Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Lord of the Rings Gollum header

The Lord of the Rings: Gollum review – tricksy false developerses

Weinig fantasyreeksen zo iconisch als The Lord of the Rings. Wanneer Daedalic Entertainment in 2019 aankondigde dat ze terug naar Middle-Earth zouden afzakken om er het verhaal van Gollum te vertellen, sloeg het hart van vele fans een slag over. Misschien niet het meest avontuurlijk personage, maar zeker een iconisch en vooral eentje waar je echt iets unieks mee kan doen. Het werk zal uiteindelijk vier keer uitgesteld worden, wat ervoor zorgt dat Gollum nu pas het daglicht ziet. Helaas zal het hart van wie gewacht heeft simpelweg stilvallen bij het zien van het eindproduct. Want na vier jaar ontwikkeling is Gollum een waar affront voor de licentie en kan je je terecht afvragen of er überhaupt iemand deze game getest heeft voor het los te laten op de wereld…

  • Ontwikkelaar: Daedalic Entertainment
  • Uitgever: Nacon, Daedalic Entertainment
  • Release: 25 mei 2023
  • Platformen: Pc, PlayStation 5, Xbox Series X|S, Nintendo Switch
  • Aantal spelers: 1

Reviewexemplaar op PS5 verkregen via de uitgever

Prison Break: Barad-Dûr edition

Op papier is de pitch van The Lord of the Rings: Gollum veelbelovend. Het verhaal van Smeagol en zijn duister alter ego Gollum uit de doeken doen voor dat hij Frodo en Sam vergezelt in hun tocht naar Mordor. De fervente LOTR-fans weten uiteraard al dat dit vooral pijn zal zijn, want het verhaal van Gollum is allesbehalve vrolijk. Gollum het spel start in medias res wanneer Gollum gevangen wordt door de elven van Mirkwood en ondervraagd wordt door Gandalf, toen nog de Grijze. Bij wijze van een flashback vertelt Gollum zijn relaas na het verlies van de Ene Ring en hoe de zoektocht naar deze hem iets te dicht bij Cirith Ungol brengt. Het is hier dat Gollum gevangen wordt genomen en de rest van zijn dagen zal spenderen in de kerkers van Barad-Dûr, de thuishaven van Sauron zelf, of dat dacht hij tenminste.

Gollum Gandalf Thranduil
© Nacon, Daedalic Entertainment

Wat gebeurde daar allemaal? Hoe heeft Gollum zo de overhand kunnen nemen op Smeagol? Wat weet Sauron nu eigenlijk over de ring? Hoe ontsnapt Gollum nu uiteindelijk? Waar gaat hij naartoe? J.R.R. Tolkien kan met die vragen alleen al een spannend verhaal schrijven. Daedalic Entertainment niet. Volgens hen willen spelers een getrouwe simulatie van wat het is om een slaaf te zijn in Barad-Dûr, compleet met dagelijks geheen- en weer van de mormak-putten naar je cel. Als daar uiteindelijk een ontsnapping van komt, mooi meegenomen, maar het slavenleven is écht wat spelers willen. Spanning is dan ook een concept dat Gollum (het spel) niet kent.

Van een meeslepend relaas of opbouwende verhaallijn is hier geen sprake.

Drie vierde van het amper acht uur durende spel spendeer je dwaasweg door van A naar B te gaan op bevel van een random orc, langsheen de meest deprimerende gangen van Saurons fort. Dat je hier af en toe de orcs, slavenmeesters of generaals van Sauron van respons mag dienen, al dan niet in de toon van Gollum of Smeagol, brengt weinig soelaas. Want je enige taken zijn verschrikkelijke minigames waar je het pad moet volgen en klaar. Van een meeslepend relaas of opbouwende verhaallijn is hier geen sprake. Hierdoor mondt Gollum vrij snel uit in één van de saaiste ervaringen in videogameland. Het weinige echt boeiende verhaal dat er dan nog overschiet, wordt volledig teniet gedaan door het tergend trage tempo. Dan krijg je heel het verhaal voorgekauwd door J.R.R. Tolkien, slaag je er nog niet in dit juist opnieuw te vertellen. Onbegrijpelijk.

Maar dit is slechts het begin van de problemen, en nog het minste van allemaal achteraf bekeken. Je zou de slechte vertelling nog kunnen vergeven als de gameplay het neusje van de zalm is, maar ook hier slaat Daedalic de bal even mis als de Nazgûl die geen man kan verslaan….

