De Switch is sinds zijn release een echte darling geworden van de indie-games. Een ware cornucopia aan kwaliteitsvolle releases is ondertussen al beschikbaar voor Nintendo’s hybride console. Want wat is er leuker dan op de trein Stardew Valley te spelen? Of een beetje Hollow Knight op het toilet? Om jullie wegwijs te maken in deze stortvloed van titels zetten wij eventjes de beste games op een rijtje.
Stardew Valley
Deze game mag uiteraard niet ontbreken op dit lijstje. Alhoewel de pc-versie iets beter speelt dankzij muis en toetsenbord is de draagbaarheid van deze Switch-versie absoluut niet te onderschatten. Natuurlijk is een life simulator met focus op de boerenstiel niet ieders ding. Maar al wie dierbare herinneringen heeft aan Animal Crossing, Harvest Moon, Rune Factory of zelfs De Sims, komt hier absoluut aan zijn trekken. Deze game werd door één individu in elkaar gevezen en elk detail klopt. Elke dag ontdek je weer iets nieuws: een vissoort die je nog niet eerder had gevangen, een rondreizende handelaar die telkens nieuwe producten verkoopt, een recept voor een exotisch gerecht. De hele game voelt aan als een met liefde gebrouwen hommage aan het genre, en kan tegelijk dienen als de ideale eerste stap in de wereld der sim-games. Michiel begon trouwens onlangs een no farming run, waarvan je alle details hier kan lezen.
Hyper Light Drifter
Hyper Light Drifter is een verfrissing in zijn genre, zowel qua gameplay als vormgeving. Zelden zag pixel art er zo mooi uit en hebben we zo moeten vloeken op de moeilijkheid. Vanaf de eerste seconde word je getrakteerd op prachtige, handgetekende omgevingen met levendige kleuren en een artistieke coherentie om van op de knieën te gaan. Maar we hebben hier dus ook te maken met een action-RPG waarin de kleinste fout je het leven kan kosten. Het spelsysteem van Hyper Light Drifter is zowat de beste Link to the Past-like die we in jaren heb mogen aanraken. Net zoals in de SNES-games van weleer zit heel veel verborgen in het isometrische perspectief. Een verborgen pad onder het bladerdek van wat loofbomen, een barst in een muur en ga zo maar door. Het verhaal dat je avontuur ritmeert is enkel te vinden als je ernaar zoekt, maar eens het totaalplaatje gevormd is, is het een goed scenario. Ons enige minpunt is misschien de levensduur, maar voor minder dan €20 kunnen we niet te veel klagen.
Golf Story
Golf Story is niet zomaar een spel over golf, het is een retro RPG, met de typische bijbehorende humor, vermomd als een golfspel. Het doet ons nog het meest denken aan Earthbound. Doorheen je avontuur zal je veel kleurrijke personages ontmoeten, die je allen uit de nood moet helpen of die je moet weten te verslaan. Wat ze van je vragen is gewoonlijk golf-related maar kan gaan van een wedstrijdje winnen tot een kat uit een boom krijgen door er een golfbal naar te meppen. Het golfen zelf zit goed in elkaar, je kan zoals in elke game je afstand en precisie bepalen, maar je kan je slag hier ook in allerlei rare hoeken maken zodat je fysiek onmogelijke shots kan maken. Je bent dan ook een wereldtalent. Wie een leuke RPG zoekt om nu en dan wat tijd te doden, zit zeker goed bij Golf Story.
Hollow Knight
Hollow Knight is hét voorbeeld van hoe je een indie-game en een Metroidvania moet doen. De kleine studio Team Cherry bracht één van de meest memorabele games van de laatste jaren uit, die uitblinkt qua atmosfeer en gameplay. Uren zal je spenderen in je queeste om de val van Hallownest te onderzoeken en om wat er nog rest van het insectenkoninkrijk te redden. Na lange speelsessies wordt er steeds weer een tipje van de sluier van het verhaal opgelicht om uiteindelijk een interessante conclusie te hebben. Interessante krachten om je bijvoorbeeld snel doorheen de locaties te verplaatsen worden gecombineerd met bij momenten zeer uitdagende baasgevechten of platforming challenges (screw you, White Palace!). De atmosfeer is schitterend dankzij de gevarieerde omgevingen, een drukkend gevoel en de grappige voice acting (wel, geluidjes) bij de interessante NPC’s. En de muziek! De melancholie van Dirtmouth of het ritme tijdens het gevecht met de Mantis Lords, alles klonk perfect.
