Like a Dragon: Ishin! review – liefdesbrief vanuit de negentiende eeuw

Het originele Ryu ga Gotoku Ishin! kwam uit in 2014, maar jammer genoeg voor ons enkel in het Japans. Online kon je lezen dat het een spel met de Yakuza-personages was dat zich in de negentiende eeuw afspeelde in plaats van in onze tijd, maar zelf konden we het niet spelen. Groot was onze vreugde als fan van de Yakuza/Like a Dragon-reeks dan ook toen we leerden dat we in 2023 eindelijk een remake van dit samoeraispel, Like a Dragon: Ishin!, zouden kunnen beleven in het Engels (met Japanse voice acting). Nu het uitgekomen is op moderne hardware is de tijd aangebroken om te kijken of het de moeite waard is en of het merkbaar is dat Ishin eigenlijk een spel van bijna tien jaar geleden is. Geekster consulteerde Wikipedia over meerdere Japanse geschiedkundige figuren en gebeurtenissen en testte het voor jullie uit.

Ishin heeft bekende gezichten

In Like a Dragon: Ishin! verlaten we het moderne Kamurocho en gaan we terug in de tijd naar voornamelijk het Kyoto van de tweede helft van de negentiende eeuw. Samoerai Sakamoto Ryoma keert na een tijdje terug naar zijn geboortestreek in Tosa. Japan beleeft (alweer) een woelige periode: de aanhangers van de Shogun wedijveren met de loyalisten van de keizer om de macht over het land, en de gewone bevolking is er de dupe van. Voor Ryoma wordt het persoonlijk wanneer zijn mentor om het leven gebracht wordt door een gemaskerde moordenaar. Hij wordt gedwongen te vluchten en gaat in Kyo (Tokio) onder een valse naam op zoek naar de dader en de reden van de moord. Zo zal hij zonder het zelf te willen een spilfiguur worden in de toekomst van het land. Ryoma is Kiryu Kazuma niet, hoewel hij er qua uiterlijk helemaal op lijkt, een even groot eergevoel en een even grote afkeer van onnodig doden heeft en evenveel zeemzoeterige speeches geeft over hoe je een mooi leven kan leiden. Je kan wel zeggen dat Ryoma meer zijn emoties toont in dit spel dan Kiryu dat meestal doet, en ook zijn “teller” staat tegen het einde van het spel op een klein aantal.

Ishin bevat zoals alle andere games uit de serie een serieus hoofdverhaal. Het is best lang en zit zoals altijd van het begin tot het einde vol met zalige scènes, moord, geweld en verraad. Wie de serie al goed kent, heeft natuurlijk een streepje voor, maar voor nieuwkomers is dit een ideale kennismaking met de serie omdat ze niet eerst de voorgeschiedenis van één tot acht (mainline) games moeten leren. Voor oudgedienden is het natuurlijk wél extra leuk dat personages uit de hele reeks opeens in een andere rol terugkeren maar wel hun uiterlijk, karakter en stem gehouden hebben. Tot het einde van het spel zal je dan constant vol herkenning naar het scherm wijzen. Vaak weet je hierdoor wel al een beetje wie uiteindelijk een vijand zal worden. Het moeilijke is alle nieuwe namen te leren in plaats van de oude te gebruiken! Kiryu is bijvoorbeeld Ryoma, Majima is Okita en Date is Nakaoka. Een heleboel personages uit heel de reeks, van Zero tot en met Like a Dragon, maken hun opwachting (soms zijn bepaalde personages zelfs veranderd naar meer bekendere koppen uit de serie). In tegenstelling tot Assassin’s Creed speel je niet als een nieuw of fictief personage omgeven door historische beroemdheden, maar ben je er zelf één. Wanneer Ryoma een andere naam aanneemt, wordt hij zelfs een mix van twee historische personages!

Spelen met de geschiedenis en nevenactiviteiten

Dat is op zich al heel fijn, maar nog beter wordt het wanneer je hun personages in een geschiedenisboek (of op Wikipedia) opzoekt en je beseft dat ze heel vaak écht wel het juiste fictieve personage gebruikt hebben voor bepaalde echte historische personages. Ishin speelt dan ook met de geschiedenis, maar doet dit op zeer entertainende wijze en probeert om op het einde toch weer een link naar de echte gebeurtenissen te leggen, zoals met de legende van Sakamoto Ryoma.

