Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Seance review: er is leven, er is leven na de dood

In Seance van Kevin Valgaeren wordt een aan lager wal geraakte wetenschapper ingehuurd om empirisch bewijs te leveren dat een meisje echt in staat is om de geest van haar voorouder op te roepen uit de dood. Dat heeft grote gevolgen die zijn leven overkop zullen gooien.

Who you gonna call?

Francis Whitman was ooit een succesvolle wetenschapper. Hij ontdekte thallium, een gif dat bijna niet op te sporen is in de bloedbaan. Die ontdekking maakte hem wereldberoemd en gerespecteerd, maar die roem steeg hem naar het hoofd. Whitman werkte niet meer en werd rusteloos. Hij verwaarloosde zijn gezin, waardoor de band met zijn vrouw bijna onbestaande was. Bovendien kreeg hij te kampen heeft met angststoornissen en depressie. Dan krijgt de doctor de kans om zijn vergane carrière nieuw leven in te blazen. In het Victoriaanse Londen is de lucht grauw en vervuild, en mensen zoeken hoop. Dat vinden ze in het nieuwe fenomeen van het spiritualisme: mediums en dodenoproeping. Het leven is misschien hard, maar er is tenminste leven na de dood, denken ze dan.

Elizabeth Archer is een jonge vrouw die over die speciale gave beschikt. Ze kan een voorouder, genaamd Katie King, uit Jamaica oproepen en laten materialiseren. De mooie Katie King lijkt dan ook erg op Elizabeth, en dat leidt tot kritiek. De twee dames zijn namelijk nooit in dezelfde kamer te zien. Is de gave van Elizabeth echt of bedrog? Dat zoekt dr. Whitman uit samen met Mr. Harrison, de hoofdredacteur van een tijdschrift over spiritualisme. Helemaal onpartijdig is Whitman wel niet, want hij valt als een blok voor Katie. Tof, aangezien hij getrouwd is, euh, zij een geest is. Uit het hiernamaals, waarin hij terechtkwam op een gezegende leeftijd, vertelt hij zijn verhaal.

Psychologische Mythbusters

Door beroepsmisvorming is het eerst wat wennen aan de archaïsche schrijfstijl; het soort dat ik normaal gezien moet aanpassen in teksten. Maar die stijl past helemaal bij de setting van de 19e eeuw. Het perspectief van een ik-persoon die zijn verhaal uit het hiernamaals vertelt is erg origineel, al is het hoofdpersonage zelf niet helemaal betrouwbaar. Dat is waarschijnlijk ook de bedoeling, want de kalmeringsmiddelen die Whitman gebruikt kunnen leiden tot hallucinaties. 

Het verhaal wordt nooit saai, dus Seance leest makkelijk weg.

De personages zijn allemaal mooi uitgediept, hoewel ik wel wat problemen had met de behandeling van de vrouwelijke personages. Whitman lijkt ondanks zijn wetenschappelijke achtergrond toch maar een simpel man te zijn, want vrouwen beschrijft en identificeert hij vooral door hun uiterlijke kenmerken. Eén personage kennen we zo enkel dankzij “haar volle boezem”, en ook de twintig jaar jongere Elizabeth moet aan zijn lustige blik geloven. Gelukkig is de man zelf maar midden de 30, anders had dat laatste nog creepier geweest.

Het verhaal zit wel goed. Valgaeren wisselt spanning goed af met de gedachten van de jonge Whitman en commentaar van de overleden versie. Het verhaal wordt nooit saai, dus Seance leest makkelijk weg. Het duurt even voor we de waarheid kennen, maar toch voelen de laatste hoofdstukken een beetje overhaast aan. Afgezien daarvan: als je geïnteresseerd bent in het bovennatuurlijke, wetenschap en intrige, is dit boek iets voor jou.


Begeesterend

Begeesterend
3 5 0 1
Seance heeft een originele schrijfstijl, een intrigerend en spannend plot en goede personages. Het einde wordt iets te snel afgerond, maar de weg ernaartoe is vermakelijk.
Seance heeft een originele schrijfstijl, een intrigerend en spannend plot en goede personages. Het einde wordt iets te snel afgerond, maar de weg ernaartoe is vermakelijk.
3/5
Total Score
Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels