Om Promethea te begrijpen moeten we teruggaan naar het jaar 1993. In dit jaar werd Alan Moore veertig jaar. Normale mannen met een midlifecrisis kopen een sportwagen en scoren een vriendin die zo’n 15 jaar jonger is. Moore niet. Hij besloot dat het een goed moment was om een magiër te worden.
Schrijver: Alan Moore
Tekenaar: J.H Williams III
Inkleurder: Wildstorm FX
Uitgever: DC Comics
Verschijningsdatum: 6 maart 2019
Zeg je magiër dan denken de meeste mensen aan Harry Potter of misschien Doctor Strange. Toch is het zo dat er een echte stroming bestaat van mensen die zich magiër noemen. Of, als je in een snobistische bui bent, zou je mogen zeggen dat ze zich bezig houden met occultisme. Waarom zou je dit moeten weten, beste lezer? Dat gaan we je nu uitleggen.
Maak kennis met Promethea
Sophie Bangs is een doodnormale studente in een futuristische alternatieve versie van New York waar het toevallig ook 1999 is. Voor haar school maakt ze een werkstuk over het fictieve personage Promethea en de achtergronden ervan. Tijdens haar onderzoek krijgt ze dubbelzinnige hints dat het voor haar gezondheid beter is dat ze stopt met schrijven en wat anders gaat doen.
Dit zou wel een heel kort verhaal worden als Sophie zou luisteren naar deze hints. Nadat een schaduwachtig wezen een mislukte aanslag op haar doet, blijkt dat Promethea een onverwachte rol in Sophies leven gaat spelen.
Het is voor Sophie van belang dat ze leert wat magie is en welke rol dat heeft gespeeld op aarde. En dat is precies het punt waarop deze comic van vorm verandert. Het is gedaan met de spanning en sensatie. Het wordt educatief.
Toveren met Alan Moore
Normaal gesproken moet je, wanneer je jezelf bezighoudt met religie, via een bemiddelaar zoals een pastoor of imam in conclaaf met de hogere machten om wat af te dwingen. Magie is daarentegen een ideaal vehikel voor de individualistisch ingestelde westerling. Beoefenaars van magie gaan zelf in conclaaf met hogere entiteiten als engelen of geesten om er iets wijzer van te worden. En ja, ze bedwingen hun eigen demonen.
Moore is niet de enige stripmaker die dit beoefent. Grant Morrison is een andere schrijver wiens reizen in de wondere wereld van de magie uitgebreid zijn beschreven. Wil je meer weten over Moore en magie? Lees dan deze ietwat taaie correspondentie met Dave Sim waarin hij ingaat op zijn eigen magische avonturen.
Promethea is niet voor iedereen
Deze hardcover is het meest toegankelijke deel van Promethea. Moore is prima in staat om de avonturen van een stel tienermeisjes op een overtuigende manier op te schrijven. Hierbij gebruikte hij ongetwijfeld zijn eigen dochters als inspiratie, die in 1999 nog tieners waren.
Het probleem is dat deze comic erg abstract terrein betreed. Je krijgt in deze eerste hardcover een voorproefje van wat gaat komen in de verdere edities van deze comic. Als lezer moet je bereid zijn om Alan Moore te volgen op een heel persoonlijke reis waarbij hij een eigen interpretatie van de geschiedenis van de magie aan de lezer voorschotelt.
Dat is meteen het manco van deze comic. Een beetje lezer is nieuwsgierig genoeg om aan te nemen dat zoiets als magie bestaat. Alleen had Moore hier voor non-fictie moeten gaan. Zodat de lezer zelf op onderzoek uit kan gaan.
Je kunt niet anders dan bewondering hebben voor de tekenaar J.H Williams. Hij moet deze stortvloed aan informatie op het papier zetten zonder dat je als lezer het overzicht verliest. Elk decorstuk heeft een functie. Boektitels kun je bijvoorbeeld opzoeken. Het zijn bestaande werkjes die vaak door Moore zijn gelezen. Williams is een held. De experimentele indelingen spreken vaak voor zich. Laat je daar vooral niet door afschrikken.
Eigenlijk is het heel simpel. Als je na het lezen van deze comic een lichte kriebel in je onderbuik hebt, dan kun je doorgaan met lezen. Ben je geïrriteerd of twijfel je? Lees dan niet verder. Promethea is in dat geval niets voor jou.