Hopeloos achterhaald

Gollum is een platform/sluipspel, een genre op het lijf geschreven van Gollum door zijn kleine gestalte en uitzonderlijke klimvaardigheden. Alleen neemt Daedalic nul risico en kopieert het klakkeloos de formule van games die 10 jaar geleden al achterhaald waren. Overduidelijke klimoppervlaktes, geometrisch afgelijnde randen om je aan vast te houden en een uiterst lineair pad om dit allemaal te verbinden. Het grote probleem hiermee, naast de inherente saaiheid, is dat het niet past in de wereld. Barad-Dûr is een gure, ruwe, onherbergzame plek. Als daar om de haverklap een rand verschijnt die perfect waterpas staat en aangeduid is met witte verf, dan breekt dat de immersie volledig van een door orcs uit de grond gehouwen kasteel. Het komt gefabriceerd over. En wanneer het dat eens niet is, is het maar een hoopje ongeïnspireerde grauwe gangen en doodlopende eindes.

De platformsecties worden af en toe onderbroken door sluipfases, maar ook hier moet je je er niet al te veel bij voorstellen. Gollum kan zich namelijk niet weren. Je enige kans is dan ook altijd om voorbij de oliedomme bewakers te sluipen via enkele schaduwplekken en klaar. Er zijn geen verschillende invalshoeken of strategieën, geen diepere mechanics rond geluid of je klimvaardigheden. En word je gezien, is het instant game over, restart at checkpoint. Dit maakt de al saaie gameplay nog trager, want in essentie zijn dit gewoon delen waar je gewoon niet mag lopen en that’s it. Af en toe krijg je ook stenen om bewakers af te leiden, maar dit zorgt nooit of te nimmer voor meer dan dat, afleiding.

© Nacon, Daedalic Entertainment

Het leveldesign is al even achterhaald als de gameplay. Want als je dacht dat er enige vorm van vrijheid was is in dit spel, ben je eraan voor de moeite. Volg de voorgekauwde klimelementen tot aan je objective marker, alle andere wegen lopen dood of zijn afgebakend met uiterst immersieve onzichtbare muren. Af en toe heb je wel een keuze, binair, tussen klimmen of sluipen, waarna het pad 10 meter verder gewoon weer samenvloeit tot het videoludieke equivalent van een rolband in de luchthaven, min de snelheid. Héél af en toe vind je op het B-pad eens een artefact, maar dat is soms letterlijk niets meer dan een roestige lepel. Wat een beloning!

Het is een raadsel hoe Daedalic het gebrek aan fun niet van meet af aan in de kiem smoorde en opnieuw begon.

En dat is dan nog maar het beklag over ontwerp. De mechanics in dit spel zijn verschrikkelijk. Sprongen voelen zeer vreemd aan en falen de helft van de tijd. Als je daarna iets moet vastgrijpen, wordt het erger door het rare ‘aanzuigeffect’ van grijpbare wanden en wonky animaties. Andere keren werken sprongen wel maar land je verkeerd omdat er een bug is in de collision en Gollum dan maar gewoon de rand afglijdt. Het sluipen is niet veel beter, met als grote boosdoener hier de camera die misselijkmakend wisselt tussen 1st en 3de persoon als je dicht bij een muur of tafel komt. Het zorgt voor een frustrerende ervaring in elk opzicht, tenzij het een geeuw inducerende cutscene is. Dat je alle knoppen kan remappen in de opties, is een pleister op een houten been.

Het is een raadsel hoe Daedalic het gebrek aan fun niet van meet af aan in de kiem smoorde en opnieuw begon. Ze hebben vier jaar gehad hiervoor, en het beste dat ze konden maken was een amalgaam van mechanics en designs uit de slechtste telgen van het genre.

“We have Gollum at home”

Grafisch gezien is Gollum ook niet om over naar huis te schrijven. De decors zijn modderig, repetitief en ongeïnspireerd. De texturen zijn van povere kwaliteit en het geheel ziet er gewoon gedateerd uit, ook op de hoogste settings en met ray-tracing aan. Zelfs Mirkwood, dat je ondanks het wat grauwere palet van Peter Jackson toch kan omtoveren in een pracht van een locatie, laat serieus te wensen over.

Ook de modellen, en dan vooral die van hoofdpersonage Gollum, zijn van erbarmelijke kwaliteit. Plukken vormeloos haar en stijve baarden zijn ook dagelijkse kost voor alle NPC’s die je gaat tegenkomen. Het doet de PS5 – waar we op testen – zeker geen eer aan, maar op pc is het nog erger gezien Gollum een configuratie vraagt van jewelste om uiteindelijk het visueel equivalent te zijn van een tweederangs PS2-game. Visueel is het echt niet meer van deze tijd, en dat is toch wel erg als je met een franchise zo prestigieus als The Lord of the Rings werkt. Je hebt ook tonnen referentiemateriaal, bronnen en assets ter beschikking, en toch ziet het er zo uit. Onvergeeflijk.

