Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

The Last of Us Part II review: bikkelhard

Had The Last of Us, dat een schitterende zwanenzang van de PS3 was, een tweede deel nodig? Het eerste spel eindigde op een heerlijke manier die voor veel discussie heeft gezorgd. Hoe het ook zij, Naughty Dog vond dat het tijd was om terug te keren naar deze loodzware post-apocalyptische wereld. Deze keer kruipen we in The Last of Us Part II in de schoenen van Ellie in plaats van Joel. Is het spel de moeite waard, of kies je voor je entertainment beter voor andere paddenstoelen? Geekster trok alle kasten open op zoek naar materialen en zocht het voor jullie uit in deze spoilervrije review.

Ontwikkelaar: Naughty Dog
Uitgever: Sony
Platform: PS4
Aantal spelers: 1
Release: 19 juni 2020

Reviewcopy op PS4 Pro gekregen via de uitgever.

Afbeeldingen verstrekt door de uitgever, het was niet toegestaan eigen gameplay-screenshots te maken.

Koste wat kost in The Last of Us Part II

Qua sfeer is The Last of Us Part II zeer gelijkaardig aan het eerste spel.

Na een paar scènes die zich snel na het einde van het eerste spel afspelen, begint The Last of Us Part II vier jaar later. Ellie en Joel leven in een grote gemeenschap in Jackson samen met Joels broer Tommy. Ze willen gewoon overleven en doen dit door de omgeving af te zoeken naar infected en deze onschadelijk te maken. Ellie verdeelt haar focus tussen het patrouilleren en het onderzoeken van haar eigen gevoelens jegens een van haar vriendinnen. Op deze patrouilles na leiden ze bijna een normaal leven (en hebben ze nog best veel luxe, waaronder elektriciteit, dvd’s en videogames). Bepaalde acties uit het verleden – waarvan je lange tijd zelfs niet weet welke het geweest zijn – hebben echter gevolgen, en na een paar misschien té toevallige gebeurtenissen, trekt Ellie op een persoonlijke missie naar Seattle.

The Last of Us Part II seattle 1
Bijna heel het spel speelt zich af in Seattle. © Sony

Qua sfeer is The Last of Us Part II zeer gelijkaardig aan het eerste spel. Het is een bikkelharde wereld waarin iedereen probeert te overleven, en de meesten dit koste wat kost doen. In Seattle wordt Ellie geconfronteerd met twee verschillende wrede groepen die vechten om de controle van de stad en zo haar missie moeilijker maken. Het verhaal is alweer loodzwaar. Hoewel er nét geen scène te vinden is zoals het einde van de proloog van het eerste spel, komen sommige momenten in de buurt en zal je zeker niet met een vrolijk gevoel dit spel spelen. Aan de andere kant zijn er gelukkig ook een paar hartverwarmende scènes, en zijn de dialogen tussen de personages weer een plezier om naar te luisteren, hoewel ze jammer genoeg niet zo leuk zijn als in eerste deel. Jammer genoeg is geen enkele scène zo grappig als die uit het eerste spel wanneer Ellie de pornomagazines van Bill leest en becommentarieert en missen we de momenten waarop Ellie Joel wat irriteerde of Joel uitleg gaf over hoe de wereld vroeger was. Het feit dat de vijanden elkaars naam roepen of je soms hun honden moet bevechten, geeft je een groter schuldgevoel bij je – laten we eerlijk zijn – moordpartijen dan vroeger.

Ook vind je overal in de wereld alweer brieven en voorwerpen die je een beter beeld geven van de wereld voor en na de uitbraak van de cordyceps. Soms zitten daar personages in die je nooit ontmoet, maar wiens verhaal je via hun verschillende brieven kan volgen. Ten slotte heeft Ellie net zoals Nathan Drake een dagboek waarin ze haar gedachten (samen met haar mooie tekeningen en minder goede poëzie) neerpent en je zo alweer een groter inzicht geeft in haar gedachten.