Oxenfree
In deze adventure game uit 2016 speel je als Alex, een tiener die naar het eiland Edwards Island afzakt voor een feestje. Het eiland wordt echter geteisterd door bovennatuurlijke verschijnselen en Alex en haar vrienden besluiten op onderzoek te gaan. Wat deze game speciaal maakt, naast de prachtige 2.5D art style, is de zogenaamde walk and talk-gameplay. In plaats van het feit dat conversaties in statische cut-scènes plaatsvinden, gebeuren alle gesprekken tijdens de gameplay. Terwijl je aan het spelen bent, krijg je zo constant tekstballonnetjes te zien waaruit je een keuze kan maken en zo de conversatie kan sturen. Bovendien kan je op deze manier andere personages onderbreken of gewoon stil blijven en niets zeggen. Het zorgt voor een heel natuurlijke flow die in meer adventure games zou moeten toegepast worden. Uiteraard staat of valt dit soort game met de sterkte van het verhaal. Gelukkig is Oxenfree in dat opzicht geen teleurstelling.
SteamWorld Dig 2
Deze vierde game in de SteamWorld-reeks van Zweedse ontwikkelaar Image & Form is het vervolg op het populaire SteamWorld Dig uit 2013. Spelers nemen de controle van robot Dorothy, die op zoek gaat naar de verdwenen hoofdrolspeler van de eerste game, Rusty. Ook deze game is, net zoals velen op dit lijstje, een soort van Metroidvania, maar dan met het verschil dat je hier actief de omgeving moet beïnvloeden door je een weg te graven door de ondergrondse mijn. Onderweg zal je verschillende items vinden en leer je nieuwe vaardigheden die je verder op weg helpen in je zoektocht naar Rusty. Bovendien kan je ook je wapens upgraden met de hulp van blueprints en Upgrade Cogs. Het klinkt allemaal zeer conventioneel, en dat is het ook. Maar toch blijft dit concept verslavend en in combinatie met de cartoony steam punk-look zorgt het voor een heerlijk tussendoortje.
Night in the Woods
De massieve boom van het Kickstarter-platform werpt steeds vaker vruchten af. Een van die crowdfunding appels is Night in the Woods. Het schattige avonturenspel van Infinite Fall moet het vooral van zijn prachtige looks hebben. Natuurlijk zit er ook een verhaal achter. Je volgt de kat Mae, die recent haar hogere studies heeft laten varen. Wanneer ze terugkeert naar haar thuishaven Possum Springs, is er heel wat veranderd. Te beginnen met haar nieuwe superkrachten. Het kleine mijnwerkersdorpje is niet wat het lijkt en samen met haar vrienden trekt ze op onderzoek. De luchtige pitch staat wel in schril contrast met de hoofdthema’s: depressie en het verlies van vaste waarden.
Thimbleweed Park
Nog een Kickstarter project is Thimbleweed Park. Als collaboratie kan deze titel wel tellen. De makers van Maniac Mansion en The Secret of Monkey Island slaan de handen in elkaar om een nieuw point-and-click game uit te brengen die rechtstreeks uit de jaren ’90 lijkt te komen. Twee FBI agenten worden naar Thimbleweed Park gestuurd om een moord te onderzoeken. Al snel komen ze in aanraking met een groep bonte personages en ontrafelen ze een web aan intriges. Dit allemaal wel met een zeer humoristische ondertoon. De speler kan iedere scene onderzoeken en personages ondervragen door middel van de verschillende acties en items in het menu met elkaar te combineren, net zoals zijn genregenoten uit de jaren ’80 en ’90. Een echte aanrader dus voor wie nostalgisch terugdenkt aan die tijd.
