Drie jaar geleden lieten Netflix en Marvel hun series op ons los, maar na de eerste seizoenen van Daredevil en Jessica Jones ging het jammerlijk bergaf met de rest. Kan de Devil of Hell’s Kitchen met zijn derde seizoen zichzelf terug zalig maken? De eerste eerste helft is hoopgevend.
Netflix en Marvel kwamen nochtans straf uit de hoek met Daredevil. Behalve het uitzonderlijk gefocuste eerste seizoen van Jessica Jones vertoonden de reeksen en hun vervolgen daarna dezelfde mankementen: rommelige structuren, lange afleveringen die het verhaal vertragen en slechteriken die niet mis zouden staan in een DC Comics-verfilming. Net zoals Daredevil herboren wordt na The Defenders, is het derde seizoen misschien wel de hergeboorte van het volledige universum van Marvel op Netflix.
De hergeboorte van Daredevil
Op het einde van The Defenders werd Matt Murdock (Charlie Cox) bedolven door een neerstortend gebouw. Natuurlijk overleeft hij dit op miraculeuze wijze, maar toch is er iets gestorven in hem: Matt zelf. Het monster heeft het overgenomen en heeft zijn zinnen gezet op de semivrijgelaten Wilson Fisk. Want jawel, Kingpin keert wijselijk terug om van het leven van Daredevil weer een hel te maken. Of is het omgekeerd deze keer? Want de imposante schurk met zijn overdreven geblaf (“VANESSA”) gedraagt zich als een sucker for love.
Netflix en Marvel doen een slimme zet om Vincent D’Onofrio terug te halen als Fisk. Net niet zo memorabel als David Tennant in Jessica Jones blijft hij wel een van de betere superschurken die het kleine en zelfs grote scherm onveilig maakten. De sterke dichotomie tussen Fisk en Daredevil vervaagt deze keer net zo snel als de motivatie van Daredevil troebel wordt.
Geen last van een vastgestrand tempo
Daredevil kan je dus met een gerust hart weer kijken voor dat tweespel tussen zelfverklaarde held en boeman. Het is de opvulling ertussen die sommige Marvelseries onkijkbaar maakt. Ook dit derde seizoen komt traag op gang met een tweeluik dat ingekort kon worden tot één aflevering. Maar Netflix blijft koppig en laat ons weer oeverloos uitgerekte episodes van een uur bekijken, de bingewatcher zal het wel slikken. Ook ik heb net in één zit vier afleveringen achter de kiezen, allemaal zodat jij kan weten of het derde seizoen de moeite is. Maar je kan opgelucht ademhalen (en ik heb mijn tijd niet verspild): vanaf de derde aflevering verveel je je niet meer.
Toegegeven, de oude en nieuwe nevenpersonages boeien niet allemaal evenveel, thematisch blijft de televisiereeks ter plaatse trappelen en uitblinken in stijl zal het nooit meer doen. Maar wanneer de Man without Fear het noorden volledig kwijtraakt, Fisk zijn zelfmedelijden van zich afwerpt én de schietgrage Bullseye, zo blijkt een creep van een kerel, zijn intrede doet, ben je hooked.
Mijn geloof in Daredevil is hersteld
Drie episodes had ik dus nodig om mijn geloof in Daredevil te herstellen na een rampzalig tweede seizoen en een teleurstellende ensembleserie. De vierde aflevering deed zelfs meer en trakteerde op een nieuwe hallway fight scene, maar dan nog harder en langer. Wie kan nu niet onder de indruk zijn van een tien minuten durende vechtpartij? Ook de rest van de eerste helft van seizoen drie volgt het nieuwe niveau met unieke flashbacks en de confrontatie tussen Daredevil en zijn vaardigste vijand: hemzelf.
Het derde seizoen van Daredevil verschijnt volledig op 19 oktober.