Vaak moet je je afvragen wanneer genoeg genoeg is.

Ellie is een beetje ouder dan vroeger, maar zit deels toch nog in haar tienerfase en worstelt met haar gevoelens of angsten. Bepaalde gebeurtenissen uit het eerste spel blijven voor haar nazinderen en grote gevolgen hebben op haar beslissingen. Vaak moet je je in haar plaats afvragen wanneer genoeg genoeg is en moet je voor jezelf beslissen hoe lang je haar acties en keuzes – weliswaar ingegeven door meerdere soorten trauma – kan goedpraten. Het spel is zeker niet zwart-wit. Je belangrijkste vijanden hadden de protagonisten van hun eigen volledige spel kunnen zijn, want ook hun acties zijn begrijpelijk in deze wereld.

Ellie + knife = ... in The Last of Us Part II
De wereld van The Last of Us Part II blijft wreed. © Sony

Het verhaal is duidelijk het belangrijkste element in dit spel, en hoewel het de fans van het eerste deel zeker vanaf het begin terug meesleept, kan je niet ontkennen dat het begin van dit tweede deel best lang duurt (of het te lang is, hangt af van hoezeer je in worldbuilding bent geïnvesteerd). Dit is echter opzettelijk gedaan om je helemaal mee te slepen. The Last of Us Part II is ook langer dan je op het eerste gezicht zou denken. Al snel ontdek je dat het verhaal niet volledig lineair of chronologisch wordt verteld, en hoewel je even denkt dat bepaalde gewaagde narratieve keuzes er zijn om de speelduur op goedkope manier te rekken, merk je al snel dat het de bedoeling was en dat je nog best wat uren te gaan hebt voor het einde. Op een drietal momenten dachten we dat we het einde van het spel bereikt hadden, maar niets bleek minder waar. Onze eerste playthrough waarin we alles grondig doorzochten en tijdens veel gevechtsscènes zo lang mogelijk slopen, kostte ons een goede 33 uur. Daarna kan je trouwens nog vele uren, dagen, weken of zelfs langer op het internet discussiëren over de narratieve keuzes en de beweegredenen van de personages. Je kan natuurlijk ook alles herspelen op een makkelijkere of moeilijkere moeilijkheidsgraad. Of je kan dankzij de handige chapter select of de encounter select in NG+ op zoek gaan naar de vele verborgen collectibles.

Endure and survive

Het sluipen duurt wat langer, maar je krijgt een heerlijk spannende sfeer.

De basisgameplay van The Last of Us Part II is nog grotendeels dezelfde gebleven. Het spel is voornamelijk verdeeld in momenten waar je kan verkennen en heel soms een eenvoudige puzzel moet oplossen, en momenten waar het eerder over sluipen of vechten gaat. Overal moet je kasten en deuren opentrekken op zoek naar pillen om jezelf te verbeteren, naar noodzakelijke en zeldzame munitie, of naar verschillende materialen om je wapens te upgraden en handige voorwerpen te maken. Bij deze laatste keren oude vrienden zoals de molotovcocktail en de trap bombs terug, maar kan je ook nieuwe elementen gebruiken zoals een kortstondige geluiddemper voor je pistool of een stun bomb. Soms liggen deze materialen duidelijk in het zicht zomaar voor het grijpen, maar soms moet je er goed naar zoeken.

stabby time! The Last of Us Part II
Je vijanden werken samen en hebben betere AI. © Sony

Bij de gevechten en het sluipen valt vooral op dat je nu ook volledig op je buik kan gaan liggen, waardoor je weliswaar veel trager vooruit gaat maar waardoor de vijanden je ook minder goed kunnen zien. Dit wordt gecombineerd met stukken halflang of kort gras waarin je je tactisch kan verstoppen. Hierdoor duurt het sluipen wel wat langer, maar krijg je ook een heerlijk spannende sfeer. Verder is ook de AI van de menselijke vijanden duidelijk wat verbeterd ten opzichte van het eerste spel. Ze kijken voortdurend rond, checken hun hoeken, lopen het liefst niet alleen of uit elkaars zicht, blijven contact houden en melden het aan elkaar als ze iets gaan onderzoeken. Wanneer ze wel alleen lopen, is het niet zo erg en moet je er vooral voor zorgen dat ze je niet zien wanneer ze zich plots omdraaien, maar eenmaal ze in groepjes zijn, is het echt oppassen geblazen en is je timing van levensbelang. Verder gebruiken ze nu ook soms honden die je geur kunnen opsporen, waardoor je moet blijven bewegen.