Naast het serieuze verhaal bevat Ishin natuurlijk een heleboel side stories. Deze zijn zoals altijd iets (tot veel) lichter van toon. Oké, je zal geen dominatrix opleiden zoals in Zero, maar er zijn toch genoeg zijverhalen waarmee je zal lachen. De meeste extra inhoud zit in Another Life, waarbij je de politiek en de moorden even achterwege laat om voor landbouwer te spelen. Dit is rustgevend en duurt lang genoeg, zeker omdat je vaak moet wachten tot je groentjes klaar zijn om te telen. Een echt groot zijverhaal met meerdere nieuwe personages en plotwendingen zoals bij de Pocket Circuit Racing of de Hostess Clubs van de games die na het originele Ishin uitgekomen zijn, zit er echter jammer genoeg niet in.

Uren zoet in de oude Engine

Like a Dragon was eventjes een turn-based JRPG (en Like a Dragon 2 zal dat ook zijn), maar Ishin bevindt zich nog helemaal in de third person brawler-verzameling van de reeks. Toen het originele spel uitkwam, was er nog geen Dragon Engine, maar gebruikte het dezelfde engine als Yakuza 5, Zero en Kiwami. Dit gevoel is nu op de Unreal Engine 4 volledig nagemaakt. Dat betekent aan de ene kant dat je wel voelt dat het allemaal een beetje ouder is en sommige bewegingen of animaties wat stroever aanvoelen (vooral tijdens gevechten), maar ook dat Ryoma niet als een logge beer door de stad loopt en dus geen moeite heeft om vlot te draaien. Ook krijg je tijdens de gevechten de keuze tussen vier verschillende stijlen: zonder wapens, met een katana, met een pistool of met een katana en pistool (ideaal om als een tornado des doods doorheen grote groepen te klieven en schieten). Uniek aan dit spel zijn de trooper cards, die je vier stijlen tijdens de gevechtern grote bonussen kunnen geven. Aan de ene kant voelen ze héél sterk aan, maar aan de andere kant werken ze op een cooldown en kan je in hetzelfde gevecht een tijger en een beer op je vijanden afsturen, dus kunnen we niet echt klagen.

Voor de rest is de basis dezelfde gebleven: je hebt gewone aanvallen, kan combo’s vormen met een speciale aanval en gebruikt heel pijnlijke heat actions om op cinematische wijze vijanden uit te schakelen. Nu en dan krijg je een heerlijke rampage doorheen een gebouw of gebied, maar meestal zijn het willekeurige vijanden die je (heel vaak) in het midden van de straat aanvallen. Jezelf ontwikkelen doe je aan de hand van verschillende soorten bollen die je voor elke vechtstijl afzonderlijk kan inzetten in een vaardigheidswiel. Leuk is wel dat je ook neutrale bollen krijgt die je in elk wiel kan gebruiken, en dat je deze daarna kan ruilen voor de specifieke bollen per stijl en weer ergens anders kan inzetten. Wapens of kleren upgraden is via een minder interessant systeem waarbij je (best veel) geld en materialen moet inruilen en waarbij de smid er héél lang over doet om zelf beter te worden. Daarnaast verdien je ook door al je acties virtue, dat je dan weer kan inruilen voor bonussen zoals beter lopen, een grotere inventory limit (deze limiet is gelukkig niet zo beperkend is als je zou denken), of extra voordelen bij bepaalde minigames. Ook kom je doorheen heel de stad personages tegen die je meerdere keren moet helpen (bijvoorbeeld door hen iets te brengen, met hen te praten of te eten in hun restaurant). Volledig vriendschap kunnen sluiten met een personage levert je telkens veel virtue op.

