Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Days Gone review: The Last Theft Redemption

Je moet Sony credit geven, ze blijven inzetten op nieuwe franchises. Deze Days Gone mag dan wel de boter halen bij enkele gekende IP’s, toch is het geen sequel of spin-off van een bestaande serie. En terwijl we watertandend uitkijken naar The Last of Us Part II (je zal ons vergeven dat we doorheen deze review geregeld naar deze franchise zullen verwijzen) moeten we voorlopig onze honger stillen met de exploten van Deacon St. John. Is Days Gone een luchtig tussendoortje of kan het zijn mannetje staan tussen de andere AAA-exclusives in de stal van Sony?

Ontwikkelaar: SIE Bend Studio
Uitgever: Sony Interactive Entertainment
Platform: PlayStation 4
Aantal spelers: 1
Release:  26 april 2019

Reviewcopy op PS4 bekomen via uitgever.

Laten we eerlijk zijn: toen Days Gone voor het eerst in 2016 getoond werd op E3 zag het er slecht uit. Maar echt, slecht. In een wereld waarin The Last of Us (warned you) onze kijk op post-apocalyptische games voorgoed heeft veranderd, is er weinig plaats voor middelmatige games die hetzelfde proberen. Vooral als de hoofdpersonages slechtgeschreven stereotypes zijn. De game kon me toen niet bekoren en ik was bijna vergeten dat Days Gone bestond tot we bij Geekster een uitnodiging kregen om een persevent bij te wonen. Toen ik enkele weken later een reviewcopy in de mailbox kreeg, kon ik niet anders dan met een open mind aan mijn reis samen met Deacon St. John door de Pacific Northwest te beginnen.

© Sony Interactive Entertainment

AAA-checklist

Het is alsof ze bij Sony en Bend Studios een checklist hebben afgelopen van wat er vandaag allemaal in een AAA-game moet zitten om succesvol te zijn.

En ik moet zeggen, er is inderdaad veel veranderd in de drie jaar sinds ik de game voor het eerst gezien heb. De game is nog steeds een verzameling van clichés, dat wel. Het is alsof ze bij Sony en Bend Studios een checklist hebben afgelopen van wat er vandaag allemaal in een AAA-game moet zitten om succesvol te zijn. Een open wereld? Check. Zombies? Check. Een hele boel sidequests? Check. Een crafting systeem en EXP om je personage sterker te maken. Double check. De game heeft zelf, houd je vast, audio logs. In 2019. Dit verzin je niet. Ook wanneer je op je motorfiets door het landschap rijdt op weg naar je zoveelste bounty had ik echt het gevoel Grand Theft Auto aan het spelen te zijn. De omgeving is misschien anders, maar al de rest is verdomd gelijkaardig. De mini-map met de gele lijn die je naar je doelwit leidt, de radioboodschappen onderweg, het cover-shooting éénmaal je op je bestemming bent: het is allemaal heel erg déjà vu.

© Sony Interactive Entertainment

In de jaren dat deze game in ontwikkeling was, is er ook veel veranderd in de industrie. In Assassin’s Creed Odyssey kon je voor het eerst spelen als een volwaardig vrouwelijk personage. Het hoofdpersonage van The Last of Us Part II is een sterke jonge vrouw. Maar in Days Gone spelen we opnieuw als de stereotype blanke man met een getormenteerde ziel. Op zich niks mis mee, maar samen met de verzameling aan clichématige gameplay-mechanieken voelt het echt alsof deze game uit een ander tijdperk komt.

Noem ze geen zombies

De game start met een filmpje waarin je te zien krijgt hoe een stad volledig naar de vaantjes is na de outbreak. De vrouw van Deacon wordt gewond afgevoerd naar het ziekenhuis in een helikopter, maar omdat er maar plaats is voor één extra persoon en jij je beste vriend niet wil achterlaten in deze chaos, kies je ervoor om niet mee te gaan. De game start twee jaar na deze gebeurtenis in de bergachtige streek rond Oregon. Je vrouw is nergens meer te bespeuren. Wat is er met haar gebeurd? Leeft ze nog? We komen het stelselmatig te weten via ontmoetingen met personages en enkele flashbacks die het verhaal meer uitdiepen. Ik moet zeggen dat ik me in het begin een beetje verloren voelde en weinig affiniteit had met het hoofdpersonage. Maar naarmate je meer over zijn verleden te weten komt, kon ik me als maar meer vinden in zijn motivatie.

De Freakers zijn snel, ze zijn dodelijk en vooral … het zijn er veel.