Momenten van ware survival-horror.

Hiertegenover staat wel dat hoezeer de spanning ook een toppunt bereikt wanneer een vijand loopt naast het gras waarin je je verbergt, je toch snel beseft dat je veel opties hebt en het dankzij je listening mode en je onbreekbaar mes niet zo moeilijk is om de meeste vijanden de keel over te snijden. Zelfs als ze je vinden en je in een vuurgevecht terecht komt, heb je een heel arsenaal om hen uit te schakelen, of kan je weglopen en redelijk gemakkelijk terug in sluipmodus gaan. In sommige leuke gevallen kan je zelfs groepen infected naar hen lokken en genieten van de chaos, net zoals in Left Behind.

The Last of Us Part II
Naast de infected bevecht je twee verschillende groepen.

Bij de infected keren ook al onze oude “vrienden” terug, zij het met een of twee toevoegingen. De runners zijn individueel gemakkelijk, maar dodelijk in grote groep. Toch zijn ze gemakkelijk uit te schakelen. Ook de clickers vormen geen echte bedreiging meer voor Ellie: Je moet niet meer inschatten of je je shivs wil gebruiken voor een belangrijke deur, dus is het heel de tijd sluipen en neersteken. De stalkers zijn daarentegen erger dan ooit en veranderen de scènes waarin je in een donkere locatie hen voorbij moet, in momenten van ware survival-horror. Ze zijn muisstil, beweeglijk, en jagen soms actief op jou als je in hun buurt komt. Naast de grote bloaters zijn er ook een nieuw soort infected, die dan eerder als superclickers gelden: heel sterk en onmogelijk om te doden en in sluipmodus te blijven. Tijdens gevechten doen ze dan weer als bloaters: aanvallen met bijtend zuur en charges. Hen ontwijken is dan ook de boodschap. Als ze echter gecombineerd worden met stalkers, wordt het heel spannend.

Ellie zelf heeft grotendeels dezelfde wapens en mogelijkheden als Joel, maar lijkt wat behendiger. Een dodge-knop geeft je een nieuwe kans om de aanval van een infected of een mens met een melee-wapen te ontwijken, wat ook in sommige mini-baasgevechten belangrijk is. Soms moet je paardrijden naar nieuwe locaties, en in een sectie van het spel kom je in een groot gebied terecht waar je met je paard verschillende optionele locaties kan bezoeken, net zoals in The Lost Legacy.

Bij de accessibility options krijg je zoveel keuze dat je ervan versteld staat.

Ten slotte nog dit: Naughty Dog heeft dankzij de vele accessibility options echt gedacht aan mensen met fysieke beperkingen. Alleen al bij de opties van de ondertiteling krijg je zoveel keuzes dat je ervan versteld staat. Ook voor mensen met hoorproblemen hebben ze in dit spel waar luisteren belangrijk is zeker hun best gedaan. Dat mogen andere ontwikkelaars hen nadoen!

echt lief! The Last of Us Part II
Dit is slechts één van de vele toegankelijkheidsmenu’s. © Sony

You can’t deny that view

Alweer een prachtig uitziend spel.

