Het is gebeurd. Monster Hunter is eindelijk populair. Met 7,5 miljoen verkochte exemplaren op moment van schrijven is Monster Hunter World niet alleen een dikke hit, het is de best verkochte game in het 38-jarige bestaan van ontwikkelaar en uitgever Capcom. Na jaren van vruchteloos het succes uit het thuisland te proberen exporteren, zijn de ontwikkelaars uit Osaka eindelijk dan toch in hun opzet geslaagd. Maar is dit succes ook terecht? Is dit wel de beste game in de serie en is nu werkelijk het moment aangebroken dat ook jij Monster Hunter een kans moet geven?
Ontwikkelaar: Capcom
Uitgever: Capcom
Platform: PS4, Xbox One (later dit jaar ook op pc)
Aantal spelers: 1-4 (tot 16 spelers per lobby)
Release: 26 januari 2018
Review met eigen exemplaar op PS4.
Deze review heeft een tijdje op zich laten wachten. Maar ik heb dan ook ondertussen meer dan 120 uren in de wereld van deze nieuwe Monster Hunter vertoefd. En nog steeds heb ik niet alles gezien. Zoveel is er gewoon te doen in Monster Hunter World. Op zich is dat niet nieuw. Elke game in de serie staat er om bekend een massa aan monsters en bijhorende quests tentoon te spreiden. Erger nog, elke Monster Hunter heeft in Japan een uitbreiding gekregen die die content nog eens zowat verdubbelde. In het westen kregen we meestal meteen deze uitgebreide versie voorgeschoteld, maar met Monster Hunter World is dit niet het geval. Er kan dus nog heel wat lekkers onze kant uitkomen in de nabije toekomst. Na het uitspelen van de story mode en meer dan 100 multiplayer-quests later (yaaay Throphy) voel ik me eindelijk zover om een oordeel te kunnen vellen over dit monster van een game.
Een Monster Hunter voor de wereld
Door de karkassen van verslagen monsters te strippen verzamel je de nodige materialen om nieuwe wapens en uitrusting te maken.
Monster Hunter is een reeks actiegames ontwikkeld door de Japanse ontwikkelaar Capcom. Zoals de titel doet vermoeden is het doel van deze games het jagen op, jawel, monsters. Monster Hunter speelt zich af in een soort van prehistorische fantasy-wereld waar allerlei dinosaurusgespuis en mythische wezens de mensheid terroriseren. En natuurlijk ben jij de uitverkorene om een einde te maken aan dit schrikbewind. Dit doe je door eerst te beginnen met het vellen van een paar redelijk ongevaarlijke Monsters, vervolgens hun karkassen te strippen van de nodige materialen om hier dan nieuwe wapens en uitrusting mee te laten maken. Zo word je niet alleen alsmaar beter door te oefenen, je gereedschap evolueert mee met je beklimming van de voedselpiramide. Het is deze gameplay loop die de game zo verslavend maakt.
Door de game aan te passen aan de noden van Westerse gamers heeft Capcom een wereldwijde hit te pakken.
De Monster Hunter-reeks is gigantisch populair in haar thuisland Japan. Het is er een waar fenomeen en kan er zich qua verkoop meten aan andere grootheden zoals Pokémon of Dragon Quest. Verder dan een cult following was het in het Westen echter nooit gekomen. Tot vandaag. Door de game aan te passen aan de noden van Westerse gamers, maar tegelijk toch de kern van wat Monster Hunter zo leuk maakt te behouden, heeft Capcom een wereldwijde hit te pakken. De ontwikkelaars hebben onder andere getracht de drempel om aan deze game te beginnen zo laag mogelijk te maken, want dat was in het verleden altijd het grootste struikelblok van de serie. Maar het grote succes van Monster Hunter World is vooral te danken aan het feit dat de game deze keer op een home console verschijnt die goed in de markt ligt bij core gamers in het Westen. Sony heeft de marketing van World stevig in handen genomen en dat is eraan te merken. De naam Monster Hunter heeft danzij hen eindelijk het grote publiek bereikt.
Stijle leercurve
Ondanks de vele verbeteringen heeft Monster Hunter World nog steeds een stijle leercurve.
