Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Octopath_Traveler

Octopath Traveler review: zo de ouden zongen, zo piepen de jongen

Het JRPG-genre heb ik pas laat ontdekt. Ook al speel ik al zo lang games als ik me kan herinneren, was mijn eerste echte Japanse RPG Pokémon Blue. Niet omdat het genre me niet boeide, maar omdat ik als kind onmogelijk een spel met lange Engelse teksten kon spelen, ik begreep er helemaal niets van. In de jaren na Pokémon Blue ben ik mijn schade dan ook beginnen inhalen. Ik heb toen menig Final Fantasy-game gespeeld en zelfs Secret of Mana en Chrono Trigger moesten eraan geloven. Toen ik de eerste trailer voor Octopath Traveler zag, verwachtte ik dan ook vooral dat het een homage zou worden aan deze games. Wat ik niet verwachtte, was een spel vol diepgaande combat, tientallen manieren om je personages uit te bouwen en een enorme wereld waar ik nog steeds niet volledig klaar mee ben.

Ontwikkelaars: Square Enix, Acquire
Uitgevers: Nintendo, Square Enix
Platform: Nintendo Switch
Aantal spelers: 1
Release: 13 juli 2018

Exemplaar verkegen via Game Mania.

Acht verhalen

Acht personages, acht unieke verhalen. Dat is de opzet waarmee Octopath Traveler zichzelf probeert te verkopen. Het is een leuk en uniek concept, want het spel heeft geen echt hoofdpersonage. Elk personage krijgt vier hoofdstukken waarin hun verhaal verteld wordt. In het eerste hoofdstuk krijg je de oorsprong van het personage te horen en wordt die toegevoegd aan je party, vanaf dat punt ben je vrij om te gaan en staan waar je wilt. Er valt een hele wereld te ontdekken en het is aan jou om te bepalen waar je naartoe gaat en in welke volgorde je de verhalen laat afspelen.

Octopathtraveler

De verhalen variëren, er zitten boeiende verhaallijnen tussen, maar enkele andere konden mijn interesse maar niet houden. Smaken verschillen, en wat tegenviel voor mij zal voor iemand anders misschien wel entertainend zijn. Volgens mij heeft Octopath Traveler voor elk wat wils op vlak van een verhaal.

Eens je voorbij het eerste hoofdstuk bent, beginnen je personages met elkaar te praten.

Ook al heb je een team van acht personages, ze hebben weinig met elkaar te maken. Tijdens cutscenes zal enkel het personage wiens verhaal je op dat moment speelt te zien zijn, eens je terug kan spelen, heb je weer een volle party bij je. Er zal nooit een cutscene plaatsvinden waarbij twee van de hoofdpersonages elkaar bijstaan of samenwerken aan een probleem. Ergens is het logisch, want voor het verhaal zou het niet kloppen dat een sluwe dief als Therion door een herenhuis sluipt met nog vijf mensen die achter hem aan hollen. Wat het verhaal betreft, is je personage dus alleen op dat moment.

Octopath Traveler

Eens je voorbij het eerste hoofdstuk bent, beginnen je personages wel met elkaar te praten. Niet in de vorm van cutscenes of gebeurtenissen in-game, maar eerder een apart menu waarin je nu en dan twee personen zaken ziet bespreken die net gebeurd zijn of op het punt staan te gebeuren (denk aan de skits in Tales-games – nvdr.) Deze dialogen hebben geen invloed op het verhaal, maar slagen er wel in om een band te tonen tussen de verschillende personages.

Visueel pareltje

Octopath is een enorm mooi spel. De graphics worden omschreven als “HD-2D”, wat een vrij accurate beschrijving is. De sprites en tekenstijl halen duidelijk hun inspiratie bij de betere SNES JRPG. Het spel barst van de unieke omgevingen die allen tot in de kleinste details prachtig weergegeven worden. Het verbaasde me bij momenten hoe een simpele plas water, die een moderne textuur had, zo mooi samensmelt met de gepixeleerde personages en omgeving.