The Messenger
The Messenger is een mix van actie-platformer en 2D metroidvania met een fikse portie nostalgie, met trots vertegenwoordigd in zowel 8- als 16-bit graphics. Beide stijlen – en bijhorende chiptunes – vloeien naadloos in elkaar over wanneer de protagonist de vaardigheid krijgt om door de tijd te reizen. Nieuw? Niet echt. De pitch mag dan niet bijster origineel zijn, de uitvoering ervan is een echte blikvanger. In zijn besturingen en mechanieken zal je weinig nieuws horen. Gezien je een shinobi met een boodschap speelt, zijn de besturingen gelijkaardig (maar met moderne aanpassingen) aan de eerste Ninja Gaiden-games. Waar The Messenger zich wel onderscheidt van de klassiekers in het genre, is humor. Zoals we van de meeste Devolver-titels gewoon zijn, zit ook The Messenger tot aan de nok gevuld met sarcastische steken en flauwe grapjes. En de soundtrack, ja die is om van te smullen.
Shovel Knight
Shovel Knight is vooral gericht op mensen die zich nog levendig de tijden van de NES kunnen herinneren. Maar ook de jongere generaties kunnen er evenveel plezier aan beleven. Waarom? Omdat de ontwikkelaars bij Yacht Club Games als de beste weten hoe nieuwe concepten voor te stellen in een game. We hebben de laatste jaren te vaak te maken met twee soorten frustraties bij het spelen van games: of ze houden je handje angstvallig vast bij het uitleggen van de controls en acties waardoor je niet meer het gevoel hebt een spel te spelen maar een zeer uitgebreide interactieve handleiding, of ze leggen helemaal niets uit en laten je onverbiddelijk aan je lot over zonder enige ruimte om zelf te leren. Het is een moeilijke balans maar Shovel Knight bewandelt de lijn moeiteloos. Iedere nieuwe vijand wordt Nintendo-gewijs geïntroduceerd op een manier zodat je intuïtief aanvoelt wat de beste strategie is. Bovendien vergeeft de game je ook als je een fout maakt. Shovel Knight neemt werkelijk het beste van Mega Man, Super Mario Bros 3 en Castlevania en is een ware ode aan games uit het 8-bit-tijdperk.
Celeste
Celeste is één van de grote verrassingen van 2018. Op het eerste gezicht de zoveelste retro platformer, maar het spel is zo genietbaar, heeft een geweldige presentatie en vooral een unieke invalshoek qua thematiek. Je speelt als Madeline, die de berg Celeste wil beklimmen. Waarom, dat weet ze zelf ook niet goed. Het verhaal begint vrij luchtig maar krijgt een donker en deprimerend tintje en weet met thema’s als angst en depressie soms een paar gevoelige snaren te raken. Celeste gaat over hoop, jezelf accepteren voor wie je bent en dingen bereiken die Madeline én jijzelf nooit mogelijk hadden geacht. Je zal vaak opnieuw moeten proberen, maar dat is geen probleem. Alle platform-uitdagingen zijn verdeeld in geïsoleerde ruimtes waarin je direct opnieuw kan beginnen. Dankzij de vele heksentoeren die je kan uitvoeren tijdens het spelen is deze game ondertussen ook al uitgegroeid tot een lieveling van de speedrunners-community. Check zeker eens een paar speedruns op Twitch als je wil weten wat er allemaal mogelijk is in deze game.
Enter the Gungeon
Als je de woorden indie, roguelike en dungeon crawler naast elkaar ziet staan, rol je wellicht nu al met je ogen, en ongelijk kunnen we je niet geven. Wat onderscheidt deze Gungeon dan van soortgenoten als The Binding of Isaac? Nog meer wapens, het een al debieler dan het ander, en de mogelijkheid om de miljarden kogels die op je afkomen te ontwijken met een juist geplaatste rol. Zie deze oneindige bullet hell dan ook best als een mix van het random-gehalte aanwezig in Isaac en de bikkelharde, razendsnelle actie van Hotline Miami, al kan je hier met drie vrienden een genocide starten. Origineel? Absoluut niet, maar het is wel verdomd leuk.
