios 2021. All Rights Reserved.

Want paradoxaal genoeg gaat Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings niet met een laserfocus op één personage te werk, zoals bijvoorbeeld bij Thor het geval was. Neen, de film kadert en focust meer dan ooit op de beweegredenen van de antagonist, waardoor Shang-Chi wel aanvoelt als het hoofdpersonage, maar nooit echt de focus van het verhaal is, tot het einde toe. Hij ondergaat het traject dat de andere personages voor hem bepalen, waardoor hij zich kan ontpoppen tot de held die hij dient te zijn. 

Wat opvalt is dat je een stevig onderscheid kunt maken tussen twee delen in de film, waarbij het begin naar onze mening het sterkste en creatiefste is ingevuld. Het eerste deel leidt ons op ontdekking doorheen het universum rond Shang-Chi en de Ten Rings-organisatie, terwijl de tweede acte meer de fantastische Marvel-toer opgaat, maar daardoor helaas licht voorspelbaar wordt.

De Tien Ringen

Sonic The Hedgehog-mopjes terzijde, de keuze voor de interpretatie van de Ten Rings en de persoon die erachter schuil gaat, kan je alleen maar bewonderen. Ik overdrijf niet als ik hier poneer dat dit naar mijn mening één van de best geschreven antagonisten uit het MCU is. Een groot deel van de film gaat immers niet zozeer over Shang-Chi, maar de geschiedenis van dit personage en hoe Shang-Chi ermee in aanraking komt. Doorheen de film beleef je door middel van dat personage zoveel emoties en conflict, dat je niet anders kan dan een soort sympathie en bijna medelijden te hebben voor Xu Wenwu. Tony Chia-Wai Leung zet de rol dan ook uiterst perfect neer. Het emotionele spectrum dat hij aankan, is werkelijk intens en dominerend.

Meng’er Zhang, Simu Liu & Awkwafina © Marvel Studios 2021. All Rights Reserved.

Hoewel de Tien Ringen hier anders weergegeven worden dan in de comics, is het wel een formule die zeer secuur wordt neergezet. De Tien Ringen zijn een krachtig wapen en dat komt hier sterker naar voor dan als ze het weergeven als een stelletje sieraden aan elke vinger. Ik denk dat we nog nooit zo dicht bij een Dragonball Z-eske aanpak zijn geweest in het MCU als nu.  

Het beste van meerdere werelden

En laat Tony Chia-Wei Leung niet de enige zijn die de spotlight steelt. De interactie tussen (Katy) Awkwafina en (Shaun/Shang-Chi) Simu Liu is waarlijk een plezier om te zien. Je ziet werkelijk niets geforceerd en gewoon twee vrienden lollen doorheen de film. En natuurlijk is daar het talent van Michelle Yeoh niet weg te denken uit een martialartsfilm. Zoals steeds de rustige vastheid die premium acteerwerk combineert met vloeiend stuntwerk. Er zijn ook enkele geweldige gastrollen als cameo aanwezig, waar ik helaas niets meer over kan vertellen zonder te spoilen. Maar naar onze mening maken ze op deze manier enkele donkere vlekken uit voorgaande films meer dan goed. 

Spectaculaire stunts alom ©Marvel Studios 2021. All Rights Reserved.

Daarnaast enkel hulde voor het talent van Simu Liu, die het beste van twee werelden lijkt te combineren in de aanpak van het stuntwerk. En dat is uiteraard niet alleen zijn verdienste, maar ook die van de uiterst getalenteerde gevechtscoördinatoren.

Laat er absoluut geen twijfel over bestaan, dit is op en top een martial arts-film. De film is doorspekt met geweldige actiescènes en over-the-top kungfu in hyperdrive. Alsof je een Bruce Lee-film zou mengen met de typische Jackie Chan-stijl van “per ongeluk” vechten en daarna besprenkelt met een vleugje Crouching Tiger, Hidden Dragon, anime en Marvel-magie. Snel, hyper, spectaculair. Deze film is uniek in zijn aanpak van kungfu en laat dat net het verfrissende zijn. Daarmee is Shang-Chi absoluut een MCU-ode aan de kungfufilms van weleer maar tevens ook absoluut een Marvel-film. We kunnen niet anders dan dit een geslaagde combinatie noemen.

Onze redactie kijkt alvast uit naar de volgende verschijningen van Shang-Chi in het MCU.

Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings speelt vanaf 01/09 in de bioscoop.

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels