10 jaar Looper

Op 28 september 2012 verscheen Looper voor het eerst in de zalen. Voor velen was dat de eerste kennismaking met Rian Johnson die daarna het verdeelde The Last Jedi (volgens mij de beste uit de sequel trilogie) maakte en later terug iedereen verbaasde met Knives Out. Heeft Johnsons tijdreisverhaal de tand des tijds overleefd? Dat proberen we hier even te achterhalen.

Karakterontwikkeling boven tijdreizen

In 2074 wordt tijdreizen uitgevonden en Looper vertelt het verhaal van Joe Simmons (Joseph Gordon-Levitt) uit 2044. Misdaadorganisaties uit 2074 sturen slachtoffers die ze willen vermoorden met een zak over hun hoofd terug naar 2044 waar “Loopers” ze onmiddellijk doodschieten. Op elk slachtoffer is een hoop zilver vastgebonden dat als betaling dient voor de Looper. Om latere banden met de misdaad uit te wissen, gaat elke Looper ermee akkoord dat wanneer hun contract afloopt, hun toekomstige versie terug naar het verleden wordt gestuurd om door hun jongere zelve neergeschoten te worden. Dit wordt het sluiten van de lus (closing the loop) genoemd. De jonge Looper weet dit doordat het zilver vervangen is door goud en hierna kan de Looper 30 jaar genieten van pensioen met dit goud.

Op een nacht wordt Joe Simmons, een Looper, bezocht door zijn vriend Seth Richards (Paul Dano) die in paniek verteld dat hij zijn lus niet heeft kunnen sluiten en dat zijn toekomstige zelf ontsnapt is. Hij heeft via zijn toekomstige zelf vernomen dat er een meesterbrein genaamd ‘The Rainmaker’ in 2074 alle georganiseerde misdaad heeft overgenomen en om onbekende redenen alle lussen aan het sluiten is. Joe’s volgende klus blijkt het sluiten van zijn eigen lus te zijn maar ook zijn toekomstige zelf (vertolkt door Bruce Willis) kan ontsnappen door een te lange aarzeling van Joe. Hierna volgt en kat-en muis-spelletje tussen beide Joe’s en hun opdrachtgevers.

Looper is op zich een tijdreisfilm, maar doet hier in principe zeer weinig mee. Johnson gebruikt tijdreizen eerder als een mechanisme om het plot in gang te zetten en niet als puzzel die ontrafeld moet worden doorheen het verhaal, zoals in Primer, Predestination of 12 Monkeys. Het verhaal van Looper is vooral gefocust op de karakterontwikkeling van het hoofdpersonage Joe en hoe hij omgaat met de situatie die tijdreizen veroorzaakt heeft. Er wordt doorheen de film niet teveel uitleg gegeven aan hoe tijdreizen exact werkt, maar dat stoort ook niet. De film ontsnapt hierdoor niet aan een aantal paradoxen die braaf genegeerd worden.

De jonge cast speelt de oude van het scherm

Om Joseph Gordon-Levitt wat meer op Bruce Willis te doen lijken, heeft hij nogal lang in de make-up stoel moeten zitten en werd zijn gezicht lichtelijk aangepast met prothetische make-up en dit resultaat is niet altijd even goed gelukt. Het is echter de attitude, manier van wandelen en de aanpassing van Gorden-Levitt zijn stem naar het lagere, mompelende timbre van Willis waardoor je overtuigd wordt dat beide Joe’s dezelfde persoon zijn. Beiden spelen dezelfde rol, maar het is duidelijk dat Gordon-Levitt de betere acteur van de 2 is. De rol van Old Joe wordt dan ook eerder beperkt tot ondersteunde rol en heeft relatief weinig dialoog. Zijn beste moment speelt zich af in een restaurant waar de term “zelfmisbruik” een heel andere lading krijgt. Bruce Willis staat niet gekend om zijn betere films de laatste jaren, maar Looper zal samen met Glass (ook hier zal niet iedereen mee akkoord zijn) een van zijn laatste betere werken zijn.

Ondersteunde rollen van Emily Blunt (A Quiet Place , Mary Poppins Returns) en Jeff Daniels (The Newsroom, Speed, The Martian) dragen ook bij tot de sfeer van Looper en beiden lijken zich goed te amuseren. Veel kan er over hun rollen niet gezegd worden zonder in spoilers te eindigen, maar de casting als beschermende moeder en vaderfiguur van Joe ligt hun beiden zeer goed.

Besluit

Looper werkt voornamelijk als thriller en als een karakterstudie van mensen die voor een onmogelijke levensbeslissing staan. Tijdreizen werkt eerder als een mechanisme om het plot in gang te zetten en minder als plot zelf waardoor er geen complexe constructies uitgezocht moeten worden. Aangezien Johnson 2044 (het jaar waarin Looper zich afspeelt) niet te futuristisch heeft voorgesteld, zal Looper niet snel gedateerd aanvoelen. Dankzij de acteerprestaties van Joseph Gordon-Levitt zal de film nog lang herbekijkbaar zijn. Dus na 10 jaar is Looper nog steeds het bekijken waard. Verdient deze het imago van recente klassieker? Ik denk van wel.

Looper is tot 16/10 te bekijken op VRT MAX.