Qua games met Marvel-superhelden zijn we de laatste jaren al verwend geweest dankzij Marvel’s Spider-Man en hebben we in Marvel’s Avengers gezien wat er gebeurt wanneer een bedrijf zich focust op de verkeerde elementen. Opeens dient Guardians of the Galaxy zich aan als een nieuw avontuur vol superhelden, actie en quips. Na Marvel’s Avengers en een niet heel geïnspireerde marketingcampagne waren onze verwachtingen voor dit spel eigenlijk niet zo hoog. Aan de andere kant is het spel volledig singleplayer en zijn er nergens microtransactions te vinden. Kan Marvel’s Guardians of the Galaxy de reputatie van voorganger Marvel’s Avengers achterlaten en toch een leuk spel afleveren? Geekster luisterde naar een hele resem bands uit de jaren ‘80 en testte het voor jullie uit.
Ontwikkelaar: Eidos-Montréal
Uitgever: Square Enix
Platform: pc, PS4/5, Switch Xbox Series S/X
Aantal spelers: 1
Release: 26 oktober 2021
Reviewcopy op PS5 verkregen via de uitgever.
Ludiek ruimteavontuur
Een fijne en vaak komische space opera.
Onder de al dan niet deskundige leiding van Peter “Star-Lord” Quill vormen Gamora, Drax the Destroyer, Rocket en Groot de intergalactische groep The Guardians of the Galaxy. Heel de tijd met elkaar kibbelend probeert dit zootje ongeregeld een naam te maken en veel geld te verdienen door al dan niet dubieuze opdrachten uit te voeren voor al dan niet dubieuze contacten. Je krijgt in dit spel geen origin story zoals in de MCU-films, maar Guardians of the Galaxy begint niet zo lang na het stichten van de groep. De Guardians – of is het de Gardeners? – wagen zich in de opdracht van een “dierenliefhebster” aan een “eenvoudige” missie in een verboden zone. Uiteraard loopt niet alles van een leien dakje en al snel hebben ze een plan-B nodig.
Je moet niet vertrouwd zijn met het Guardians-universum om van dit spel te kunnen genieten, maar wie de films gezien heeft of de comics gelezen heeft, zal uiteraard kunnen genieten van een een hele hoop bekende locaties, personages en extra verwijzingen. Guardians of the Galaxy is een fijne en vaak komische space opera waarbij Star Lord niet alleen moet proberen zijn groep bij elkaar te houden maar waar ook na een tijdje de inzet beduidend verhoogd wordt, zowel voor het heelal als op persoonlijk en emotioneel vlak.
Vriendschap, familie, emotie
De vijf personages doen constant hun zegje.
Hoewel er een paar belangrijke elementen off-screen gebeuren en je daardoor soms denkt dat het allemaal een beetje snel escaleert, is het geheel toch een best goed geschreven pakket vol humor, sciencefictiontropes en hier en daar zelfs wat goed gebrachte emotie. Familie en vriendschap zijn belangrijke thema’s van dit spel, wat je misschien nog het beste kan zien in de vele inspirerende speeches en pep-talks die je Star-Lord kan laten geven. Het leuke is dat je teamleden vaak naar je luisteren en niet enkel blijven klagen. Dit kan zelfs in het midden van een gevecht als een speciale ability, wat hilarisch is omdat de vijanden dan rustig wachten tot je huddle voorbij is.
De Guardians zijn echt een disfunctionele familie. Zeker in het begin van het spel klagen ze nog heel veel op elkaar, vertrouwen ze elkaar niet en is er van respect weinig sprake. Dit weerspiegelt zich in de vele quips en dialogen, die de verschillende personages elk hun eigen stem geven. Of je nu houdt van dit soort dialogen of niet, wanneer vijf personages vaak hun zegje doen, kan dit soms heel overweldigend overkomen. Gelukkig zijn ze wél goed geschreven. Als je écht alles wil horen moet je trouwens soms gewoon even stoppen met bewegen zodat je niet per ongeluk te snel de volgende dialoog triggert. Ook de optionele gesprekken op je ruimteschip tussen de levels door met je teamleden – Mass Effect, anyone? – negeer je beter niet, want hier vind je best wat character development. Het is zelfs raar dat sommige van de beste dialogen volledig optioneel zijn. Je moet als Star-Lord ten slotte ook vaak keuzes maken. Hoewel dit vaak enkel over een stukje dialoog gaat, zijn er een klein aantal keuzes die grotere gevolgen hebben en er is er zelfs een die een stuk van een level helemaal verandert. Hierdoor wilden wij in ieder geval het spel minstens 2 keer helemaal spelen.
Gefocuste singleplayer
Volledig singleplayer en maar één speelbaar personage.
In de gameplay zie je meteen dat ontwikkelaar Eidos-Montréal de fouten van Crystal Dynamics bij Marvel’s Avengers niet wou herhalen en zich eerder gespiegeld heeft aan Marvel’s Spider-Man van Insomniac. Twee zaken vallen meteen op: Marvel’s Guardians of the Galaxy is volledig singleplayer en hoewel je met een team speelt, is er ook maar één speelbaar personage. Enkel op je ruimteschip kan je tussen de levels door wat extra rondlopen. Vechten met Star Lord is zeker niet slecht, maar had wat ons betreft tijdens de eerste uren nog wat diepgang kunnen gebruiken, hoewel je naar het einde toe veel meer opties hebt en daardoor de gevechten nooit echt saai worden. Je loopt of zweeft in third person rond en schiet met je twee laserpistolen op al wat beweegt. Daarnaast heb je een aantal speciale abilities die met een cooldown werken en kan je met verschillende soorten elemental ammo de vijanden bekampen.
