Het lijstje van live-actions gemaakt door Disney wordt alleen maar langer. En daarop mocht The Lion King zeker niet ontbreken. Of net wel?
Iedereen kent ongetwijfeld het verhaal van The Lion King. Voor zij die het nog niet kennen, vat ik het in één zin samen: de ruzie om de troon tussen twee broers mondt uit in een coup die uiteindelijk opgelost wordt door de jongste van de hoop. En ja hoor, The Lion King is een kopie van zijn getekende versie. Zelfs de personages lijken op de tekenfilm – zalig. Ik zal niet te veel ingaan op het verhaal aangezien het echt heel nauw aansluit bij zijn voorganger. Als je wil weten waarover het gaat, raad ik je aan om de (teken)film gaan zien.
De versie uit 1994 en die van 2019 zijn zeer gelijkend aan elkaar. Op sommige momenten kon ik de tekst zelfs mee zeggen (excuses daarvoor, beste buurman). De openingsscène is echt prachtig. Je wordt er meteen ingesmeten en je krijgt meteen kippenvel. Dat is het teken dat je een ticket hebt gekocht voor een trip down memory lane. De dieren die opkijken, het gezang op de achtergrond en zelfs de omgeving die je ziet, zijn echt op en top 1994, maar dan met een nieuw jasje.
We wisten al door Dumbo en The Jungle Book dat dieren geen geheimen meer hebben voor Disney, maar dat het zo levensecht kon worden, had ik echt niet verwacht. Mochten Mufasa, Scar en alle andere personages niet spreken, zou je bijna denken dat het een aflevering is van Planet Earth.
What a wonderful phrase
Misschien zijn die 20 minuten wel de mopjes die ze hebben toegevoegd?
Over spreken gesproken, hoe goed is de keuze van de acteurs? Beyoncé als Nala, Donald Glover als Simba en om het nostalgische gevoel helemaal af te maken, mocht James Earl Jones weer in de huid van Mufasa kruipen. Op een bepaald moment kregen we zelfs een privéconcert van Beyoncé en Donald, een prachtig duet waarbij beide personages praktisch hun liefde verklaren aan elkaar. Echt goed gedaan. Elke acteur heeft het zijn eigen invulling gegeven, maar is toch trouw gebleven aan de oorspronkelijke versie van het personage. En dat ze aangenaam zijn om naar te luisteren, is mooi meegenomen. Als ik dan toch een minpunt moet geven, is het net het feit dat dieren hun bek openen en dat daaruit een stem komt, wel eens de neiging had om raar te zijn. Maar uiteindelijk stoorde ik me er niet aan. Ik zat zo in de film en het verhaal dat het me na een tijdje niet meer opviel.
Ain’t no passing craze
The Lion King is niet altijd een kopie van zijn voorganger. Al heb ik geen idee hoe ze 20 minuten extra aan de film hebben geplakt zonder in te boeten aan kwaliteit of iets aan te passen aan het verhaal. Misschien zijn die 20 minuten wel de mopjes die ze hebben toegevoegd? Want ik heb me toch een paar keer echt goed geamuseerd. Deels door Timon (Billy Eichner) en Pumba (Seth Rogen) maar ook Zazu (John Oliver) had zijn goede momenten. Die laatste was een even grote zeur als in de tekenfilm, maar hier was het oprecht grappig. Bereid je trouwens maar voor op een verhaal over een neef en een specht. Echt wel de moeite.
Publiekslievelingen Timon en Pumba losten volgens mij alle verwachtingen in. Hoewel ze niet veel anders waren dan hoe we ze kennen, waren die twee echt het hoogtepunt van de film. Beeld je in dat een levensecht zwijn en en stokstaartje beste vrienden zijn die mopjes maken. Prima, toch?
It means no worries
Tijdens de 118 minuten aan documentaire over de familie leeuw en zijn vrienden zat ik volledig in de film. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken hoe echt het leek. Ze gingen zelfs zo diep in detail dat je bijvoorbeeld tijdens een conversatie tussen Timon en Pumba opeens Pumba met zijn poot achter zijn oren ziet krabben of dat Timon zijn pootjes over elkaar wrijft zoals de dieren dat in het echt doen. De personages werden niet geïnspireerd door mensen waardoor ze zich echt gedragen als dieren. Klinkt logisch eigenlijk nu ik het zo schrijf, maar op de momenten dat het je opvalt, is het plezierig om te zien. Ik vroeg me dan ook meteen af hoe ze bepaalde scènes zouden invullen. Denk maar aan het stuk waarin Simba zingt over het feit dat hij niet kan wachten tot hij koning is. Daar zitten alle dieren op elkaar te zingen en ik zie ze dat in Planet Earth niet meteen doen. Maar ook daar hebben ze dat prachtig vertaald en is het resultaat meer dan geslaagd.
For the rest of your days
Goed, ik kan nog veel meer de film ophemelen, maar ik denk dat je beter hem zelf gaat zien in de cinema. Hoewel ik heel veel schrik had, was het helemaal onterecht. Toen ik voor het eerst hoorde dat er een live-action kwam van The Lion King, reageerde ik eerst enthousiast maar meteen daarna werd ik heel sceptisch. Een nieuwe versie maken van één van mijn favoriete Disney-films? Dat kan enkel twee kanten uitgaan: ofwel wordt het een groot succes ofwel een ramp. Als het dat laatste wordt, verpest Disney de hele magie rond de film. Maar Disney is geslaagd, absoluut. Hakuna matata!
The Lion King komt op 17 juli in de bioscoop.
