Nog een boek over de jaren 80 review

Tijdens de voorbije zomer trapte ik een balletje met een stel kinderen variërend van 10 tot 12 jaar. Na een tijdje komt dan de vraag: “Hoe oud ben jij eigenlijk?” Na het horen van mijn leeftijd viel er een stilte waarna er met een zekere plechtigheid werd gezegd: “Dan heb je de jaren 80 meegemaakt… Net zoals in Stranger Things.”

Lieve lezer, ik bewijs graag eer aan de jaren 80. Qua (pop)cultuur een zeer fijn decennium! Maar wanneer de jaren 80 serieus gemythologiseerd worden, dan moet je ingrijpen. De jaren 80 waren namelijk meer dan alleen de muziek van de grote vier (Michael Jackson, Prince, Madonna, Julio Iglesias), actiefilms, schoudervullingen en de opkomst van de spelcomputer.

Het is tijd voor een tegengeluid. Tijd voor…

Nog een boek over de jaren 80

Binnen de Benelux is er een echte jaren 80-kenner en dat is Axel Watteeuw. De eigenzinnige maar beminnelijke Belgische blogger is al enkele jaren te vinden op 80sgeek.be, waar hij onverbiddelijk alles neerpent wat hij kwijt wil over de 80’er jaren.

Dit boek is deels het papieren uitvloeisel hiervan. Maar het is ook heel veel meer. Het is een mengsel van het persoonlijke en de messcherpe observatie van de eighties. Watteeuw doorspekt het boek met verhalen over zijn jeugd in Oostende. Verhalen die wel een zekere mate van nieuwsgierigheid opwekken en soms ook weten te ontroeren.

Tegelijkertijd zijn daar ook de verhalen die vertellen over de jaren tachtig in België. Met name het jongere publiek zou vergeten dat er meer is dan alleen het algemene Amerikaanse verhaal dat je overal tegenkomt. Kwartetten op de speelplaats, stickers plakken en het speelgoed van de jaren 80 laten zien wat het Belgische kind van toen bezighield. Maar ook de zomer van 1986 toen heel België slapeloze nachten beleefde vanwege de avonturen van de Rode Duivels in Mexico.

Het wordt aangevuld met stukken over het kopen van je eerste single. En interessante verhandelingen over speelgoed, cartoons en de cinema in de jaren 80. Het wordt allemaal gemarineerd in een persoonlijk sausje. Oh, en is er al gesproken over de interviews? Dit boek heeft voor ieder wat wils.

Het boek doet wat het belooft

Het boek doet denken aan een plakboek. Het is een bonte collectie van tekst en beeldmateriaal, waarbij dat laatste toch heel erg overheerst. Dit geeft het boek een intiem karakter omdat je toch het idee krijgt dat je als lezer over de schouder meeleest met Axel Watteeuw. Het is wat dat betreft jammer dat hij zijn ziel niet wat verder opent. Een goed voorbeeld hiervan is het verhaal over het lunapark. En bijvoorbeeld de observatie dat zijn ouders leken te denken dat Oostende zijn hoogtepunt beleefde in de jaren 60. Waarmee ze natuurlijk laten zien dat nostalgie vaak heel persoonlijk is. Er staan ook een drietal kleine productiefoutjes in. Dat zullen we de auteur vergeven.

Het fijne aan dit boek is dat het doet wat het belooft. Het biedt een fris en ander beeld van de jaren 80. Als je een rondgang wil hebben langs alle hoogtepunten of een analyse wil hebben over hoe de eighties doorwerken in het nu, dan moet je dit boek niet hebben.

Het is een nuchter en vooral persoonlijk boek over de jaren 80. Een ideaal boek om cadeau te doen tijdens de feestdagen.

Bestel dit boek bij bol.com en steun deze website.