Promising Young Woman review: hell hath no fury…

Een jonge vrouw is heel erg dronken en alleen in een club. Een groep mannen heeft haar opgemerkt en geven lustig commentaar over hoe ze zelf problemen zoekt. Een van hen maakt zich zorgen om haar dus stelt hij voor om haar veilig thuis te brengen. Want hij is een goeie jongen. Maar hij bedenkt zich en neemt haar mee naar zijn appartement. Daar kan hij al snel toch zijn handen niet thuishouden. Opeens vraagt Cassandra, bloednuchter, wat hij aan het doen is. De man kijkt haar angstig aan. Zo begint Promising Young Woman, waardoor je direct meegezogen wordt in deze confronterende maar entertainende film. Bij de beste van het jaar? Ik denk het wel.

Beste origineel scenario, ja hoor

Cassie is rond de 30 jaar en woont nog bij haar ouders. Ze werkt in een koffiezaak met haar beste vriendin Gail, maar houdt niet echt van haar job. Op een dag komt Ryan, een oude klasgenoot van haar, de zaak binnen. Ze is gecharmeerd door hem maar aanvankelijk wil ze hem niet echt toelaten in haar leven. Ondertussen blijft ze mannen een lesje leren. Ze houdt al hun namen bij in een schriftje. Tijdens een gesprek met Ryan vermeldt hij een paar oude klasgenoten van tijdens hun opleiding geneeskunde. Cassie reageert daar niet zo goed op, maar later blijkt waarom. 

Cassie’s beste vriendin Nina werd verkracht op een feestje op de universiteit maar niemand geloofde haar. Nina pleegde uiteindelijk zelfmoord omdat haar leven vergald was. Cassie stopte met haar opleiding en kwam het nooit meer echt te boven. Nu ze hoort hoe goed het wel niet met al die oude klasgenoten gaat, knapt er iets bij Cassie, en beraamt ze een plan waardoor ze wraak kan nemen op hen. Ondertussen probeert ze haar dubbelleven voor iedereen verborgen te houden, maar dat wordt moeilijker en moeilijker.

Ik wist op voorhand niet zo goed wat ik van deze film moest verwachten. Promising Young Woman maakte al furore op Sundance maar werd vooral een “rape revenge”-film genoemd. Hoewel dat inderdaad de grote lijnen van het plot beschrijft, doet het de film ook niet alle eer aan vind ik. Want dit is geen gewone slasher. Het script van Emerald Fennell tilt het concept naar een hoger niveau. Zo weet ze perfect een aantal situaties te schetsen die vrouwen vaak tegenkomen, zoals iets te enthousiaste blikken of nageroep, maar ze voegt er altijd een Cassandra-twist aan toe.

Better than revenge

Soms is Cassie de vrouw die we allemaal zouden willen zijn. Stoer, snijdend grappig en niet op haar mondje gevallen om weerwoord te bieden. Natuurlijk gaat zij dan nog een stapje verder om het heft in eigen handen te nemen. Maar je kan ook zien hoe ze daar gekomen is. De tol van de verkrachting op Nina is maar al te duidelijk maar door Cassie zien we ook die van de naaste omgeving. Zij en Nina hadden hun hele leven voor zich. Door zoveel onrechtvaardigheid is Cassie daarna apathisch geworden, en uiteindelijk wraakzuchtig. Dat is natuurlijk zwaar uitvergroot, maar toch, je zou eerlijk gezegd soms voor minder.

Want nog te vaak blijft geweld tegen vrouwen onbestraft, zoals ook wordt aangetoond door de veelzeggende titel. Die is waarschijnlijk een verwijzing naar de zaak van Brock Turner die veel stof deed opwaaien in de VS. Nadat hij schuldig werd bevonden aan verkrachting werd hij door de rechter tot amper 6 maanden gevangenis veroordeeld omdat hij een “promising young man” was. Hier slaat dat dan op het leven dat Cassie en Nina hadden kunnen hebben.

Wat als

In dat opzicht dient Promising Young Woman dus als een soort fantasie van iemand die zelf gerechtigheid zoekt. Aan de andere kant is het script zo geschreven dat je wel goed doorhebt dat ze te ver gaat en wat ze doet ook niet oké is. Het duidelijkste geval is een van de schoolvriendinnen die ze toch wel bijna onmenselijk de stuipen op het lijf jaagt. Het einde zal dan ook voor sommigen net iets te veel zijn, maar ik vond het zeker niet uit de lucht gegrepen. 

Emerald Fennell was dit jaar de eerste vrouw ooit die als solo-schrijver de Oscar voor Beste Originele Scenario wegkaapte. En dat was helemaal terecht maar toch wel een verrassing. Promising Young Woman is dan wel een straffe film, maar leek me totaal geen film die de Academy zou belonen. De maatschappijkritiek is meer dan aanwezig en tegelijk is het allemaal ook echt entertainend. Want het script heeft wel een donker kantje maar is ook gewoon heel grappig. Vooral de gesprekken tussen Cassie en Ryan zijn goud waard.

Fennell for the win

Dat is ook wel deels de verdienste van de cast. De glans- en hoofdrol is hier voor Carrey Mulligan (An Education, Wildlife) als Cassie. Hier zet ze een rol neer die we nog niet echt van haar gewoon zijn, en die is een schot in de roos. Haar komisch talent is best geweldig, en dat ze drama aankan wisten we al. Goed dat ze genomineerd was voor de Oscar maar jammer dat ze ernaast greep. Haar chemie met Laverne Cox (Orange Is The New Black) als beste vriendin Gail is heel geloofwaardig en makkelijk. Cox mag er voor de comedy ook best wezen.

Maar de meeste vonken komen wel uit de scènes tussen Mulligan en Bo Burnham, die love interest Ryan speelt. Zoals gezegd geeft het script hen geweldige dingen maar het voelt allemaal zo gemakkelijk aan zoals zij het spelen. Burnham is natuurlijk comedian dus Mulligan houdt zich meer dan goed staande tegenover hem. Dan zijn er ook nog rijke bijrollen voor legende Jennifer Coolidge, Molly Shannon en Alfred Molina, naast alle kleinere rollen die slechts een scène duren. Een rijke cast dus zou ik zeggen.

Visueel is alles ook heel goed gekozen met rijke kleuren, en interessante camerahoeken. De soundtrack zit vol van de bangers als de Spice Girls, Toxic van Britney Spears en zelfs de culthit Stars Are Blind van Paris Hilton. Als je dan het lijstje van successen in deze film bekijkt kon Emerald Fennell voor haar regiedebuut geen betere film kunnen afleveren.

Promising Young Woman speelt op maandag 21 juni in avant-première in Sphinx in Gent en is vanaf 23 juni in alle bioscopen te zien.