Sinners review: een beleving op alle vlakken

Het is intussen 10 jaar geleden dat Ryan Coogler de blockbusterscene opstormde met Creed, na z’n indrukwekkend debuut Fruitvale Station. Drie jaar later volgde Black Panther, waarmee hij pas echt bekendheid verwierf. Voeg daar nog de sequel aan toe en je hebt de enige 3 films die Coogler sindsdien regisseerde. Gelukkig brengt hij daar nu verandering in met het indrukwekkende en overrompelende Sinners.

Folklore en het verleden

Centraal staat de tweeling Smoke en Stack (Michael B. Jordan), ook gekend als de Smokestack Twins. Na een hele tijd in Chicago te zijn geweest – volgens geruchten werkten ze voor Capone – keren ze in de jaren 30 terug naar het dorp waar ze opgroeiden in de Delta in Mississipi. Met heel wat geld en kennissen van toen willen ze een juke joint oprichten, een club waar bluesmuziek gespeeld wordt. Daarvoor kopen ze een oude zagerij over, met lichte tegenzin van de eigenaar, die al dan niet banden heeft met de overblijfselen van de Klan.

Om op te treden op de openingsavond overhalen ze lokale held, muzikant Delta Slim (Delroy Lindo), om te komen spelen en geven ze ook hun jonge neef Sammie (Miles Caton) een kans om z’n talent te laten zien. Maar ook oude bekenden zoals Annie, de ex van Smoke (Wunmi Mosaku, Loki), jeugdvriendin Mary (Hailee Steinfeld) of bevriende handelaars Bo en Grace Chow (Yao en Li Jun Li) komen hen helpen. Maar wanneer een onbekende man (Jack O’Connell) op de proppen komt, neemt de avond een heel andere wending.

Magistrale muziek

Dit is Cooglers eerste film die niet gebaseerd is op een bestaand verhaal, maar volledig door hem bedacht werd. Aan de ene kant is het een historische film, die volledig gedrenkt is in liefde voor blues. Daarvoor haalde hij inspiratie uit z’n eigen leven. In 2015 stierf zijn oom James, die altijd in Mississipi gewoond had en Coogler over blues geleerd had. Om zijn verdriet een plaats te geven, begon hij weer echt naar blues te luisteren en begon het idee te spelen om er een film rond te maken.

Daarnaast was Coogler altijd al fan van horrorfilms maar had hij nog niet de kans gehad om er een te maken. Hoewel Sinners vooral gemarket wordt als horrorfilm, is het de blueskant die misschien nog het belangrijkst en meest indrukwekkend is. De muziek staat echt wel centraal. Zo speelt Delroy Lindo zelf mondharmonica en piano, brengt actrice Jayme Lawson een opzwepend nummer, maar zingen Jack O’Connell, Lola Kirke en Peter Dreimanis ook Ierse folk. Maar het is wel nieuwkomer Miles Caton die de show steelt. Hij acteert heel goed, maar speelt en zingt nog beter. Met z’n resonatorgitaar creeërt hij een heel specifiek geluid waarop z’n verbazend diepe, doorleefde stem voor iemand van z’n leeftijd, geweldig klinkt.

Naast de muziek die in de film wordt opgevoerd, is er ook de magistrale score van Ludwig Göransson. Hij werkte als goede vriend intussen aan alle films van Coogler mee en won terecht een Oscar voor de baanbrekende score van Black Panther. Voor Sinners schreef hij een even of misschien zelfs nog meer magistrale score, met vooral gitaar, banjo en strijkers. Göransson zelf werd ook hard beïnvloed door blues toen hij opgroeide en dat is duidelijk. Muziek is constant aanwezig en dompelt je perfect onder in de sfeer van toen. Sowieso kom je met een nog grotere liefde voor blues buiten.

Bovennatuurlijke wending

Lang lijkt het alsof dit vooral een historisch drama is. Als het alleen nog maar dat was, zou Sinners al meer dan geslaagd zijn. Maar dan komt nog de onverwachte twist van het bovennatuurlijk laagje, die alles nog een versnelling hoger schakelt. De inspiratie hiervoor haalde Coogler naar eigen zeggen bij liedjes van Metallica. De overgang naar een monsterfilm kan misschien wel wat mensen uit hun lood slaan, maar ik stoorde me er niet aan, en het zorgt voor een unieke combinatie van Zwarte geschiedenis en het bovennatuurlijke.

Als je al wat trailers gezien hebt, weet je tegen welk wezen de tweeling en hun vrienden het uiteindelijk moeten opnemen. Als je dat nog niet weet, ga ik het ook niet spoilen, maar het past wel goed bij de bovennatuurlijk elementen die eerder al subtieler in het verhaal verweven waren. Daarbij doet Coogler misschien niet heel veel nieuws met het wezen zelf, maar een visueel kenmerk, dat trouwens geïnspireerd is op een personage uit Puss In Boots: Last Wish, geeft ze wel iets engs en unieks. Jack O’Connell leeft zich ook echt uit in de rol.

Hetzelfde geldt eigenlijk voor de hele cast, maar vooral Michael B. Jordan bevestigt nog maar eens wat voor een geweldige acteur hij is. Hij speelt twee rollen, (het mochten er eigenlijk nog meer zijn) en geeft ze ook elk eigenheid. Het effect van een dubbele Jordan is trouwens zo goed gedaan dat je op den duur vergeet dat hij niet echt een tweeling is.

Visueel oogstrelend

Nog een troef van deze film is trouwens de cinematografie, geleid door Autumn Durald Arkapaw, die ook meewerkte aan Wakanda Forever. Ryan Coogler maakte een heel interessant en helder filmpje waarin hij de verschillende soorten filmrol en cinema-ervaringen uitlegt en welke ze voor Sinners gebruikten of aanbieden. De film is dan ook opgenomen in IMAX 70mm-formaat en Ultra Panavision 70mm, waardoor je zoals bij de meeste films verschillende beeldverhoudingen krijgt. Het verschil hier is dat de twee bijna nooit gecombineerd worden, wat het ook al uniek maakt. Wij zagen hem in IMAX en het blijft een geweldige ervaring om films in dat groot format te zien, en zeker bij Sinners.

Omdat alles echt op film is opgenomen en niet digitaal, ziet alles er sowieso al geweldig uit, maar dat samen met de composities en belichting van Coogler en Arkapaw laat het er soms echt spectaculair uitzien. Ook in een bepaalde scène waarin de grenzen tussen tijd vervagen, draait de camera voortdurend rond en is het een sterk staaltje staging om het in een take gedaan te krijgen. Coogler toont nog maar eens dat hij een filmmaker met een visie is. We kijken dan ook al uit naar wat hij hierna doet, al gaan we Sinners sowieso nog eens herbekijken. En blijf dan zeker ook zitten tijdens de credits voor nog een mooie, betekenisvolle scène.

Sinners is sinds 16/04 te zien in de bioscoop.