Final Fantasy XVI – Echoes of the Fallen DLC review: simpele knoktoren

Final Fantasy XVI was, ondanks zijn radicale keuzes, een schot in de roos. Toch had het team achter de nieuwe wind niet meteen gedacht dat het zo een vaart ging lopen. Van meet af aan gaf producer Naoki Yoshida toe dat hun Final Fantasy geen toegevoegde content zou krijgen; what you see is what you get. Niet naar de zin van uitgever Square Enix, die ondanks 3 miljoen verkochte exemplaren in de eerste week meer wou. Ze hebben duidelijk hun zin doorgedreven, want tijdens de prestigieuze Game Awards kregen we te horen dat FF XVI niet één maar twee DLC’s zal krijgen. En zoals het hoort, is de eerste hiervan nu beschikbaar. Echoes of the Fallen heet de eerste uitbreiding, al zal snel duidelijk zijn aan de geschatte leestijd voor dit artikel dat de term ‘uitbreiding’ stevig overdreven is.

Retcon Mothercrystal

Echoes of the Fallen vindt plaats vlak voor het grote gevecht met de eindbaas van het basisspel. Hier toegang tot hebben vereist dat je alles buiten de credits hebt gezien, inclusief zij-missies. Niet onlogisch voor een DLC maar het is ook van belang voor het verhaal. Echoes of the Fallen stuurt je namelijk op avontuur met Jill en Joshua om mysterieuze kristallen te onderzoeken. Iets wat absoluut niet kan, aangezien je op dat punt in het verhaal alle moederkristallen van Valisthea hebt opgeblazen. Deze dusk crystals kunnen dus maar één ding betekenen: het team heeft een geheim moederkristal over het hoofd gezien en dat moet aan diggelen voor de eindbaas hier weet van heeft.

Het onderzoek leidt het trio naar een louche handelaar genaamd Famiel, die als eerste de kristallen op de markt bracht. Een paar dreigementen later en het spoor wijst naar één van de Fallen Ruins in Rosaria. Blijkt dat in deze ruïnes eeuwen geleden geprobeerd werd een synthetisch kristal te maken, en dat was dus wel degelijk gelukt. Nu het einde nabij is, ontwaakte dit kristal, met alle gevolgen van dien.

Echoes of the Fallen vindt plaats vlak voor het grote gevecht met de eindbaas.

Een DLC moet uiteraard een verhaal hebben, maar de timing voor deze gebeurtenissen is belachelijk toevallig. Zo belachelijk zelfs, dat het een beetje beledigend is voor wie genoten heeft van Final Fantasy XVI. Plots een nieuw kristal laten opduiken, ondermijnt de gravitas die bij de vernietiging van de OG moederkristallen hoorde. Alsof ze op het nieuws plots zouden zeggen dat het weer wereldoorlog is omdat we een geheim nazi-Duitsland over het hoofd gezien hebben. Yoshida-san en zijn team waren natuurlijk niet van plan om extra verhaal te schrijven, maar dit is aanstootgevend cliché. Desalniettemin hebben Clive, Joshua en Jill een missie, en jij een excuus om nog eens met hen op stap te gaan.

No give, only fight

Veel verhaal komt er verder niet aan te pas in Echoes of the Fallen. De gevallen ruïne, genaamd The Spire, is eigenlijk een simpele toren gevuld met knokken. Het leveldesign is dan ook zo rechtlijnig als maar kan zijn. Gang, gevecht, gang, gevecht en op het einde een lift die pas activeert als je de bewaker ervan in de pan hakt. Herhaal dit vijf keer en dat is Echoes of the Fallen in een notendop. Het helpt ook niet dat al die gangen en liften gemaakt zijn uit assets die Square Enix nog had liggen van de Fallen Ruins uit de basegame. Dat er hier en daar wat Fallen “computers” staan waar audiologs de gaten van het “verhaal” opvullen, is een pleister op een houten been. Sowieso al omdat audiologs als een tang op een varken staan in de middeleeuwse setting van FFXVI, maar ook omdat de basispitch zo’n flauw excuus is voor een DLC dat hier moeilijke termen aan toevoegen zoals Chronolith en Magitek War niets doet om de pijn te verzachten. Op een bepaald moment zegt Joshua zelfs dat het verhaal absoluut geen steek houdt, waarop Clive droog antwoord dat dat niet hoeft om vooruit te gaan. Bless his heart.

Gelukkig zijn de gevechten nog steeds even leuk als in de basegame. Het handvol nieuwe vijanden dat voor deze DLC zijn gemaakt, mogen er ook best zijn. En de eindbaas van Echoes of the Fallen, die is eigenlijk even fantastisch als Eikons in de basegame. Het enige spijtige is dat er hier geen enkele over-the-top cutscene-fight is in Eikon-vorm zoals we gewoon zijn van het origineel. In dit opzicht is de toren meer een mechanische uitdaging dan een te overkomen euvel, wat nog maar eens de bijzaak van het verhaal in de verf zet. Toch hebben we hier plezier aan gehad. De animaties van de bazen zijn weer van tiptop-kwaliteit en aan spektakel is er geen gebrek. Zeker in Final Fantasy-mode kan deze DLC extreem gepeperd zijn.

Het leveldesign is zo rechtlijnig als maar kan zijn.

Om je te helpen verhoogt deze DLC de levelcap van 50 naar 55 (of 100 naar 105 in FF-mode) en geeft het je wat nieuwe uitrustingen om sterker te zijn. Veel moet je hier echter niet van verwachten, en het is al even mager als voor de rest van de DLC. Drie wapens (waarvan maar eentje sterker is dan het finale wapen uit de base game), drie accessoires en twee uitrustingen. Mechanisch veranderen die niets aan het spel en ze zijn er vooral om ervoor te zorgen dat spelers de schuld niet op hun gear kunnen steken als ze op hun doos krijgen. Triestig is een understatement.

3,33 euro per uur voor Echoes of the Fallen

Je ziet het aan de tussentitel, lang is deze DLC niet. Op amper 3u is deze uit te spelen en aan een kostprijs van €10 krijg je dus bovenstaande ratio. Het is ons dan ook een mysterie waarom dit als een DLC wordt beschouwd, buiten dan dat het geld moet maken en mensen moet duwen naar het kopen van de expansion pass. Als het toch de bedoeling is om gewoon knok zonder meer aan te bieden – wat op zich echt geen probleem is – had dit perfect in de challenge-sectie van de Arete Stone gepast en thuisgehoord. Het had dan op z’n minst het hoofdverhaal niet vervuild met een uit de duim gezogen aanplaksel. Gelukkig is het voor de rest een vlekkeloze ervaring, alhoewel het een povere is.

Hopelijk heeft DLC 2 – The Rising Tide – wat meer in zijn mars. Aangezien de expansion pass €25 kost en er dus nog 15 van overblijft, zou het alleszins moeten. In de communiqué is er sprake van een nieuw eiland en de nieuwe Eikon Leviathan, dus dat op zich duidt al op wat meer content dan in Echoes of the Fallen. Verdict in de lente van 2024, wanneer de tweede DLC voorlopig in onze planning staat.

Helaas hebben heel wat uitbreidingen last van een gebrek aan vernieuwing dit jaar:

• Remnant 2 – The Awakened King DLC review: meer van hetzelfde
• Dredge – The Pale Reach DLC review: minitrip naar de zuidpool
• Resident Evil 4 Remake – Separate Ways DLC review: extraatje zonder meer