Nog lang voordat Harvey Weinstein ten val kwam en de #MeToo-campagne gevolgen had voor de hele entertainmentindustrie, werd het hoofd van nieuwszender Fox News de deur gewezen. Bombshell gidst ons door de Roger Ailes-saga, maar durft in tegenstelling tot Fox News niet ver genoeg te gaan.
“The end of the leg man“, zo werd het ontslag van Fox News CEO Roger Ailes beschreven toen bleek dat hij jarenlang vrouwen had geïntimideerd en vernederd. Leg man verwijst naar de cultuur die hij bij de zender introduceerde, zoals we aan het begin van de film vernemen. Journaliste en presentatrice Megyn Kelly (Charlize Theron) doorbreekt de vierde muur en leidt de kijker rond in de gebouwen van de zender. Elke vrouw loopt er rond op hakken in een strak, kort kleedje en zit aan een doorzichtige bureau met zware make-up op hun gezicht. De energieke, snelle montage en eerder lichte toets die in het begin vaak wordt gebruikt, zorgt ervoor dat het geheel niet meteen te zwaar is, ook al wordt meteen duidelijk dat Fox News een broedplaats is voor intimidatie.
De eerder lichte toets die in het begin vaak wordt gebruikt zorgt ervoor dat het geheel niet meteen te zwaar is, ook al wordt meteen duidelijk dat Fox News een broedplaats is voor intimidatie.
Megyn Kelly mag in de VS dan wel een grote naam zijn, hier zal ze beduidend minder herkenbaar zijn (net als veel andere ‘bekende’ namen van de zender, als je de actua in de VS niet echt volgt). De film begint dan ook met een van haar bekendste wapenfeiten. Tijdens de aanloop naar de presidentsverkiezingen modereert ze een debat waarbij ze Donald Trump confronteert met een van zijn seksistische commentaren. Als ze hem vraagt of iemand met zo’n temperament president moet worden, barst er een media- en Twitterstorm los. De zender en Ailes doen hun best om haar te beschermen, maar ze willen ook niet té ver gaan. Want uiteindelijk hebben zij Trump evenveel nodig als hij hen. Ook Kelly zelf wil hem niet helemaal vervreemden. “I’m not a feminist, I’m a lawyer,” zegt Kelly zelf over haar vraag. En daarmee gaat iedereen op hetzelfde elan verder.
Gretchen Carlson (Nicole Kidman) is nog zo’n vaste waarde bij Fox News, met name de show Fox and Friends (de show waar Trump naar verluidt nog bijna elke dag naar kijkt). Maar Carlson lijkt iets liberaler dan haar collega’s, en het duurt niet lang voor ze gedwongen naar een minder populair tijdslot verhuist. De seksistische commentaren die ze er dagelijks bovenop krijgt, worden haar na een tijd te veel. Ze consulteert advocaten om haar kansen in te schatten op een succesvolle rechtszaak tegen Roger Ailes voor seksuele intimidatie. De advocaten zijn duidelijk: zonder bewijzen en andere slachtoffers maakt ze weinig kans. En dus begint Gretchen subtiel te polsen onder haar collega’s. Helaas willen velen hun baas niet verraden, uit angst voor de gevolgen. Eén van hen is Megyn Kelly zelf.
En daar zit meteen het zwaard dat aan twee kanten snijdt in deze film. Aan de ene kant toont Bombshell dat seksuele intimidatie en geweld echt universeel zijn, hoe belangrijk of bekend je ook bent. We zien dat de macht van figuren zoals Ailes (en Weinstein) veel verder reikt dan velen denken. Zodra je niet meer voldoet aan een bepaald beeld, begint het beledigen en pesten. Sommigen knijpen een oogje toe omdat het hen niet raakt, of omdat ze de gevolgen ervan niet willen zien. Op een bepaald moment zegt een personage verbaasd “He’s still pulling this shit? The guy has a walker.” Komt die tactiek je misschien bekend voor?
Maar tegelijk is er iets ongemakkelijks aan Bombshell. De film gaat een diepere analyse over Fox News en alles waar het voor staat bijna volledig uit de weg. Kelly en Carlson gingen jarenlang mee in die Fox-cultuur van seksisme, homofobie en xenofobie, zolang ze er zelf geen nadelen van ondervonden. Kelly deed in het verleden racistische uitspraken, Carlson homofobe uitlatingen. Maar de beslissing om niet in te gaan op de dualiteit van de vrouwen is een gemiste kans. Niet alle vrouwen die te maken krijgen met seksuele intimidatie delen onze waarden en zijn inherent “goed”. Maar niemand verdient het om zo vernederd en aangevallen te worden. Door hun slechte kanten te vermijden, lijkt het alsof de makers vinden dat de echte vrouwen niet automatisch sympathie verdienen. Dat terwijl het perfect mogelijk is om mensen op persoonlijk vlak niet te mogen maar hen toch geen kwaad toe te wensen.
Er is iets ongemakkelijks aan Bombshell. De film gaat een diepere analyse over Fox News en alles waar het voor staat bijna volledig uit de weg.
In plaats van die moeilijke kwestie aan te snijden, brengen schrijver Charles Randolph en regisseur Jay Roach Kayla Pospisil (Margot Robbie) naar voren. Kayla is een fictieve creatie, een enthousiaste en bijna onnatuurlijk onschuldige “influencer in the Jesus space” die anker wil worden. Meteen heb je door dat ze geen schijn van kans maakt tegen Ailes. Hij krijgt weet van haar ambities en wil zijn ‘steun’ aanbieden. In ruil, natuurlijk, voor een blik op haar slipje. Het is een verschrikkelijke scène om te bekijken die schrijver Charles Randolph en regisseur Jay Roach wel op gepaste wijze weten te brengen.
Daarna probeert ze het misbruik te vergeten en haar bloeiende carrière te omarmen, maar tijdens een gesprek met een collega (veredelde cameo van Kate McKinnon) kan ze de schijn niet langer ophouden. Ook deze scène blijft hangen, en het is dan ook vooral Margot Robbie die de grootste indruk nalaat. Charlize Theron zoekt en vindt herkenbaarheid in Megyn Kelly, de vrouw achter het persona. Dankzij de prosthetics van make-upartiest Kazu Hiro en haar eigen stemwerk is de fysieke gelijkenis ook nog eens opvallend. Nicole Kidman toont meer woede dan we van haar gewoon zijn, maar die toepasselijk is voor de wanhoop die ze doorheen de zaak voelt.
Uiteindelijk zijn het een hele reeks vrouwen met Kelly als spilfiguur die Ailes ten val brengen. Als de druk te groot is, bezwijkt zelfs het kwade in een omgeving als Fox News. Misschien moeten we daar alleszins dankbaar voor zijn.
Bombshell is vanaf 29 januari te zien in de bioscoop.
