HBO probeert het eens met jongeren. Zo kan je Euphoria nog het eenvoudigst omschrijven. De reeks is echter veel meer. Het is een ambitieus verhaal over wat drugs en seks in het leven van een jongere kunnen betekenen. En zoals het HBO betaamt een stuk rauwer en daarmee dus ook minder rooskleurig dan we van jongerenreeksen van bijvoorbeeld The CW gewend zijn.
“Ik was ooit gelukkig en tevreden in mijn eigen persoonlijke poel totdat, buiten mijn controle om, ik langs alle kanten werd geduwd door de wrede cervix van mijn moeder Ashley. Ik heb goed gevochten maar heb uiteindelijk verloren. Ik ben geboren drie dagen na 9/11. Moeder en vader verbleven twee dagen in het ziekenhuis onder de gloed van de televisie kijkend hoe de torens telkens opnieuw instortten tot de rouwgevoelens plaats maakten voor onverschilligheid.”
Het is nooit rustig in Rues hoofd.
Daarna volgde een jeugd in een Amerikaanse buitenwijk. Die jeugd verliep helaas niet zo zorgeloos. Al snel bleek dat Rue last had van een aantal stoornissen. Ze werd al van jongs af aan gediagnosticeerd met OCD, ADHD, angststoornis en kansen op een bipolair probleem. En dat brengt de sporadische paniekaanval met zich mee want het is nooit rustig in Rues hoofd.
“De wereld gaat snel vooruit maar mijn brein gaat traag. Het komt tot een punt waarop ik iedere seconde van iedere dag de angsten probeer te ontlopen en ik daar gewoon aan onderuit ga. En op een bepaald punt maak je een keuze over wie je bent en wat je wilt…”
Totdat het misgaat en Rue een overdosis doet en net op tijd gered kan worden en naar een rehabilitatiecentrum moet.
Eens bovenstaande introductie, op opmerkelijke wijze verfilmd trouwens, gepasseerd is, kan Euphoria pas echt starten. Bovenstaand stuk geeft ook al vrij goed weer welke sfeer je van de reeks kan verwachten. Een jongerenreeks die zeker niet bang is om in de psyche van zijn personages te gaan kijken, en consequenties van bepaalde acties gaat volgen en in vraag stelt. De reeks doet dat echter niet op een geforceerde manier. Het blijft natuurlijk een Amerikaanse HBO-reeks dus er is meer dan genoeg drama te vinden maar het voelt allemaal realistisch aan. En dat ligt vooral ook aan de manier waarop thema’s behandeld worden doorheen de verschillende personages naast Rue.
Dat Rue het hoofdpersonage van de reeks is, verrast waarschijnlijk niemand. Het is ook Rue die letterlijk alles aan elkaar praat. De reeks werkt, vooral in de eerste aflevering, naar de climax toe aan de hand van flashbacks. Die opzet komt in de volgende afleveringen ook nog terug maar in iets mindere mate. Het is een productiekeuze die ik hier wel kan smaken. Het zorgt voor een interessante manier van knippen en plakken tussen de beelden die extra werkt met het idee van euphoria in het achterhoofd. De soundtrack met een hoop hiphop- en rapinvloeden mag er zeker ook zijn en versterkt alleen maar dat gevoel!
Zendaya steelt de show als Rue.
Iedere aflevering, of toch de vier van de acht die ik al heb mogen bekijken, start met een kort levensverhaal van één van de hoofdpersonages. Het is door deze stukjes dat we telkens ook beter gaan begrijpen waarom de jongeren doen wat ze doen. Zo is er bijna geen enkele keuze of twist die uit de lucht gegrepen is. De eerste aflevering vertelt Rues verhaal en zet aan de hand van een typisch Amerikaans studentenfeestje een aantal van de verhaallijnen op voor de rest van Euphoria. We maken nog kennis met Jules, Nate, McKay, Cassie, Maddy en Kat.
Rue en de net verhuisde Jules worden al snel beste vriendinnen. Kat, Maddy en Cassie vormen een vriendinnengroepje terwijl Nate en McKay ook beste vrienden zijn. Maar Rue blijft over de hele reeks het belangrijkste personage, al moet ik zeggen dat ik me zelf wel spiegelde aan Kat, een beetje de underdog van de vriendinnengroep hierboven, die sterker in het leven staat dan ze wil toegeven. En op die manier heb ik zo het gevoel dat iedereen zich wel in één van de hoofdpersonages met elk hun eigen issues zal gaan herkennen. En dat is ook wat de reeks voor mij althans, een genot maakte om naar te kijken.
I did not build this system, nor dit I fuck it up.
Het feit dat de acteurs, actrices en hun personages in Euphoria vrij divers zijn, kan alleen maar toegejuicht worden. Zendaya steelt de show als Rue. Ze slaagt erin ons volledig mee te nemen in het leven van een (ex-)verslaafde en haar zoektocht naar iets waarvoor ze nuchter wil blijven. Daarnaast overtuigt ook Jules als haar nieuwe beste vriendin. Jules wordt trouwens gespeeld door een overtuigende Hunter Schafer, een zeer goede keuze ook. Waarom laat ik nog even in spoilermidden maar kudos voor HBO. De andere acteurs doen ook goed hun job maar het blijft toch Zendaya die de reeks draagt. Al hangt er zeker genoeg chemie tussen alle anderen ook.
Het gegeven drugs speelt, zoals ik al vermeldde, een vrij grote rol in de reeks. Rue is een herstellende verslaafde en blijft het moeilijk hebben. Maar ik moet zeggen dat na die vier afleveringen de verdovende middelen niet als grote boosdoener van de reeks gezien worden. Ze worden ook niet verheerlijkt natuurlijk. De lijn wordt echt perfect belopen op dat vlak. Er scheelt gewoon ook veel met de algemene (Amerikaanse) maatschappij. Leg daar nog eens een hogere prestatiedrang bij jongeren bovenop plus een dosis anxiety en het durft wel eens mis te lopen. Rue zegt het tijdens de introductie zelf ook mooi op het einde: “I did not build this system, nor did I fuck it up.”
Euphoria draait ook rond seks en seksualiteit en hoe jongeren daarmee omgaan. Dat, zoals ik al zei, op vrij realistische wijze. Zo passeert er een jongeman die zijn seksuele fantasieën iets te veel op porno baseerde. En krijgen we letterlijk les over de verschillende soorten dickpics. Een superleuk stukje tussen de wat zwaardere thema’s van de reeks. Ook cammen passeert de revue. De personages zijn ook op zoek naar hun seksualiteit en al heb ik de volledige uitkomst van de personages nog niet gezien, toch ik blijf benieuwd waar het naartoe gaat.
Met dat laatste zinnetje kan ik mijn (p)review van HBO’s Euphoria afsluiten. Na de helft van de reeks gezien te hebben, ben ik echt overtuigd van de kwaliteit van Euphoria. Het is naar mijn idee een relatief reële inkijk in het leven van jongeren. Niet enkel jongeren zullen er wat van opsteken. De show beloopt dus perfect de lijn tussen het serieuze en het leuke van seks en drugs.
Euphoria start op 16 juni op HBO.