Gollum graphics
© Nacon, Daedalic Entertainment

Decors zijn modderig, repetitief en ongeïnspireerd.

Is er dan iets gelukt aan deze game? De voice acting en sound design. In het begin zijn de stemmen wat vreemd, daar het niet de originele stemacteurs zijn die rollen opnemen. Hoe goed Andy Serkis of Sir Ian McKellen dit hadden kunnen doen, het zal waarschijnlijk niet in het budget gepast hebben. Maar de plaatsvervangende acteurs doen het uitstekend, als het niet volledig afgekeken was van hun originelen. Dat voelt wat cheap imitator-achtig aan in het begin, maar eens je erover bent werkt het wel, vooral doordat de stemacteurs echt het beste van zichzelf geven. Het sound design verdient ook in deze complimentenparagraaf te zitten, puur omdat er echt aandacht is geweest voor het 3D-gevoel van je omgeving en feit dat elke stap en handeling ook een eigen geluid heeft afhankelijk van terrein, hoek en impact. Bij deze ene positieve paragraaf blijft het wel.

Over de soundtrack kunnen we helaas niet zo lovend zijn, al is het maar omdat die bijzonder schaars is. Ook hier hadden de diensten van Howard Shore wellicht de koffers geplunderd, maar wat we in de plaats kregen is een timide orkestratie die amper gehoord wordt en niet echt bijblijft. Een schril contrast met de deuntjes uit de films of andere games die nu spontaan in je opkomen bij het lezen van deze lijnen.

© Nacon, Daedalic Entertainment

Gollum heeft de meest gewaagde DLC sinds horse armor

Gollum is dus een goed voorbeeld van wat je niet moet doen met een franchise en een testament aan feit dat een bekende licentie niet vanzelfsprekend op succes kan rekenen als je er je laars aan lapt. De kers op deze mesttaart willen we jullie evenwel niet ontnemen. Gollum heeft namelijk DLC, en adverteert die met misplaatste trots ook in het startmenu. Aanschouw de piek van waanzin en het onverdunde lef bij Nacon/Daedalic Entertainment:

  • 5 emotes voor Gollum – €2,99 (Emotes… in een single player avontuur… voor Gollum… in een Lord of the Rings-game… waar hij een gemartelde slaaf is. Echt waar.)
  • Elven spreken Sindarin in plaats van Engels/Westron – €2,99 (en die elven komen pas voor in het laatste kwart van de game!)
  • Lore compendium – €4,99 (want dit kon geen beloning zijn voor verkennen, je hebt al een roestige lepel gevonden, niet overdrijven ook, he…)

De ervaring is helaas zo slecht dat we hiermee enkel nog konden lachen en onze ogen rollen. Gollum is gewoon een barslecht spel in alle opzichten en echt een te mijden titel. Spreid het woord ook, dat niemand zich hier aan laat vangen als dit onherroepelijk in de grabbelton beland voor minder dan 5 euro. Het is zelfs dat niet waard.

Zijn er wel goeie LOTR-zaken uitgekomen? Ja zeker!

Verkwisting van licentie

gollum
1 5 0 1
Gollum is een waar schoolvoorbeeld van hoe je het niet moet doen. De enige reden dat dit geen 0 krijgt, is omdat het spel niet crasht en de stemacteurs hun best hebben gedaan. Al de rest mag onherroepelijk de vuilbak in, van de slechte en achterhaalde gameplay tot de verschrikkelijk gedateerde visuals en presentatie. Gollum zal even het lachertje van het internet zijn, om dan (hopelijk) snel in de vergetelheid te vallen. Mijden als de pest dus, in eender welke vorm en op eender welk platform.
Gollum is een waar schoolvoorbeeld van hoe je het niet moet doen. De enige reden dat dit geen 0 krijgt, is omdat het spel niet crasht en de stemacteurs hun best hebben gedaan. Al de rest mag onherroepelijk de vuilbak in, van de slechte en achterhaalde gameplay tot de verschrikkelijk gedateerde visuals en presentatie. Gollum zal even het lachertje van het internet zijn, om dan (hopelijk) snel in de vergetelheid te vallen. Mijden als de pest dus, in eender welke vorm en op eender welk platform.
1/5
Total Score

Raak

  • Het verhaal van J.R.R. Tolkien

Braak

  • Verschrikkelijk trage pacing
  • Oersaaie levels met simpele 'ga van A naar B'-verloop
  • Artificieel overkomend leveldesign
  • Het Smeagol/Gollum-systeem dat te weinig gevolgen heeft
  • Brakke AI van vijanden
  • Gebrek aan ontwikkeling in spelmechanics
  • Het spel is gewoon nooit fun om te spelen
Total
0
Shares
Gerelateerde artikels