Maar laten we niet flauw doen, Monster Hunter World heeft nog steeds een hoge leercurve. Je wordt in het begin van de game al snel in de spelwereld gedropt (letterlijk eigenlijk) en alhoewel er het één en ander wordt uitgelegd, had ik toch het gevoel dat dit voor een beginnende speler nog steeds niet allemaal vanzelfsprekend moet zijn. In het begin van de game komt er zodanig veel informatie op je af, waardoor het niet anders kan dan dat je het één en ander gaat missen. Zo hoorde ik van enkele van m’n vrienden die voor het eerst de reeks probeerden, dat ze na enkele uren eigenlijk nog steeds niet doorhadden waar ze van equipment konden wisselen.
Capcom doet z’n best door bijvoorbeeld de introductie van de Scout Flies. Dit zijn kleine vliegjes die je leiden naar de positie van een monster zodra je in de omgeving genoeg sporen van dat monster hebt verzameld. Vroeger moest je helemaal zelf op zoek naar het monster op de map, om er vervolgens een verfbal tegenaan te gooien om die zo te kunnen blijven volgen op de map. Alhoewel ik dat vroegere systeem leuker vond, moet ik toegeven dat de Scout Flies mij al ontelbare keren hebben geholpen m’n weg te vinden door het complexe gangensysteem van bijvoorbeeld het Ancient Forest. Want de map als middel om je weg te vinden, daar heb je eigenlijk niet zo veel aan. Nee, de map in deze game wordt vooral gebruikt om te zien waar een monster zich bevindt, zodat je dat kunt communiceren aan je teamleden. Maar hoe je er precies komt? Volg de Scout Flies maar. Het helpt natuurlijk niet dat de omgevingen een ingewikkeld doolhof van gangen met verschillende niveau’s zijn. Misschien was een 3D-map zoals in bijvoorbeeld Metroid Prime hier geen overbodige luxe geweest.
Ik ben misschien een zuurpruim, maar sommige van deze verbeteringen nemen toch een deel van de uitdaging weg.
Een ander hulpmiddeltje waarmee de ontwikkelaars proberen de ervaring enigszins wat te streamlinen is het verzamelen van materialen en het craften ermee. In vroegere games moest je hiervoor stilstaan en knielen, wat je kwetsbaar maakte voor vijanden. In World hoef je niet eens te stoppen met lopen en kan je met één enkele druk op de knop honing verzamelen of een antidote herb plukken. Misschien begin ik stilaan de zuurpruim uit te hangen, maar op één of andere manier neemt dit toch een deel van de uitdaging weg. Er is geen risk reward meer. Net zoals de Scout Flies vind ik dit op zich niet echt een verbetering, er gaat toch echt wat van de charme van Monster Hunter verloren op deze manier. Ook is er een minder uitgesproken focus op het vervolledigen van een volledige set armor met bijhorende bonus. Je mag naar hartenlust stijlen en onderdelen van verschillende sets met elkaar combineren. Is dit een verbetering? De purist in mij die lang heeft moeten zwoegen om volledige sets te bekomen in vorige games, zegt van niet, maar voor nieuwkomers biedt het ongetwijfeld meer flexibiliteit.
Wat wel een zeer welkome verandering is in World en waar ik 100% achter sta, zijn de controls van enkele wapens die grondig geüpdatet zijn. Monster Hunter staat bekend om zijn bizarre control set-ups (wie herinnert zich nog the claw op PSP) maar deze lijken eindelijk verleden tijd in World. De grootste verandering is merkbaar bij de ranged wapens zoals de boog. Dit is dan ook de eerste keer dat ik als main weapon de boog heb genomen en de greatsword voorlopig links laat liggen. Goed gedaan, Capcom!
Lust voor oog en oor
Monster Hunter World ziet er fantastisch uit. De omgevingen zijn een lust voor het oog, de monsters zijn prachtig geanimeerd en de art direction in het algemeen is opnieuw om van te smullen. De kracht van de huidige generatie consoles laten de serie echt schitteren. Ook op muzikaal vlak is het echt raak. De verschillende omgevingen hebben elk hun eigen battle theme, waarvan sommige wonderlijk mooi helpen om een urgente atmosfeer te scheppen. Maar het moet gezegd worden: de UI is nog steeds een zooitje. Capcom slaagt er maar niet in om de wirwar aan menu’s en submenu’s op een logische en overzichtelijke manier te ordenen. Als ik het al wanordelijk vind, wat moet iemand die nog nooit Monster Hunter gespeeld heeft dan niet denken? En de tekst is zo klein dat je ofwel een hele grote tv nodig hebt ofwel dicht bij het scherm zal moeten zitten om alles te kunnen lezen. Recent heeft een patch toch tenminste de mogelijkheid geboden om de ondertiteling tijdens de cutscenes groter te maken, maar heel veel ga je die niet moeten lezen.