Octopath Traveler

De game heeft een mooie open wereld, elke omgeving ziet er uniek uit en heeft een heel arsenaal aan eigen vijanden. Waar oude RPG’s je nog over de wereldkaart lieten lopen tot je in een dorp of grot terechtkwam, kan je elk pad in Octopath bewandelen. Door handig geplaatste wegmarkeringen vind je al snel het pad dat je zoekt, en de zijpaadjes die je kan nemen leiden gewoonlijk naar een schatkist. De game weet de mix tussen lineaire gameplay en open wereld-verkenning mooi te balanceren, wat ervoor zorgt dat het spel na een groot aantal uren nog steeds blijft boeien.

Passende soundtrack

Elk verhaal en elk stadje heeft een eigen soundtrack.

De soundtrack van Octopath Traveler bevat maar liefst vier uur aan muziek. Elk verhaal en elk stadje heeft een eigen soundtrack, die gewoonlijk de bedoelde sfeer versterkt. De muziek werd door Yasunori Nishiki gecomponeerd en past perfect in het geheel dat Octopath tracht te brengen. Het rustige bergdorpje waarin je rondloopt, zal des te kalmer aanvoelen door de soundtrack die afspeelt, tot de gevechtsmuziek je bloed terug aan het pompen krijgt bij het verschijnen van de volgende vijand.

De muziek tijdens de gevechten is grandioos en episch, zoals te verwachten valt bij dit genre van spel. Octopath durft af en toe wel van de speler te vragen om even te grinden en dus een hoop vijanden na elkaar te verslaan om enkele levels omhoog te gaan. Eens je aan je twintigste gevecht van de avond zit, heb je de gevechtsmuziek wel gehoord en ik betrapte mezelf er tijdens het grinden op dat ik de muziek afzette en een eigen afspeellijst opstartte.

De dialogen van de game zijn voor een deel ingesproken. Bij de alledaagse gesprekken zijn er een klein arsenaal aan standaardzinnen of -uitspraken waar je personage gebruik van maakt, maar veel van de belangrijkste scènes zijn volledig ingesproken. De kwaliteit van de stemmen varieert, waar sommige acteurs ware emoties naar voor weten te brengen, lijken anderen maar onverschillig een tekst af te lezen. Ik heb het hier over de Engelstalige acteurs, maar voor de liefhebbers zijn ook de Japanse stemmen beschikbaar.

Gevechten om van te smullen

Elke vijand heeft een aantal zwaktes die jij moet uitbuiten.

De gevechten zijn ongetwijfeld het hoogtepunt van de game. Wanneer je voor het eerst een bepaalde vijand ontmoet, zullen er een reeks vraagtekens onder hen staan. Die vraagtekens zijn hun zwaktes, die jij moet trachten uit te zoeken door er bepaalde aanvallen tegen uit te proberen. Naast de zwaktes staat een schild met daarin een cijfer: dit toont hoe vaak je hen nog moet raken met zo’n zwakte. Krijg je dit cijfer op nul, dan break je de vijand. Voor de rest van de huidige beurt én de volgende beurt kunnen ze niets doen, en doen aanvallen extra schade. Deze stijl van vechten zorgt ervoor dat een personage met een lager level niet plots nutteloos wordt. Als ze het enige personage met een boog zijn bijvoorbeeld, kunnen ze een enorm verschil maken in het verloop van een gevecht.

Octopath Traveler

Dit systeem blijft veelal hetzelfde doorheen heel het spel, enkel tijdens baasgevechten durven ze al eens iets anders proberen. Sommige bazen worden bewaakt, waardoor bepaalde van hun zwaktes niet geraakt kunnen worden tot je hun soldaten doodt, andere slagen erin om halfweg het gevecht hun zwaktes aan te passen. De meeste bazen hebben ook een charge-aanval, waarbij ze één beurt gebruiken om hun aanval op te laden en één beurt om die uit te voeren. Als zo’n scenario zich voordoet, weet je dat er je een krachtige aanval te wachten staat, dus zorg je best voor een break tussen die twee beurten.

