De filmindustrie in China lijkt in een stroomversnelling te zitten. Na jaren van ter plaatse trappelen met historische epics die een bedenkelijk propaganda-gehalte bevatten, lijkt China zich ook eindelijk te wagen aan meer commerciële genres. Terwijl Westerse productiehuizen dromen van deze lucratieve afzetmarkt lijkt het succes vooral te komen vanuit China zelf. Maar kan de Chinese filmindustrie ook succes oogsten buiten de landsgrenzen heen?
Netflix denkt alvast van wel. Het bedrijf kocht recent de internationale distributierechten van The Wandering Earth, de science fiction-film die sinds Chinees Nieuwjaar de bioscoopzalen in het land domineert. De film kwam in beperkte mate uit in de VS via AMC, maar hier in België zal hij rechtstreeks op de streamingdienst verschijnen. Het is een beetje ironisch dat Netflix de rechten koopt, want het bedrijf heeft zelf geen toegang tot de Chinese markt. Door strenge regelgeving en censurering is het momenteel onmogelijk om de dienst in zijn huidige staat te lanceren in het land. Bovendien is de Chinese overheid niet echt happig om buitenlandse bedrijven de lokale markt te laten domineren en geeft het de voorkeur aan Chinese alternatieven. Op dit moment is dat Baidu, het Chinese Google zeg maar, met zijn streamingdienst iQiyi. Het bedrijf biedt via een licentieovereenkomst onder andere Black Mirror en Mindhunter aan voor de meer dan 60 miljoen betalende abonnees op zijn platform. Netflix gaat nu het omgekeerde doen en Chinese content naar het Westen brengen.
Deze nieuwe wind in de Chinese filmindustrie legt hen alvast geen windeieren. The Wandering Earth heeft op 2 weken tijd al het tienvoud van zijn bescheiden budget van ongeveer 50 miljoen dollar opgebracht. Het is niet bekend hoeveel Netflix zou betaald hebben voor de internationale rechten, maar wellicht is het meer dan de film hier in de zalen zou opbrengen. Aziatische films hebben nog steeds een beperkte commerciële slagkracht in de VS en Europa. Netflix is waarschijnlijk vooral geïnteresseerd in het versterken van zijn internationale catalogus en het bereiken van de talrijke Chinese diaspora.
Om de aarde te redden van de ondergang wordt de volledige planeet verhuisd naar een ander zonnestelsel.
The Wandering Earth is trouwens duidelijk een film gemaakt om een breed publiek aan te spreken. Het is een soort sci-fi rampenfilm over wat er zou gebeuren met de aarde bij het einde van de levenscyclus van de zon. De mensheid wordt in de film geconfronteerd met het uiteindelijke opbranden van de volledige planeet wanneer de zon over minder dan 100 jaar in een rode reus dreigt te veranderen. Omdat het evacueren van de aarde een onbegonnen taak lijkt wordt er voor gekozen om, houd je vast, de volledige planeet te verhuizen naar een ander zonnestelsel. Dit gebeurt aan de hand van 10 000 gigantische turbines aangedreven op fusie-energie, verspreid over verschillende werelddelen, die onze blauwe parel moeten helpen om de zwaartekracht van de zon te ontsnappen. Maar uiteraard verloopt niet alles volgens plan.
De film doet op zich weinig origineel. Het lijkt een mix tussen Gravity, Interstellar en The Day After Tomorrow maar dan vanuit een Chinese invalshoek. Zo is het voor een Westers publiek misschien wel even wennen wanneer er geen echte held het voortouw lijkt te nemen maar de film meer de focus legt op het collectieve doel en het belang van familie en eer. Ondanks deze culturele verschillen is het vooral het visuele spektakel dat een universele aantrekkingskracht heeft. Het is dan ook ergens wel jammer dat we dit grandioze klank- en lichtspel niet kunnen aanschouwen op een IMAX-scherm zoals dat wel kan in het thuisland. Maar dat is een realiteit waar we alsmaar meer zullen moeten aan wennen.
Netflix heeft nog niet aangekondigd wanneer The Wandering Earth beschikbaar zal zijn, maar we houden je op de hoogte.
