Je plaatselijke comicshop vult wekelijks zijn rekken met gloednieuwe reeksen. Welke zijn het waard om deze week op te pikken?
Deze week kan ik je vijf nieuwe comics aanraden of net afraden. Spider-Man heeft een speciaal nummer dat elke fan van de spinnenman kan oppikken en de nieuwste reeks over Iron Man is ook toegankelijk voor nieuwkomers. Daarnaast begint Buffy the Vampire Slayer aan haar twaalfde seizoen (in stripvorm). Shanghai Red is dan weer voor fans van The Revenant en The Lost City Explorers gaat op zoek naar Atlantis.
Peter Parker: The Spectacular Spider-Man Annual van Chip Zdarsky en meer (8/10)
Chip Zdarsky blies vorig jaar nieuw leven in Spider-Man. In dit speciale nummer doet hij hetzelfde, maar dan met J. Jonah Jameson, de oude baas van Peter Parker bij de Daily Bugle. Jameson komt oog in oog te staan met iemand uit zijn verleden die het op hem gemunt heeft, maar gelukkig is Spider-Man nooit veraf. Zdarsky doet comics schrijven gemakkelijk lijken, zo vlot lezen zijn dialogen. De tekeningen van Michael Allred passen helemaal bij de klassieke, luchtige sfeer.
In de Annual zit er ook een kortverhaaltje van Mike Drucker en tekenaar Chris Bachalo. Spider-Man heeft een rotdag en zit even met zijn hoofd vast in het verleden. Hoe kort het ook is, het raakt. Bachalo heeft een bewegingsvolle tekenstijl die hij tentoonstelde in Wolverine and the X-Men, een stijl die dus perfect past bij de spinnenman.
Buffy the Vampire Slayer Season 12 #1 van Joss Whedon, Christos Gage en Georges Jeanty (4/10)
Het twaalfde seizoen van Buffy the Vampire Slayer begint 200 jaar in de toekomst met een vampier die terug in de tijd reist om, jawel, Buffy te vermoorden. Geen idee wat er allemaal in de vorige comics van Buffy is gebeurd, maar mijn aandacht heeft ze.
Wat volgt is iets dat voor de gemiddelde Buffy-fan wel bekend in de oren zal klikken, maar dan helemaal over de top. Door het stripmedium is het verhaal van Buffy zo hallucinant episch dat het bijna belachelijk wordt. De tekeningen helpen ook niet echt. Soms lijken de personages op de originele acteurs, maar meestal zijn ze cartoonesk getekend met te grote hoofden. Je moet al een grote fan zijn om dit te kunnen appreciëren.
Shanghai Red #1 van Christopher Sebela en Joshua Hixson (8/10)
De donkerste comic van deze week is zonder twijfel Shanghai Red. Een schip is na twee jaar rondvaren eindelijk op weg naar huis. De gedwongen bemanningsleden, shanghaiing betekent ontvoeren, en als matroos tewerk stellen, hebben hun schuld afgelost en varen hun vrijheid tegemoet. Tot slaaf Jack doorslaat, de kapitein vermoordt én zelf het roer in handen neemt.
De historische strip voelt heel Europees aan door het donkere verhaal, de ruwe tekeningen en de gaten van het verhaal die je zelf kan invullen. Eens land in zicht is, Portland, en het schippersverhaal achter wordt gelaten, ziet het geheel er zelfs uit als The Revenant. En dat is de zoveelste sterkte van dit wraakverhaal.
The Lost City Explorers #1 van Zack Kaplan en Alvaro Sarraseca (7/10)
Veel te vaak lees ik enkel comics van de grote uitgevers zoals Marvel, DC Comics en Image Comics. Aftershock Comics is een van die kleinere die sinds 2015 verrast met onder andere Alters, Animosity en nu The Lost City Explorers. De comic combineert een coming-of-ageverhaal met de bovennatuurlijke zoektocht naar Atlantis.
The Lost City Explorers leest als een avonturenfilm. Scenarist Zack Kaplan heeft de inspiratie duidelijk gehaald bij Indiana Jones, de Tomb Raider-games en zelfs National Treasure. Alhoewel er nog niks verbazingwekkend gebeurd is, is de inleiding intrigerend. Je zou denken dat tieners als hoofdpersonages snel kunnen vervelen, maar niet als ze zo meeslepend zijn geschreven. Ook het tekenwerk van Alvaro Sarraseca past bij de jonge personages.
Tony Stark: Iron Man #1 van Dan Slott en Valerio Schiti (7/10)
Dit is het zoveelste nieuwe instappunt van een Marvel-superheld. Tony Stark: Iron Man #1 opent met een flashback naar een jonge Tony die op een robotvoetbalkampioenschap (waarvan het WK deze week trouwens plaatsvond in Montreal) zijn tegenstander inmaakt met superieure robots. Twintig jaar later heeft Stark de hulp nodig van die tegenstander: hij heeft de technologie die robots laat samenwerken, iets wat Stark maar niet kan uitvogelen.
Het geheel raast voorbij omdat het gewoonweg bomvol gebeurtenissen zit. Het begint als een niet te diep verhaal over artificiële intelligentie met een leuk samenspel van de personages tot het Pacific Rim-achtige proporties aanneemt. Schiti maakt vloeiende en expressieve tekeningen, maar de inkleuringen voelen soms verouderd aan.