Na meer dan 40 uur spelen moet ik nog steeds mijn aandacht bij het spel houden tijdens de gevechten, maar dat doe ik met veel plezier.

Eén van je belangrijkste tools als speler zijn je BP of Battle Points. Je krijgt elke beurt 1 BP, tenzij je in die beurt BP gebruikt hebt. Elke BP kan je inzetten om je aanval te versterken. Gebruik je BP bij een gewone aanval, dan sla je één extra keer per BP die je inzet. Gebruik je ze bij je speciale of magische aanvallen, dan worden deze krachtiger. Zo kan je je BP opsparen tot een vijand in een break-positie is om dan je krachtigste aanvallen te lossen. Zie je de nood om je vijand snel te breaken, dan kan je die meerdere keren proberen te raken met hun zwakte. Dit alles zorgt voor een hoog tactisch element in de gevechten, waardoor je gewoonlijk niet als een tank door nieuwe zones zal blazen. Na meer dan 40 uur spelen moet ik nog steeds mijn aandacht bij het spel houden tijdens de gevechten, maar dat doe ik met veel plezier. De combat blijft leuk en spannend doorheen het spel.

Octopathtraveler

Elk personage heeft een eigen job, die hen van aanvallen voorziet. Doorheen het spel vind je shrines, die je dezelfde jobs nog eens geven, deze kan je dan als secondary job aan je andere personages geven. Naar het einde van mijn playthrough had ik mijn vaste vier personages die samen in staat waren om op elke mogelijke zwakte in het spel te kunnen raken. Ik had Cyrus als Scholar/Dancer, Olberic als Thief/Warrior, Ophilia als Cleric/Scholar en H’aanit als Hunter/Merchant. Naast de jobs die je acht personages kunnen, zijn er nog vier nieuwe jobs vrij te spelen, laat in het spel. Je kan je party dus uitdossen zoals je zelf wilt.

Ook buiten de gevechten kan elk personage iets unieks. Deze Path Actions kan je gewoonlijk enkel op NPC’s uitvoeren, en zal je meestal ook eens nodig hebben tijdens het stuk verhaal van je personage. Elk van deze Path Actions kent ook een tegenhanger bij één van de andere personages, die ongeveer hetzelfde doen maar net iets anders.

Octopath Traveler

Zo heb je bijvoorbeeld Therion de thief, die kan stelen van NPC’s, met een kans om betrapt te worden. Tressa de merchant is dan zijn tegenhanger met een skill waardoor ze diezelfde items als Therion kan bemachtigen, maar er dan wel geld voor betaalt. Als je alle opties wilt, hoef je het dus maar bij bepaalde personages te houden en zal je niet veel missen. Het enige personage dat écht wel een noodzaak lijkt in je party is Therion, omdat hij de enige is die paarse kisten kan openen, en laat elke dungeon en de meeste paden nu net één van die kisten bevatten.

Waar voor je geld

Voor het schrijven van dit artikel heb ik ongeveer 45 uur gespeeld. Ik heb van twee personages hun verhaal beëindigd, en mijn vier vaste personages zijn allen rond level 50. Als ik echt alles in het spel wens te bereiken, mag ik die gespeelde uren nog eens verdriedubbelen. Het spel zit stampvol sidequests, dungeons, shrines, baasgevechten, schatten en geheimen. Zonder al te veel te verklappen kan ik garanderen dat deze gale niet stopt na het beëindigen van de acht verhalen. Octopath Traveler op zijn geheel is een enorm spel, en fans van het genre zullen hier zeker waar voor hun geld krijgen.

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels