In Little Women speelt Florence Pugh de jongste van de vier March-zussen. De Amy uit het boek is al generaties een universeel gehaat personage, maar daar brengt Pugh samen met regisseur Greta Gerwig verandering in. De 24-jarige Britse actrice is een van de rijzende sterren van het moment, en wij begrijpen waarom.
Avocado’s en enthousiasme
Pugh ging onlangs nog viraal met haar reactie op haar Oscarnominatie voor Little Women. Ze werd wakker gebeld door haar agent en postte op haar Instagram een foto van zichzelf in bed, een gelukzalige lach op haar gezicht. En ook nog twee avocado’s als censureringshulpmiddel. Ze had eerst bananen geprobeerd, zei ze bij Jimmy Kimmel, maar daardoor leek het alsof ze een bikini aanhad.
Het is een anekdote die de publieke persoonlijkheid van Florence Pugh illustreert. Professioneel als de camera’s draaien, maar achter de schermen neemt ze zichzelf niet te serieus. Zo eet ze maar al te graag 11 Engelse gerechten voor Vanity Fair, maar een vlek op haar geleende ensemble pakt ze in een oogwenk aan. Ze gebruikt Instagram Stories om een inkijk in haar snel veranderende leven te geven. Haar oude covervideo’s, gemaakt onder de naam Flossie Rose, laat ze gewoon op YouTube staan. Of het nu haar mede-acteurs, regisseurs of journalisten zijn, Pugh wordt door iedereen omschreven als “energiek en enthousiast”.
Van Oxford naar Spanje en terug
Professioneel als de camera’s draaien, maar achter de schermen neemt ze zichzelf niet te serieus.
Haar verhaal doet een beetje denken aan dat van Jennifer Lawrence aan het begin van de jaren 2010. Mogen we dan verwachten dat de volgende fase die haar te wachten staat degene is waarin iedereen zich afvraagt of haar nuchter- en speelsheid een persona is? Misschien wel. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat het Flossie Rose iets zal kunnen schelen.
Want nog iets dat beide actrices gemeen hebben, is een achterban die hen met beide voetjes op de grond houdt. Het gezin Pugh woont in Oxford. Vader Clinton is een restauranthouder, moeder Deborah was danseres en geeft nu dansles. Ze hebben naast Florence nog twee dochters en een zoon. Broer Sebastian (onder de stage name Toby Sebastian) is muzikant en acteur – hij speelde Trystane Martell in Game of Thrones. De Pugh-telgen zijn een creatieve en (volgens Florence) “luide” bende. De eerste rol die de jonge actrice speelde was Maria in het kerstspel. Ze improviseerde een Yorkshire-accent voor haar personage en bracht iedereen aan het lachen. Een performer was geboren.
Maar Pughs jeugd was niet enkel rozengeur en maneschijn. Ze kreeg al jong de diagnose tracheomalacie, een aandoening waardoor de luchtpijp inklapt bij het ademen, met astma en longinfecties en ziekenhuisverblijven tot gevolg. In de hoop dat een warmer klimaat zou helpen, verhuisde het gezin naar Spanje. Dat hielp ook. Vandaag heeft ze bijna geen bijwerkingen meer, behalve een licht hese stem en een “enge hoest”. Mensen die Midsommar zagen, was dat misschien al opgevallen. Intens huilen klinkt bij Florence Pugh net iets intenser.
Vallen en opstaan
De mentaliteit van Hollywood speelde haar parten. Haar girl-next-door uiterlijk en persoonlijkheid werden plots veel minder gesmaakt.
Pugh wist dat ze wou acteren, maar haar eerste rol ging ze eerst laten schieten. In 2013 werd er in scholen rond Oxford gecast voor The Falling, een hard coming-of-agedrama met thema’s als verkrachting, verwaarlozing, seksualiteit en ziekte. Een gouden kans, maar toch zond de 17-jarige Florence geen auditietape in. Ze was te gedesillusioneerd door het moeilijke parcours dat haar broer al had afgelegd. “Uiteindelijk ging de rol altijd naar iemand bekend”, was ze van mening. Op de laatste dag overtuigde haar moeder haar om het toch te doen. Ze werd gekozen uit meer dan 200 meisjes.
De gemoedelijke werkomgeving op de set van regisseur Carol Morley had haar liefde voor acteren aangewakkerd, maar haar niet per se goed voorbereid op de realiteit in de filmindustrie. In 2016 kreeg ze een rol in de pilot van de serie Studio City met Heather Graham en Eric McCormack. Maar de mentaliteit van Hollywood speelde haar parten. Haar girl-next-door uiterlijk en persoonlijkheid werden plots veel minder gesmaakt, en die kritiek kwam hard aan. De pilot werd niet opgepikt, maar Pugh had even genoeg van acteren.
Uiteindelijk waren het dezelfde kwaliteiten die Pugh haar eerste rol gaven die ook leidden tot haar doorbraak. De casting director van The Falling, Shaheen Baig, wou haar auditie laten doen voor haar nieuwe film, Lady Macbeth. Daarin speelt ze Katherine, de jonge vrouw van een oude, onvruchtbare man. Ze wil haar lot echter niet zomaar aanvaarden, en begint een affaire met een stalknecht. Stilaan wordt duidelijk dat Katherine er alles voor over heeft om hem bij haar te houden. Het is een rol met veel naaktscènes, gedurfd voor iemand die aan zichzelf twijfelde. Het bewijst de sterkte van haar karakter dat Pugh zich volledig in de rol smeet.
Katherine was achteraf gezien de juiste rol op het juiste moment. Er was geen ruimte voor onzekerheid, en Pugh wou eer aandoen aan de vrijgevochten vrouw uit de 19e eeuw. Ze kreeg voor Lady Macbeth uiteindelijk bakken lof, een British Independent Film en European Film Award.