Ishin zit naast de gewone gevechten en het hoofdverhaal natuurlijk ook net zoals de andere telgen uit de serie barstensvol met minigames. Er is voor ieder wat wils: je kan bijvoorbeeld alweer heerlijke karaoke gaan zingen (en krijgt een zalige versie van Baka Mitai!) of uitblinken in de arena. De achtergrondbeelden bij een van de karaokeliedjes zijn wel niet zo vrouwvriendelijk (maar dit is in de serie al veel erger geweest). Daarnaast kan je onder meer vissen (heerlijk zen!), houthakken, dansen, op kippenraces wedden, groenten kweken, koken en verkopen, criminelen opjagen, op kanonskogels (in plaats van baseballen) slaan met je zwaard… Wie alles wil doen, is in ieder geval weer bijzonder veel fijne uren zoet. Je moet uiteraard niet alles doen, hoewel veel activiteiten net bonussen geven voor andere activiteiten. Met de groenten, gerechten en bonusvoorwerpen uit Another Life kan je bijvoorbeeld bepaalde zijverhalen voltooien of je wapens upgraden om die dan te kunnen gebruiken in de speciale vechtarena.

Ishin heeft ook bekende stemmen in een oudere omgeving

Zoals gezegd zitten we niet in Kamurocho (of Sotenbori of Yokohama), en moeten we dus eventjes afscheid nemen van de neonlichten en de steden vol reclame. Het Kyo van Ishin is een veel traditionelere en oudere stad met houten gebouwen, kleine straatjes, bidplaatsen, brugjes en lampions. Historisch gezien draagt het zeker bij tot de sfeer, maar het betekent wel dat sommige plaatsen in het spel er enkel bruin uitzien en visueel dus minder interessant zijn. Aan de graphics en animaties zie je sowieso dat het een remake is van een spel uit 2014. Dat betekent niet dat het lelijk is, maar wel dat je niet met dezelfde hoge kwaliteit zit als in de voorbije games. Gelukkig zijn de gelaatsuitdrukkingen van de hoofdpersonages tijdens de cutscenes nog steeds heel indrukwekkend. Bij minder belangrijke personages kom je soms echter ook wat lelijke gezichten tegen. Een heel klein minpuntje: op de pc hapert het spel soms bij de overgang van of naar een gevecht of scène.

In tegenstelling tot bij Yakuza: Like a Dragon of Lost Judgment, is de (schitterende) voice acting in Ishin enkel in het Japans. Dit betekent dat je weer kan genieten van de heerlijke stem van bijvoorbeeld Takaya Kuroda (normaal gezien Kiryu) als Ryoma, de manie van Hidenari Ugaki (Majima) als Okita of de standvastigheid van Kazuhiro Nakaya (Date) als Nakaoka. Zoveel mogelijk voice actors uit heel de serie keren terug. Soms hoor je een bekende stem voor je een personage ziet, en kan je enkel glimlachen. De muziek past heel goed bij de setting, maar naast de iets orchestralere stukken krijg je nog steeds de vertrouwde zachte pianobegeleiding bij wijs levensadvies en komische stings bij de zijverhalen. 

Ishin was het wachten waard

Bijna tien jaar na datum kunnen we Ishin nu ook op moderne hardware spelen. Het voelt aan als een liefdesbrief aan heel de serie, en schotelt je het uiterlijk, de stem en het karakter van bekende personages uit alle games voor. Omdat ze met zo veel zijn, komen sommige bekende koppen er wel niet zo heel lang in. Veteranen van de serie zullen er in ieder geval van smullen. Voor nieuwkomers kan het aan de andere kant net leuk zijn dat ze alles in dit spel zonder voorkennis kunnen begrijpen. Daarnaast is het gewoon een heel goed spel op zich, met een interessant en persoonlijk hoofdverhaal dat goed speelt met de geschiedenis, een heleboel lichtere zijverhalen, een bevredigend vechtsysteem en een resem extra activiteiten. Je voelt duidelijk dat het eigenlijk een spel uit 2014 is, maar dit bederft de pret helemaal niet. Na deze remake kunnen we overigens nog reikhalzend uitkijken naar Like a Dragon 2 en Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name. En met een beetje geluk in de verre toekomst ook nog naar remakes van Kenzan (of Dead Souls…)!

Geïnteresseerd in Like a Dragon, Yakuza of de spin-offs?

• Yakuza: Like a Dragon maakt met succes de overstap naar JRPGs.
• Yakuza Kiwami 2 is een van de beste games uit de serie.
• Lost Judgment is een nog donkerder vervolg op Judgment