Het feit dat ieder gebied in Monster Hunter volledig toegankelijk is na het initiële laden is het wachten meer dan waard.
Voor al dat moois op je scherm betaal je natuurlijk een prijs: lange laadtijden en een frame rate die af en toe hapert (op een gewone PS4 toch.) Nu, het is een grote vooruitgang buiten vroeger, toen de map nog onderverdeeld werd in verschillende zones die telkens een laadscherm nodig hadden wanneer je van gebied moest veranderen. Nu laadt de game alles in één keer, het is te zeggen: er is een soort van pre-load wanneer je een quest selecteert, gevolgd door een echt laadscherm voor het betreden van het gebied in kwestie. Tijdens deze pre-load kan je de quest niet meteen starten maar heb je wel tijd om je voor te bereiden door bijvoorbeeld van uitrusting te wisselen of een maaltijd te nuttigen in de kantine. Een recente patch beloofde ons de laadtijden te verminderen, maar eerlijk gezegd merk ik daar niks van. Het feit dat ieder gebied in Monster Hunter volledig toegankelijk is na het initiële laden, is het wachten natuurlijk meer dan waard, maar ik vond het toch mijn plicht dit even te melden.
Multiplayer is king
Als er één ding is dat ik onthoud van mijn 120 uren Monster Hunter World, dan is het wel dat Monster Hunter nog steeds op zijn best is met verschillende spelers. In World is er niet echt een duidelijk onderscheid tussen single player en multiplayer quests zoals in de vorige games, maar de main story kan je toch niet altijd even makkelijk samen spelen in multiplayer. Om één of andere onbegrijpelijke reden is het niet mogelijk om een quest te beginnen met meerdere spelers als de leider een cutscene tijdens de quest nog niet gezien heeft. Hetzelfde geldt voor het toetreden tot de quest. Capcom mag dan wel opscheppen dat er deze keer drop-in multiplayer is, voor story quests is dit niet echt het geval. Waarom geen oplossing bieden zoals in MMO’s, waar je een melding krijgt dat het gevecht pas begint nadat bepaalde spelers de cutscene hebben bekeken?
Multiplayer-modus in Monster Hunter World geeft me terug het gevoel dat ik voor het eerst had bij Phantasy Star Online.
Maar éénmaal je een goed team vasthebt, komt de game pas echt tot zijn recht. Multiplayer-modus in Monster Hunter World geeft me terug het gevoel dat ik voor het eerst had bij Phantasy Star Online. Het is zo leuk om op jacht te gaan met meerdere spelers dat ik eigenlijk nog uitsluitend op die manier speel. Alles gaat zo veel vlotter en de adrenalinerush die je krijgt na het succesvol vellen van een monster met je team is ongeëvenaard. Vooral in de arena fights is multiplayer een ware deugd. Het is zo plezant om dankzij teamwork de rotsblokken perfect te doen landen op het monster of op het juiste moment je prooi te lokken naar de Dragonator waar een teamlid klaar staat om deze met volle overgave af te vuren.
Monster Hunter World is in vele opzichten de game waar we al jaren op zitten te wachten. Is het perfect? Nee. De leercurve is nog steeds steil. Je moet er enorm veel tijd in stoppen. Het verhaal is nog altijd absolute onzin. Maar het is de beste Monster Hunter tot nu toe. En dankzij regelmatige updates die de schoonheidsfoutjes er uithalen en hopelijk meer monsters zullen introduceren kan het alleen maar beter worden. De serie ligt voor het eerst echt binnen handbereik van het grote publiek, en het bijhorende commerciële succes heeft de toekomst van de serie alvast verzekerd. Namens de fans van het eerste uur: bedankt!