Gelanceerd
Dat éne shot van Pugh in Midsommar staat vandaag nog op mijn netvlies gebrand.
Als er al één patroon is in de rollen die Florence Pugh sinds Lady Macbeth heeft gedaan, is het waarschijnlijk die sterke wil. In 2018 had ze een paar bijrollen waarin ze ondanks beperkte schermtijd toch een indruk nalaat: in The Commuter met Liam Neeson, compleet met piercings en roos haar; in de tv-filmbewerking van King Lear, als zijn jongste dochter Cordelia die haar vader weigert te paaien; en in Outlaw King, als de trouwe vrouw van Robert the Bruce.
Haar eerste hoofdrol in een tv-serie volgde eind 2018 in The Little Drummer Girl, een adaptie van het boek van John le Carré geregisseerd door Park Chan-wook. Pugh speelt een jonge theateractrice die gerekruteerd wordt om undercover te gaan in een terreurcel. Hoe bij de haren gegrepen het plot misschien lijkt, zo geloofwaardig is de Britse in de rol van de Amerikaanse Charlie. In de serie kon ze haar volledige acteerreikwijdte tentoonspreiden, voordat ze volledig gelanceerd werd in 2019.
Eerst konden bioscoopgangers (behalve die in ons land) Pugh zien in Fighting with My Family, een komisch drama van acteur en regisseur Stephen Merchant. Daarin kroop de actrice in de rol van WWE-worstelaar Saraya “Paige” Knight, die haar broer aan een worstelcarrière wou helpen maar uiteindelijk zelf een kampioene werd. (Er is misschien enige gelijkenis met Florence en haar broer Sebastian. Sorry, Sebastian.) Pugh was niet bang voor de uitdaging en onderging worsteltraining bij The Rock. Het was ook haar eerste komedie, en daar was ze nog meer ongerust over dan de harde sport en dieet.
In de psychologische horrorfilm Midsommar speelde Pugh haar meest kwetsbare personage tot nu toe. Als de jonge Dani die haar volledige gezin verliest bij een familiedrama en getraumatiseerd achterblijft, is ze hartverscheurend goed. Een poging om opnieuw te leven leidt haar samen met haar vriend en zijn studiegenoten naar een midzomerfestival in Zweden. Daar maakt ze een transformatie door die je kippenvel bezorgt. Dat éne shot van Dani als ze haar eigenwaarde terugvindt, staat vandaag nog op mijn netvlies gebrand.
Great or nothing
Midsommar alleen had al een memorabel jaar opgeleverd, maar met Kerstmis (in de VS) volgde nog Little Women. De filmadaptatie van het boek van Louisa May Alcott over vier 19e eeuwse zussen, wordt door Greta Gerwig naar de 21e eeuw gebracht. Pugh zou Amy vertolken, de meest gehate en jongste zus, die ofwel de beste schilder ooit wil worden ofwel rijk wil trouwen. Gerwig zag Amy echter niet als de zeur die veel boekenfans in haar zien, maar een meer genuanceerd personage. Door de achronologische vertelstijl in het scenario en een uitdieping van de socio-economische context waarin de zussen leven, zien we Amy in een nieuw daglicht.
Voor Gerwig is ze een gelijke van de vrijgevochten Jo (Saoirse Ronan, Lady Bird). Daarom wou ze een actrice van hetzelfde kaliber als Ronan, die op haar 25e al vier Oscarnominaties op haar naam heeft. Na Lady Macbeth had ze haar Amy gevonden. Ze stelde de opnames van Little Women dan ook uit zodat Pugh eerst Midsommar kon afmaken. Ook de actrice zelf is een Amy-fan. “Ze zegt wat iedereen denkt en het kan haar niets schelen.” Haar vertolking van Amy loopt dan ook over van het zelfvertrouwen, van volharding en kwetsbaarheid tegelijkertijd. “I want to be great or nothing,” is wellicht de meest tekenende zin van haar personage, maar over Florence Pugh bestaat er weinig twijfel: greatness. (Ook great? De naam voor de WhatsApp-groep van de cast van Little Women: Big Chicks.)
Haar vertolking van Amy March loopt over van het zelfvertrouwen.
De wereld viel (of in ons geval, zal vallen) voor Little Women en voor de vertolking van Florence Pugh, die zoals gezegd dit weekend meedingt naar de Oscar voor Beste Vrouwelijke Bijrol. Eigenlijk is het een erkenning van het fantastische parcours die ze op korte tijd heeft afgelegd, en daar komt dit jaar geen verandering in.
Pugh Pugh Pugh!
In april treedt Florence Pugh toe tot het Marvel Cinematic Universe. Ze schittert naast Scarlett Johansson in de langverwachte solofilm van Black Widow als Yelena Belova, een spionne met dezelfde achtergrond. “Het is bruut en pijnlijk en emotioneel en grappig. De film gaat over gebroken vrouwen die de draad weer proberen op te nemen.” In Black Widow gaat dat gepaard met schieten (*pugh pugh pugh* …Oké, ik ga al), vechten en stunts, die de actrice bijna volledig zelf deed.
Er wordt gefluisterd dat Belova het misschien wel zou kunnen overnemen van Natasha Romanoff in de MCU-films. Daar is ze zelf nog niet mee bezig, omdat ze trots is op wat het hele team, onder leiding van Johansson en regisseur Cate Shortland, met deze film heeft bereikt. Maar tussen ons gezegd en gezwegen: een Avengers-team met Florence Pugh, dat willen wij zien. Misschien kan Flossie Rose haar superhero name worden.
Little Women is vanaf 12 februari te zien in de bioscoop.
