The Super Mario Bros Movie review: it’s Mario-fun-time

Adaptaties van videogames zijn moeilijk. In 1993 probeerde Nintendo al eens een liveactionadaptatie van haar favoriete loodgieter uit zonder succes. 30 jaar later proberen ze het opnieuw, dit keer geanimeerd met The Super Mario Bros Movie.

Musroom Kingdom als een soort Narnia-wereld

Mario en zijn broer Luigi starten een eigen loodgietersonderneming in Brooklyn na op te stappen bij The Wrecking Crew. Na het maken van een reclamefilmpje, waarin de clichématige versie van Mario en Luigi wordt uitgespeeld, is het wachten op de eerste klant. Zoals verwacht loopt hun eerste klusje niet van een leien dakje. De ouders van Mario vinden het niet oké dat hij zijn broer Luigi meetrekt in zijn verhaal. Wanneer de algemene drinkwaterleiding van de gemeente begint te lekken, besluiten Mario en Luigi om te helpen met de reparaties. Wanneer ze in een vergeten ondergrondse constructie terechtkomen, worden ze via een leidingennetwerk naar een heel speciale wereld gebracht.

In deze wereld, gekend als Mushroom Kingdom, zijn er verschillende koninkrijken aanwezig zoals het Donkey Kong Island en Toad Town. Bij aankomst geraken Mario en Luigi al snel gescheiden. Luigi wordt gevangengenomen door de slechte schildpad Bowser die aan een invasie bezig is op Mushroom Kingdom. Mario komt terecht in Toad Town en besluit samen met zijn nieuwe vriend Toad de prinses op te zoeken. Prinses Peach geeft aan dat ze de hulp van de apen van Donkey Kong Island nodig zullen hebben om Bowser te verslaan en Luigi te bevrijden.

Gameverfilming: een vloek?

Verfilmingen van videogames zijn moeilijk. Games met een uitgebreid verhaal zijn vaak te complex om in een langspeler te vatten. Hierdoor zijn er al veel oppervlakkige producten uitgekomen (zie Uncharted, Resident Evil, Assassins Creed etc). The Last of Us toonde ons dan weer dat het wel kan indien we genoeg tijd nemen om de personages te leren kennen. Aangezien de huidige games vaak 20 uur en meer duren, is de band met de personages sterker waardoor een tv-serie een betere vertaling met zich meebrengt. Dit gezegd zijnde zijn er ook bewijzen dat bepaalde franchises zoals Pokémon en Sonic The Hedgehog wel tot aangename verfilmingen kunnen leiden. Het gaat hier over franchises met een hoeveelheid aan personages zonder een echt groot vastgelegd verhaal. En laat nu net Mario ook in dit rijtje thuis horen.

De niet gebruikte nevenpersonages zetten de deur open naar meerdere spin-offs.

De wereld van Mario is met zijn hoeveelheid aan games uitgegroeid tot een allegaartje van personages. Dit geeft een ruim aanbod aan mogelijkheden om een verhaal mee te vormen. The Super Mario Bros. Movie kiest voor 1 duidelijk afgelijnde antagonist. De andere grote antagonist, en persoonlijke favoriet, Wario, wordt nog buiten beschouwing gelaten. Dit schept natuurlijk ook nog mogelijkheden voor een sequel. Ook de (nog) niet gebruikte nevenpersonages zetten de deur open naar meerdere spin-offs.

Een te bekende cast?

De celebrity casting van The Super Mario Bros. Movie werd aanvankelijk kritisch onthaald. Aangezien Mario en Luigi hier eerder klassieke New Yorkers zijn, valt het uiteindelijk allemaal wel mee qua accenten. Chris Pratt (The Lego Movie, Guardians of the Galaxy, Jurassic World) speelt een verdienstelijke Mario. Pratt zit tegenwoordig in zoveel projecten dat het moeilijk wordt om zijn stem niet te herkennen in Mario. Dit trekt je soms een beetje uit het verhaal. Charlie Day (It’s Always Sunny in Philadelphia) speelt een leuke Luigi, die jammer genoeg te weinig te doen heeft.

Princess Peach wordt niet neergezet als een damsel in distress, maar als een sterke leider.

Toad, vertolkt door Keegan-Michael Key (Hotel Transylvania), is de comic relief die je eerder bij Luigi zou verwachten. Prinses Peach, ingesproken door Anya Taylor-Joy (The Queen’s Gambit, Last Night in Soho, The Menu), wordt niet neergezet als een damsel in distress, maar is een sterke leider. Het kon natuurlijk ook niet anders, want het oorspronkelijke karakter is niet meer van deze tijd. Het is verfrissend dat er ook geen romantisch subplot nodig is als motivatie.

Jack Black (Kung Fu Panda, Jumanji) amuseert zich hard als Bowser en kan er ook zijn muzikaal kantje in kwijt, wat voor nodige humor zorgt. Bowser wordt niet als een louter eng karakter neergezet, maar heeft ook een gevoelig en grappig kantje. Seth Rogen (Kung Fu Panda, Lion King, Superbad) heeft de perfecte stem voor Donkey Kong en de aangekondige spin-off is dan ook welgekomen.

Respect voor de games

Wie aan Mario denkt, denkt ook aan Mario Kart. Het zou niet kunnen dat het legendarische spel, dat zich perfect leent voor groepsgaming, niet mee opgenomen zou zijn in The Super Mario Bros Movie. Meer nog, het is in de tweede act zelfs een van de belangrijkste elementen. De knipogen naar alle dwaasheden van dit legendarisch spel zijn niet bij te houden en heerlijk om naar te kijken.

In de eerste act, nog voor Mario en Luigi in Mushroom Kingdom terechtkomen, is er een organische verplaatsingssequentie waarin beiden van links naar rechts over het scherm lopen met enkele obstakels. De plaatsing van de obstakels en sprongen zijn identiek aan de eerste Mario-games op arcade, Gameboy en Super Nintendo die nog in 2D opgesteld waren.

Ook de paddenstoelen kunnen niet ontbreken. Ook in The Super Mario Bros Movie geven paddenstoelen speciale krachten aan de personages. Mario weet zelf nog niet welk effect elke paddenstoel heeft, maar als kijker weet je dit vaak wel al (als je de games gespeeld hebt). Er wordt leuk gespeeld met dit concept zonder het te overheersend te maken of te hard te gebruiken als deus ex-machina.

The Super Mario Bros. Movie is vanaf 4/04 te zien in de bioscoop.