De wereld van Days Gone wordt bevolkt door de restanten van het menselijke ras en een overvloed aan zombies. We noemen ze, naar goede gewoonte, ook in deze game geen zombies. En misschien ook wel begrijpelijk, want de “Freakers” zijn niet je doordeweekse ondode vijanden. Ze zijn snel, ze zijn dodelijk en vooral … het zijn er veel. Je beste optie om ze te bestrijden is ofwel hun nesten te vernietigen door deze in brand te steken of op te blazen. Als dat niet lukt, kan je ze best in de val lokken. Ben je toch dapper genoeg om het gevecht aan te gaan, dan hoop ik dat je goed voorbereid bent. Eén-op-één vallen ze nog mee, maar het probleem is dat ze bijna nooit alleen zijn. Van zodra er geluid gemaakt wordt, komen de andere Freakers hierop af en voor je het weet wordt je volledig overmand door een horde aan ondode maniakken. Ook de jonge Freakers, genaamd “newts”, zijn niet van de poes. Deze zombie-kinderen liggen op de loer en zullen je twee keer doen nadenken over welke route naar je doel je wilt nemen.

© Sony Interactive Entertainment

Je kan kiezen hoe je te werk gaat in de game: guns blazing of toch liever met wat meer strategie.

Om het voor mezelf wat leuker te maken, probeerde ik zoveel mogelijk Freakers en menselijke vijanden neer te halen in stealth-modus. Want ja, je komt ook nog veel mensen tegen in de game die niet getroffen zijn door het virus of wat er ook de oorzaak is van deze outbreak. Zo heb je verschillende kampen in de game waar je opdrachten kan voor uitvoeren. Heb je veel respect bij het ene kamp, dan kan je daar meer items kopen aan betere prijzen. Ook moet je geregeld de schuilplaatsen van een bende opruimen genaamd de “Rippers”. Deze kampen zijn ideaal om op een strategische manier alle vijanden een kopje kleiner te maken. Zo kan je jouw vijanden besluipen en met een mes geruisloos de keel oversnijden. Of je kan er uiteraard ook voor kiezen om guns blazing grote schoonmaak te doen. Via het Weapon Wheel kies je vlot welk wapen je gebruikt en kan je ook bijvoorbeeld projectielen gebruiken om de vijand af te leiden. Een heel leuke strategie is trouwens om een horde Freakers te lokken naar het vijandige kamp en daar gezellig af te wachten tot zij het vuile werk voor je hebben gedaan.

The great outdoors

Zelf op je bike ben je in deze wildernis nooit echt veilig.

Er is ook best veel te doen in de prachtige (af en toe net iets te prachtig voor mijn gewone PS4) open wereld van Days Gone: je hebt naast de verschillende kampen en hideouts ook medical stations die je kan binnendringen om daar materiaal en upgrades te verzamelen. Deze zijn cruciaal om je personage sterker te maken doorheen de game. Want je gaat niet enkel omhoog in level door vijanden neer te leggen, je kan ook via injecties bijvoorbeeld je HP of stamina een upgrade geven. Verder leer je allerlei skills via de welgekende skill tree, we hoeven dit niet meer uit te leggen. Bovendien moet je in de omgeving ook constant op zoek naar materiaal om te craften, wapens te herstellen of je bike van de nodige brandstof te voorzien. Je bent dus echt altijd overal op zoek naar vanalles om mee te nemen. Trouwens, ook op je bike ben je in deze wilde natuur nooit echt veilig: Freakers kunnen je raken in het voorbijrijden, er zijn soms roadblocks en traps gezet door Rippers en wilde dieren kunnen je van je bike meppen (hallo daar, wilde beer.)

© Sony Interactive Entertainment

Ik heb me uiteindelijk vrij goed geamuseerd met Days Gone, maar kon me nooit van het gevoel ontdoen dat alles enorm hard volgens het boekje in elkaar stak. Dit is een game die hoopt succesvol te zijn door de formules van andere games te kopiëren, en slaagt daar al bij al nog in ook. Objectief kan ik er dan ook weinig slecht over zeggen. Subjectief denk ik constant “waarom?” Days Gone voelt als een game die vijf jaar te laat is in een wereld die ondertussen niet heeft stilgestaan. Maar laat het je niet beletten om er toch plezier in te vinden.

Alledaags

Alledaags
3 5 0 1
Days Gone is ontworpen volgens de blauwdruk van het AAA-genre. Het gaat netjes de checklist af van wat er allemaal aanwezig moet zijn in een blockbuster game. Stoort dat? Soms. Is het leuk? Eigenlijk wel. Het feit dat ik niet teleurgesteld ben, is omdat ik ook nooit hoge verwachtingen had. Maar in een wereld waarin we binnenkort The Last of Us Part II mogen verwachten en we Red Dead Redemption 2 achter de kiezen hebben, valt het een beetje uit de toon.
Days Gone is ontworpen volgens de blauwdruk van het AAA-genre. Het gaat netjes de checklist af van wat er allemaal aanwezig moet zijn in een blockbuster game. Stoort dat? Soms. Is het leuk? Eigenlijk wel. Het feit dat ik niet teleurgesteld ben, is omdat ik ook nooit hoge verwachtingen had. Maar in een wereld waarin we binnenkort The Last of Us Part II mogen verwachten en we Red Dead Redemption 2 achter de kiezen hebben, valt het een beetje uit de toon.
3/5
Total Score
Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels