Beau is Afraid review: alle gekheid op een stokje

Met Beau is Afraid is regisseur Ari Aster toe aan zijn derde langspeler. Met Hereditary en Midsommar kwam hij de filmwereld binnen via het horrorgenre met atypische elementen om nu horror te combineren met een hoop andere genres. Na het kijken van deze 3 uur durende surrealistisch ‘trip of madness’, is het niet te verwonderen dat niet iedereen even enthousiast is over Beau is Afraid.

Simpel verhaal door angstige ogen

Het is moeilijk om te zeggen waar Beau is Afraid nu eigenlijk over gaat. Zeker als we eerst simpel willen beginnen met het verhaal in plaats van direct dieper te willen gaan. Beau Wasserman, het titelpersonage, is de zoon van een succesvolle zakenvrouw, Mona. Hij is opgegroeid zonder vader want deze is volgens zijn moeder gestorven toen hij voor het eerst een orgasme kreeg. Dit zou te wijten zijn aan een genetische hartruisaandoening. Dit ene orgasme was wel voldoende om Mona te bevruchten zodat Beau geboren kon worden. Beau ontwijkt dus heel zijn leven andere mensen uit schrik dat hij zou sterven als hij de liefde zou bedrijven. Deze info wordt mondjesmaat aan de kijker doorgegeven doorheen de speelduur van 3 uur.

Het eerste uur van Beau is Afraid speelt zich voornamelijk af in en net rond het appartement van Beau. We leren Beau kennen als een extreem angstige, verstrooide en eenzame man van middelbare leeftijd. Hij staat op het punt zijn moeder te gaan bezoeken, maar wordt continu belaagd door zijn buren. Zijn buren lijken allemaal zotten en agressievelingen te zijn die weggelopen lijken te zijn uit Arkham Asylum.

Wanneer Beau zijn pogingen om zijn oorspronkelijke vlucht te halen mislukken, volgt het tweede uur van Beau is Afraid. In dit deel doet Beau alsnog alle moeite van de wereld om bij zijn moeder te geraken. Hij komt terecht bij een gezin dat een vervanging zoekt voor hun overleden zoon. Iedereen die Beau tegenkomt, lijkt van de pot gerukt te zijn en bij zijn ontsnapping komt hij nog een reizend theater tegen, genaamd “Orphans of the Forest”. Dit reizend gezelschap vertelt hem een verhaal waar hij zich volledig in kan inleven. In het laatste uur volgen we Beau op een surrealistische trip die ik onmogelijk kan beschrijven.

Pseudo-pretentie

Het is voor mij moeilijk om Beau is Afraid serieus te nemen. Waar Hereditary en Midsommar ook stevige drama’s waren over het verlies van een familielid en omgang met rouw, is er veel humor verwerkt in Beau is Afraid.

Beau is Afraid gaat over angst en schuldgevoel en dit voornamelijk ten gevolge van toxisch ouderschap. De boodschap gaat vaak verloren onder een hoop pretentie, maar het lijkt soms dat Ari Aster eigenlijk de draak steekt met deze typische pretentieuze navelstaarderij. Als de lugubere humor niet de nodige relativering teweegbracht, is het onmogelijk om niet te geloven dat Ari Aster zich volledig verloren zou hebben in zijn eigen verwaandheid. Alle pogingen van Beau om iets goeds doen, komen altijd pijnlijk hard terug in zijn gezicht. De extreme tragiek hiervan is zo onbevattelijk dat het een lach opwekt omdat er gewoon geen andere reactie mogelijk is.

Zonder Phoenix geen film

Hoofdrolspeler Joaquin Phoenix (Joker, Walk The Line, C’mon C’mon) maakt Beau is Afraid de moeite om helemaal uit te zitten. Ari Aster heeft gekozen om een ogenschijnlijk simpel verhaal te vertellen, letterlijk door de ogen van de meest angstige persoon die je jezelf voor mogelijk kunt houden. Phoenix speelt dit zo goed dat je direct met hem meevoelt en vergeet dat je misschien niet altijd de waarheid ziet. Tijdens het kijken van de film was ik heel de tijd aan het denken dat iedereen in de wereld gestoord was en ze Beau gewoon gerust moeten laten. Wanneer de film even bezinkt, is het even logisch om te denken dat iedereen normaal is en Beau alles gewoon verkeerd interpreteert. Het feit dat deze gedachte pas achteraf bij me opkwam, is puur te wijten aan de geweldige overtuigende prestaties van Joaquin Phoenix. Welke van de twee situaties nu correct is, wordt in het midden gelaten.

Beau is Afraid speelt momenteel in de bioscoop.