Dead Cells
Wat zou er gebeuren als de bedenkers van de klassieke Metroid en Castlevania-games besloten om een game te maken die inspiratie haalt uit de Soulsborne-reeks? We vermoeden dat die game er ongeveer zou uitzien als Dead Cells. Verwacht dus maar niet dat je breinloos alles kan openhakken wat op je pad komt doorheen de game. Het spel belooft ons tactische, intense combat waarbij dodgen je beste vriend zal zijn. Versla moeilijke bazen en speel nieuwe vaardigheden vrij waardoor je de ultieme badass kan worden in de Dead Cells-wereld. Bovendien kan je deze game spelen zoals je zelf wilt. Geen zin om door een stom rioollevel te gaan? Geen probleem, je kan je doel ook via een andere weg ontdekken. Dead Cells is de eerste game van studio Motion Twin die geen gratis browserspelletje is en het is meteen een schot in de roos.
Owlboy
Aan Owlboy werd een kleine 10 jaar gewerkt. Het Noorse D-Pad Studio is amper vijf man sterk, maar hun ambitie en doorzettingsvermogen grenst moeiteloos aan dat van een team dat honderd keer groter is. Voor Owlboy lieten ze zich inspireren door klassieke (S)NES-games zoals Kid Icarus, Kirby’s Adventure, Super Mario Bros. en The Legend of Zelda. Alles samen resulteert dat in een prachtig ogende 2D-platformer die opgedeeld wordt in verschillende dungeons, waarin je allerlei vaardigheden zal moeten aanleren om op het einde van het labyrint de eindbaas te kunnen mollen.
Gorogoa
Gorogoa is zeker en vast de meest abstracte en artistieke game uit deze hele lijst. Maar dat maakt het niet minder de moeite om te ontdekken. Integendeel. In deze puzzelgame van Jason Roberts krijg je telkens vier afbeeldingen voorgeschoteld. Het is aan de speler om een verband tussen de vier te ontdekken en zo het verhaal vooruit te helpen. Dit moeten ze doen zonder enige hint. Dat verhaal is de reis van een jongetje dat op zoek is naar een mysterieus wezen genaamd Gorogoa. De beelden die we te zien krijgen bevatten thema’s als oorlog, religie en spiritualiteit. De game zelf bevat totaal geen gesproken of geschreven woorden. Zelf de naam Gorogoa werd gekozen omdat het niet aan een specifieke taal zou doen denken. Qua originaliteit kan dit wel tellen.
Blossom Tales: The Sleeping King
Blossom Tales doet ons meteen denken aan de klassieke Legend of Zelda-games. En terecht. Deze liefdesbrief aan het genre doet weinig origineels, maar met op moment van schrijven enkel de allereerste Legend of Zelda-game beschikbaar voor de Switch is dit een leuk alternatief op A Link to the Past. Dat wil niet zeggen dat de game helemaal niks origineels doet, want het zet een paar conventies van het genre wel op z’n kop. Zo speel je als een meisje, Lily, die de koning van haar koninkrijk moet gaan redden. Deze koning is in een diepe slaap geraakt door een spreuk van zijn kwaadaardige broer. De game speel je ook als een soort van flashback, want het verhaal wordt verteld door een oude man aan zijn twee kleindochters. Op bepaalde momenten in de game kan je zelf kiezen tussen twee scenario’s over wat er gaat gebeuren naargelang wat de meisjes denken hoe het zal aflopen.
Undertale
In het rijk van indie RPG’s is Toby Fox zijn ode aan Earthbound heer en meester. Hoe komt dit? Wel, daar zijn talloze redenen voor. Zo heb je het verhaal dat goed in elkaar steekt, met meerdere verschillende eindes (en het is wel degelijk de bedoeling dat je dit meerdere keren speelt). Dan heb je ook nog de knotsgekke cast met pratende koeien, kwaadaardige bloemen, dansende skeletten en honden. Overal grote en kleine schattige honden. Een andere leuke toets is de gameplay. Zo test Undertale geregeld je kunde door je in bullet hell-scenario’s te gooien. Ten slotte is er nog de adrenalinepompende soundtrack, die zo goed is dat het vele andere games met schaamrode wangen naar huis doet rennen.
Wat zijn jouw favoriete indie-games op Switch? Welke ontbreken er nog op ons lijstje? Laat het ons weten via Facebook, Twitter of Discord.