Dankzij de komst van superheldenfilms is de populariteit van comics fors gestegen bij het brede publiek. Helaas is duidelijkheid geen kenmerk van het stripmedium. Hoe begin je als nieuwkomer aan een reeks die al 50 jaar meegaat en evenveel series telt als er superhelden zijn?
Zoals ik eerder vertelde, ben ik een relatieve nieuweling op het vlak van comics. Ik startte de zoektocht naar het bronnenmateriaal van mijn favoriete superhelden op film: de X-Men. Met de leestips van de Geekster-collega’s en met behulp van menig internetlijstje zocht ik een weg door de talrijke uitgaves van X-Men.
Als startpunt nam ik uiteindelijk de moderne klassiekers met daarna de échte klassiekers, afgewisseld met enkele tussendoortjes, en ging ik over naar de cross-overs van het voorbije decennium. Deze keer bespreek ik de gevolgen van de cross-over Messiah Complex!
De events en cross-overs, deel 2
In het vorige deel waagde ik me aan de cross-overs die in werking gezet werden door House of M, een event dat in 2004 het Marvel-universum op zijn kop zette (toch voor de X-Mannen). House of M was tevens het hoogtepunt want de verhalen die volgden, las ik met gemengde gevoelens. Wat een mengelmoes van personages, verhalen, verwarrende zijsprongen en tekenstijlen! Worden de boeken beter als je gewend wordt aan de chaos?
Manifest Destiny
Nee, of toch niet in het geval van Manifest Destiny. Hoewel de cover een van de mooiste is, weet de inhoud niet te overtuigen. De X-Men zijn verhuisd naar San Francisco en deze bundeling bevat kortverhalen over hoe enkele personages omgaan met de veranderingen die de vorige boeken teweegbrachten.
De kwaliteit varieert, met als uitschieter de uitdieping van Cyclops en Emma Frost. Er is ook een hoofdverhaal met op het einde een verrassende wending, toch voor wie bekend is met het personage, maar waarvan er al niet meer gesproken wordt in de volgende cross-overs (dat verhaal werd dus afgehandeld in de aparte issues tussen de events/cross-overs door).
Utopia en Nation X
In Avengers/Uncanny X-Men: Utopia strijden onze mutanten tegen de Dark Avengers, een team van schurken die zich voordoen als helden onder leiding van Norman Osborn. Hij heeft het gemunt op de X-Men en wil ze wegjagen. Alhoewel het verhaal strak in elkaar zit, is het niet echt memorabel. Het einde is dat echter wel, want het zet een nieuwe status quo op voor de X-Men (nog maar eens). Het grootste probleem met Utopia is dat je eigenlijk de Dark Avengers zou moeten kennen om er volledig van kunnen te genieten. Emma Frost trekt opnieuw alle aandacht.
De X-Mannen staan wel weer centraal in Nation X. Ze zijn eindelijk gesetteld op hun eigen stukje land. Plots duikt Magneto op met goedaardige intenties, iets dat ongeloof opbrengt bij Xavier (die daar nog steeds rondloopt zonder eigenlijke functie). Het beste stuk is het hoofdverhaal rond Magneto en hetgene hij wil bereiken, iets dat veel fans gelukkig zal maken. Daarnaast zit er ook een troep beesten achter de X-Men aan, wat slechts dient om actie in het verhaal te steken. De kortverhaaltjes zijn opnieuw middelmatig, met enkele toppertjes als de roadtrip van Wolverine en Nightcrawler, of het werk van Becky Cloonan.
De grootste boosdoener in deze bundeling is echter Greg Land, en het is voor mij ook het grootste negatieve punt aan alle comics van de X-Men. Alles wat hij tekent, lijkt op elkaar en het is zo’n fel contrast met het mooie tekenwerk van Terry Dodson, ook al tonen ook diens personages onderling soms veel gelijkenissen.
Second Coming
Eindelijk worden de verhalen beter! Second Coming is veel coherenter en verstaanbaarder dan zijn voorgangers. Deze cross-over verspreidt zich opnieuw over verschillende X-reeksen terwijl het verhaal blijft doorlopen. Sommige aparte teams komen onbekend over en het opduiken van andere superheldenteams voelt onnodig aan, maar dat bederft de pret niet van het hoofdverhaal (en er zijn deze keer geen overbodige kortverhaaltjes).
Cable en Hope, de eerste en enige mutante geboren na de daden van Scarlet Witch uit House of M, keren terug uit de toekomst. Er ontstaat een race tussen de X-Men en een slechterik, ook uit de toekomst, om ze als eerste te bereiken. Second Coming is geïnspireerd door klassiekers zoals God Loves, Man Kills en Days of Future Past. Sommige tekenaars werken pagina’s lang zonder tekst, wat de actie tot zijn recht doet komen. Het werkt wonderwel en zelfs Greg Land kan het geheel niet kapot krijgen.
De cliffhanger doet mij uitkijken naar de vervolgverhalen die ik de volgende keer onder de loep neem: de Civil War onder de X-Men, genaamd Schism!