Wachten op cooldowns.
Je teamleden doen intussen hun eigen ding, maar zolang ze niet door je tegenstanders uitgeschakeld zijn, kan je de andere Guardians bevelen een speciale aanval te doen. Hierdoor wacht je vaak op hun cooldowns om sommige grote HP-sponzen uit te schakelen en hadden we toch op meer variatie tijdens de gevechten gehoopt, hoewel sommige momenten echt pure chaos kunnen zijn. Vooral wanneer je met skill points meerdere speciale aanvallen voor jezelf of je teamleden kan kopen, worden de gevechten interessanter. Jezelf of je makkers upgraden gaat ook volgens een eenvoudig systeem.
Een mix tussen Mass Effect en Uncharted.
Wanneer je het (andere) schorremorrie niet onder handen aan het nemen bent, moet je doorheen lineaire locaties de weg (en een aantal secrets of collectibles) zoeken. Er is geen open wereld en bijna alles gebeurt in levels, waardoor het geheel gefocust en als een mix tussen Mass Effect en Uncharted aanvoelt. Opvallend veel overgangen tussen delen van een level bestaan trouwens uit het naar beneden glijden van een soort steile helling. Op verschillende momenten is het ook nodig om bij kleine en heel eenvoudige puzzels je teamleden te vragen met hun speciale vaardigheden een handje te helpen of om je elemental ammo in te zetten. Elk hoekje van de levels uitkammen wordt niet enkel beloond met upgrade materials voor je team, maar ook met puur esthetische kostuums, extra lore of dialogen met je teammates. We appreciëren het ook ten zeerste dat er in heel het spel géén microtransactions te zien zijn. Hoewel er verschillende outfits te dragen zijn door de vijf ruimtepiraten, moet je deze gewoon tijdens het spelen vinden en is er zelfs – wat raar dat we tegenwoordig hier het woordje “zelfs” gebruiken – geen winkel met veel te dure opties.
Creatief en Kleurrijk
Qua graphics scoort Guardians of the Galaxy best goed, ook al is het even wennen aan de looks van bepaalde personages. De gezichtsanimaties zijn van zeer goede kwaliteit en tonen tijdens de dialogen mooi hoe een personage zich voelt. Tijdens gevechten zijn er veel effecten merkbaar, maar op de PS5 hadden we daardoor in ieder geval nergens een vertraging zolang we niet voor de Fidelity mode kozen. Omdat we ons op verschillende planeten en ruimteschepen bevinden, is het spel ook een kleurrijk en creatief geheel, hoewel sommige levels duidelijk leger en meer als een videogamelevel bedoeld zijn dan andere. Het is vooral op je ruimteschip of op een paar andere bewoonde plekken dat je veel leuke details kan vinden.
Genieten van de jaren ‘80
De indrukwekkende muziekcollectie uit de jaren ’80 verhoogt het pulpgevoel van heel het spel.
Marvel’s Guardians of the Galaxy zou geen Guardians-avontuur zijn zonder een hoop zalige tunes uit de jaren ‘80. Zo kan je tijdens het spelen (en soms midden in een gevecht) genieten van onder meer Holding out for a Hero, Take on Me, The Final Countdown of (Don’t Fear) The Reaper. Deze indrukwekkende collectie verhoogt het pulpgevoel van heel het spel en soms zal je erdoor luidop lachen of vol adrenaline je in de strijd gooien. Daarnaast is er ook een best goede eigen soundtrack van componist Richard Jacques en een hoop nieuwe rocknummers van de Star-Lord Band.
In tegenstelling tot zowel Marvel’s Spider-Man als Marvel’s Avengers, zal je bij de voice actors zijn niet de bekendste namen terugvinden. Sommige acteurs hebben nog niet zoveel voice acting op hun palmares staan, maar de meesten leveren wel puik werk. Zelfs met drie woordjes (en soms gelach) kan Robert Montcalm als Groot bijvoorbeeld een hele resem aan tonen in zijn performance leggen en Jason Cavalier als Drax heeft een paar heel emotionele momenten.
Marvel’s Guardians of the Galaxy: Beter dan je zou denken
Marvel’s Guardians of the Galaxy is eigenlijk verrassend goed en bewijst na Spider-Man, Miles Morales en het fiasco dat Avengers was dat je nog steeds een volledig singleplayer avontuur zonder al te veel extra’s kan aanbieden en toch een goed spel kan afleveren. Het verhaal is een voorspelbare, maar ook leuke, grappige en soms emotionele rollercoaster doorheen het heelal. De gameplay is zeer degelijk en biedt je na een tijdje wel wat opties, maar is zeker niet revolutionair. Tijdens de 15-20 uur (afhankelijk van hoe grondig je alles wil ontdekken) per playthrough blijft het leuk om op de tonen van je favoriete muziek uit de jaren ‘80 je een weg doorheen het heelal te knallen.
Marvel’s Guardians of the Galaxy is nu te koop bij bol.com.
Geïnteresseerd in games met Marvel-superhelden?
- Lees hier waarom Marvel’s Spider-Man een van de beste games in het genre is.
- Ook het kleinere vervolg, Miles Morales, was een triomf.
- Marvel’s Avengers was daarentegen maar een slordige teleurstelling.