Naughty Dog heeft – hoe kan het ook anders? – alweer een prachtig uitziend spel gemaakt. Hoewel je een heel groot deel van het spel in dezelfde stad vertoeft en de belangrijkste tinten in het kleurenpallet vaak matgroen, bruin en grijs zijn, zijn er toch verschillende omgevingen die er stuk voor stuk prachtig uitzien, vooral waar de natuur de stad heeft proberen over nemen. Ook slagen ze er als geen ander in om echt een spannende sfeer te scheppen terwijl je sluipt, vooral in gebieden waar alles met cordyceps is begroeid. Uiteraard is de motion capture weer van het hoogste niveau, een niveau dat enkel Death Stranding in de scènes met Cliff kon bereiken. De animaties zijn zowel subtiel als prachtig, maar tonen soms ook goed hoe wreed de wereld kan zijn. Enkel de animaties wanneer je kijkt welke wapens je wil upgraden, komen na een tijdje je strot uit. Ellie ziet er dan weer heerlijk wild en gevaarlijk uit wanneer ze een strot oversnijdt, en melee-gevechten zijn nog niet vaak zo heftig geweest. Alweer helpen de vele details in de gebouwen en vooral de woonplaatsen de environmental storytelling immens. Je kan ook prachtige concept art vrijspelen waarin je je favoriete scènes of locaties terugvindt naast alternatieve ideeën die niet in het spel zijn geraakt. Ten slotte kan je via de photo mode ook je favoriete momenten van de gameplay of cutscenes voor eeuwig bewaren en bewerken.

sing it! The Last of Us Part II
Gitaar spelen speelt een belangrijke rol in het verhaal. © Sony

Ook het geluid moet geprezen worden: van de onheilspellende geluiden van de verschillende infected (en dan vooral de clickers) tot het janken van de honden: er is op de details gelet. De voice acting is zoals verwacht schitterend, en Ashley Johnson toont met verve waarom zij het verdient een hoofdpersonage te vertolken. Ze mag ons zelfs soms blootstellen aan haar zangtalent. Ten slotte past de muziek van Gustavo Santaolalla er weer schitterend bij en is het vooral de gitaar – die nu een rol heeft in het verhaal – die opvalt.

The Last of Us Part II

The Last of Us Part II is heerlijk voor wie eerste spel goed vond, maar zal wie dat spel niet kon smaken niet kunnen overtuigen. De bedrukte sfeer is behouden en op een paar kleine (maar handige) nieuwigheden na hebben we ook grotendeels dezelfde gameplay gekregen. Je wordt niet vrolijker door dit spel te spelen. Het verhaal is bikkelhard en gaat op momenten heel traag, wat sommigen ook misschien (onterecht) zal tegenhouden het zich aan te schaffen. Jammer genoeg is er geen multiplayer zoals in het eerste spel. Had The Last of Us een vervolg nodig? Aan de ene kant is het leuk om te weten wat er met iedereen is gebeurd en hoe de verdere relatie tussen Joel en Ellie is gegaan, aan de andere kant voel je je alweer niet meteen vrolijk tijdens de credits. Er zal de komende weken nogmaals heel wat te discussiëren zijn over de beslissingen en acties van de personages of over een paar heel interessante narratieve keuzes.

Geïnteresseerd in narratieve games van Naughty Dog?

  • The Last of Us is een zwaar maar schitterend spel.
  • Naughty Dogs vorige grote spel, Uncharted 4: A Thief’s End, is zeer fijn
  • Ook Uncharted: The Lost Legacy vonden wij de moeite waard.

Bikkelhard

The Last of Us Part II
5 5 0 1
The Last of Us Part II neemt ons alweer mee naar een wrede wereld. Dankzij de bedrukte sfeer, het harde verhaal en een paar gameplay-upgrades, is het een must voor de fans van het eerste spel. Wie het eerste spel echter niets vond, zal ook dit spel niet interesseren.
The Last of Us Part II neemt ons alweer mee naar een wrede wereld. Dankzij de bedrukte sfeer, het harde verhaal en een paar gameplay-upgrades, is het een must voor de fans van het eerste spel. Wie het eerste spel echter niets vond, zal ook dit spel niet interesseren.
5/5
Total Score
Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels