Een enquête hebben we niet gedaan, maar we zijn er bijna zeker van dat je al ver moet zoeken om iemand te vinden die Elton John niet kent. Een film maken over zijn leven is dus een hele onderneming, zeker na het succes van Bohemian Rhapsody. Ik ga het gewoon zeggen: Rocketman schetst een veel eerlijker beeld van Elton John dan Freddie Mercury kreeg.
Ik weet het, je mag films niet te veel vergelijken, maar in dit geval kan je er bijna niet omheen. Bohemian Rhapsody was voor velen – vooral critici en filmmakers – een onverwacht succes. De film bracht uiteindelijk meer dan 900 miljoen dollar op en won 4 Oscars, ondanks reviews die van onverschillig tot vernietigend gingen. Het publiek viel als een blok voor het levensverhaal van Freddie Mercury en Queen, grotendeels door het veelvuldige gebruik van liedjes van de band. Maar velen, waaronder ikzelf, vonden dat de film de homoseksualiteit van Freddie Mercury opzettelijk verborg om zo weinig mogelijk kijkers te schofferen. Het gevolg was een veel te doorsnee film voor een man die dat totaal niet was. Daarnaast waren er ook nog de perikelen rond regisseur Bryan Singer, die beschuldigd wordt van verkrachting van minderjarigen. Toen hij ontslagen werd door 20th Century Fox, nam Dexter Fletcher het over.
Daar vinden we ook meteen de link met Rocketman, die volledig gerealiseerd is door dezelfde Britse regisseur. Sir Elton John wilde zijn verhaal brengen, maar ook entertainment. Het resultaat is een biografisch drama met magisch realisme erin verwerkt. Elton John werkte nauw samen met de makers en is daarom ook (uitvoerend) producent, net als zijn man David Furnish, The Greatest Showman-regisseur Michael Gracey, vriendin-aan-huis Claudia Schiffer en haar man, X-Men: First Class-regisseur Matthew Vaughn. Hij werkte ook samen met Dexter Fletcher aan Eddie the Eagle. Die bonte bende heeft een dito film gemaakt: een beetje van alles, samengebracht op een eigenaardige maar passende manier.
De makers zijn niet geïnteresseerd in een rooskleurige fantasie van Elton Johns leven. Integendeel, in de eerste scène zien we een afgematte Elton John (Taron Egerton, Kingsman) in volledig samba-achtig kostuum een zelfhulpgroep binnenstappen. Hij biecht er zijn problemen op: drank, drugs, shoppen, seks. Een hele resem verslavingen. We zien de pijn in zijn ogen, en het is meteen duidelijk: dit is niet de Elton John die de wereld kent. Ook meteen duidelijk: Taron Egerton overtuigt. Een eerste moment van magisch realisme dient zich niet veel later aan. Een jonge Elton – toen nog gewoon Reggie Dwight – neemt de hele groep mee naar de straat waar en de tijd waarin hij opgroeide. Daar breekt plots een eerste muzieknummer los, in grijstinten met enkele kleurpunten. Een eerste sequentie die de toon en vorm van Rocketman eigenlijk goed samenvat.
Na dat verrassende begin verloopt het verhaal van Johns jeugd opvallend traditioneel. Heel oprecht, soms bijna op het sentimentele af. Daarin valt de invloed van de makers op, want zowel The Greatest Showman als Eddie the Eagle zijn ongegeneerd oprecht en zoet. Maar ook hier zien we al scheuren in die façade. De enige persoon die echt van Reggie lijkt te houden, is zijn grootmoeder (Gemma Jones). Zij ziet meteen potentieel in hem, terwijl zijn moeder (Bryce Dallas Howard) en vader (Steven Mackintosh) eerder van hem af willen, en van elkaar. Reggie stort zich op zijn muziek, en met zijn uitzonderlijke pianokunsten – spelen op gehoor – volgt snel een bescheiden succes.
Hij verandert zijn naam in Elton John, maar de doorbraak komt er pas wanneer hij Bernie Taupin (Jamie Bell, Billy Elliot) leert kennen. Zijn lyrics met de muziek van Elton zorgen uiteindelijk voor een resem hits, die voldoende geloofwaardig in het verhaal worden geïntegreerd. Border Song, Crocodile Rock, Tiny Dancer, Rocketman, en nog veel andere liedjes maken het moeilijk om met een gezicht van steen naar de film te kijken. Tegelijk zorgt het muzikale wonderduo ook voor de meest ontroerende scènes in Rocketman. Het moment wanneer Taupin en John samen Your Song bedenken is een van de beste uit de film.
Hun populariteit stijgt en de outfits van Elton worden steeds extravaganter, net zoals de uitvoering van de nummers in de film. Op het podium appreciëren mensen dat hij niet is zoals de rest, maar naast het podium niet zo zeer. Een homoseksuele zanger in de jaren 70, dat kon niet, en dus moest John verstoppen wie hij was voor het grote publiek. Uit angst om zijn carrière heeft hij geheime relaties met mannen, onder wie zijn latere manager John Reid (Richard Madden, Bodyguard). Er waren recent geruchten dat er seksscènes tussen de twee waren weggeknipt. Het positieve nieuws is dat de seksualiteit van Elton John wel degelijk een belangrijk element in de film is, net zoals in zijn leven. Maar als het op liefdesscènes aankomt, vervallen de makers net als in Call Me By Your Name in het gebruik van de camera pan naar een raam. Een gemiste kans.
De keerzijde van succes is de druk die daarbij komt kijken, en dat gepaard met het conservatieve gedachtegoed van van die periode eist zijn tol op Elton John. Rocketman toont de nadelen van het persona achter de persoon Reggie Dwight meer dan ik had verwacht. Verslavingen en manipulators, gebroken vriendschappen en familierelaties, alles komt aan bod. Soms lijkt het wat te veel tegenslag voor één persoon, maar Taron Egerton toont op een indrukwekkende manier hoe iemand zichzelf kan verliezen. Hij kanaliseert Elton John verrassend goed, en ook zijn stem lijkt genoeg op the real thing om volledig mee te zijn. Egerton verdient het volledig om volgend jaar prominent in de Oscar-gesprekken vermeld te worden. Daarnaast laten ook Richard Madden en vooral Jamie Bell, die van goedzak Bernie Taupin geen saaie kwiet maakt, een mooie indruk na.
Scenarist Lee Hall (Billy Elliot) zorgt voor een mooie balans tussen humor, blijdschap en drama die cynisme grotendeels vermijdt. Aan de vele speciale scèneovergangen en brugjes naar de gezongen hits van regisseur Fletcher moeten sommigen wellicht even wennen, maar passen uiteindelijk volledig bij Elton John. Ook de kostuums zijn prachtig gemaakt. Uiteindelijk is Rocketman een beetje zoals Elton John zelf: het hart op de tong en soms larger-than-life. Gelukkig kunnen zowel de man als de film I’m Still Standing als lijflied gebruiken als puntje bij paaltje komt.
Rocketman speelt vanaf 29 mei in de Belgische zalen.