The Walking Dead Deluxe #1 review: het begint opnieuw

Herinner je jezelf nog titels als Paradigm, Capes of Sword of Dracula? Dat waren zomaar drie comics die samen met The Walking Dead in oktober 2003 hun debuut maakten voor Image Comics. Waar deze titels uiteindelijk roemloos van het speelveld verdwenen, stootte The Walking Dead door en werd het een fundament onder het media-imperium van Robert Kirkman.

Schrijver: Robert Kirkman
Tekenaar: Tony Moore
Uitgever: Image Comics
Verschijningsdatum: 6 oktober 2020

In 2019 eindigde de comicreeks na 193 issues. In 2020 verrastte Kirkman vriend en vijand door aan te kondigen dat hij de Walking Dead-comics opnieuw zou gaan uitgeven. Ze zullen alleen verschijnen als losse issue en volledig in kleur zijn. Het zijn deluxe edities die vooral bedoeld zijn voor verzamelaars en mensen die de serie willen lezen, maar geen zwart-wit comics trekken.

De eerste issue verscheen vorige week en het eerste wat opvalt. is de dikkere cover en het deftige papier dat de uitgever ervoor gebruikt. En dus begint alles na 17 jaar opnieuw.

Kleuren maken de man, euh, de zombie

Het voelt vreemd en vertrouwd tegelijk aan om Rick daar in zijn hospitaalbed te zien liggen. Je weet wat er komt en toch ben je ook wel weer verrast. De herinneringen zijn in zwart-wit en worden nu opnieuw ingekleurd met soms verrassende resultaten. Dave McCaig gebruikt een sober, donker palet. Hierdoor oogt het tekenwerk vrij realistisch, waardoor de afgebeelde scenes dan weer veel enger worden. De kleuren geven het ziekenhuis iets vertrouwds. Het is een plek waar je geweest bent. Ook de zombies zijn sober ingekleurd waardoor ze griezeliger zijn.

En wat was Tony Moore toch een goede tekenaar! Het is jammer dat zijn potlood na issue 6 werd doorgegeven aan Charlie Adlard. Goed, de Engelsman heeft de verdere serie vormgegeven, maar zijn werk is een stuk stijver. Saaier ook.

De ingekleurde Walking Dead is een trip door het geheugen

Het is natuurlijk wijsheid achteraf, maar in deze issue zie je ook waarom deze serie uiteindelijk aansloeg. Robert Kirkman leunt hier duidelijk erg op het typische zombiefilmcliché van de man die wakker wordt in een wereld die radicaal is veranderd en op de tast zijn weg moet zien te vinden. Het is voornamelijk plot en nauwelijks karakterontwikkeling.

Waarschijnlijk werden Kirkman en Tony Moore, net zoals iedereen, door het succes van de serie overvallen. Na een korte dip steeg de de oplage van issue drie naar 6992 exemplaren en zou daarna een fiks aantal jaren blijven stijgen.

Er moest ineens echt gewerkt worden en dan zie je toch dat het succes van The Walking Dead meer te wijten is aan een natte zoen van vrouwe Fortuna op de mond, dan aan echte kwaliteit. In 2003 was Kirkman 25 jaar en nog lang geen volgroeid schrijver.

Je ziet het uiteindelijk ook aan de verhalen die voortdenderen waarbij je kunt merken dat er echt niet of nauwelijks sprake was van een plan. De dialogen van de personages zouden lang inwisselbaar blijven. Het is ironisch dat Kirkman pas tegen het einde van de serie een grote mensenschrijver leek te worden.

De eerste zes issues waren toch de beste.

Hoe is deze Deluxe editie?

Deze comic heeft een stevige cover en is gedrukt op deftig papier. Er is een klein dossiertje bijgevoegd waarin Kirkman in zijn oude aantekeningen laat zien wat het idee was en welke aanpassingen zijn doorgevoerd tijdens het maken van de strip. Dit is een toffe toevoeging.

De kleuren zorgen ervoor dat het lezen van de comic toch een andere ervaring geeft aan de lezers van het origineel. Je kunt jezelf alleen afvragen waarom je als lezer deze serie opnieuw zou kopen? Voor nieuwe lezers is dit waarschijnlijk interessanter, en dan is het ironisch dat hier duidelijk op de verzamelaars wordt gemikt. Deze comics worden in principe niet gebundeld.

Echte fans kopen dit. Nieuwe lezers hebben nu een reden om deze serie aan te snijden. Al die anderen? Die kunnen het beter laten liggen.