Snowpiercer vindt het verhaal van de gelijknamige film uit 2013 opnieuw uit, maar brengt ons grotendeels dezelfde boodschap.
Wat voorafging
De film toonde ons hoe het kon eindigen, en nu weten we ook hoe het begon. Met een knappe geanimeerde opening leren we hoe de mensheid zelf verantwoordelijk was voor de ijstijd die de wereld verdoemd heeft. De wereld warmde almaar op, en de omkeringsmaatregelen (chemicaliën in de lucht schieten, altijd een goed idee) hadden een catastrofale uitkomst. Enkel de visionaire Mr. Wilford bood een oplossing: een trein van 1001 wagons die de laatste overblijfselen van de mensheid tot het einde der tijden zou vervoeren, de wereld rond. Zonder te stoppen.
De openingsminuten van Snowpiercer grijpen terug naar de Franse graphic novel.
De openingsminuten van Snowpiercer grijpen ook terug naar de Franse graphic novel van Jacques Lob and Jean-Marc Rochette, maar daarnaast heeft de serie natuurlijk het meeste gemeen met de film van Bong Joon Ho uit 2013. De Koreaanse regisseur, die dit jaar de Oscar voor Beste Film won met Parasite, werkte als uitvoerend producent mee aan de serie, net als regisseurs Chan-wook Park (The Handmaiden) en Scott Derrickson (Doctor Strange). Genoeg talent dus om bedenker Josh Friedman (scenarist van War of the Worlds) te ondersteunen.
Murder on the End of the World Express
Toch komt de trein maar traag uit het station. Ons anker in deze wereld – zeven jaar na het einde, tien jaar voor de film – is Andre Layton (Daveed Diggs, vooral gekend uit de musical Hamilton). Hij is een van de mensen die geen kaartje had om mee te reizen met Snowpiercer, maar zich met geweld een plaats veroverde. Sindsdien leeft hij samen met de andere “zwartrijders” in de Staart van de trein. Ze worden grotendeels aan hun lot overgelaten, en pikken de status quo niet langer. Een opstand is in de maak. Het doel van de staart wordt vooruit geholpen wanneer de mensen uit de andere delen van de trein Laytons hulp nodig hebben.
De realiteit van Snowpiercer wordt verder uitgediept.
Layton was voor de Bevriezing namelijk een rechercheur, en verderop in de trein is een man vermoord teruggevonden. Layton stemt toe, in de hoop om meer informatie te krijgen die hun opstand ten goede komt. Het is een oplossing om veel informatie over het leven op de trein te geven, maar heel erg origineel is het politie-element niet echt. CSI: NMBS of Murder On the End of the World Express, je mag kiezen hoe je die eerste vier afleveringen noemt.
Wat we leren is gelukkig interessanter dan de manier waarop. De realiteit van Snowpiercer wordt verder uitgediept. Zo is kinderen krijgen een geschenk uit de loterij (letterlijk), en eten de mensen uit de Staart voornamelijk ratten. Van proteïneblokken zoals in de film is geen sprake; een groep kannibalen die de Staart terroriseerde, werd een kopje kleiner gemaakt (letterlijk). Mensen die iets mispeuteren worden niet opgesloten in een gevangenis, maar in Laden. Ze worden kunstmatig in coma gebracht en letterlijk in een lade gestopt, en iemand eruit halen blijkt niet zo gemakkelijk.
Zoeken naar diepgang
De scenaristen introduceren een heleboel personages, het ene al interessanter dan het andere. Laytons ex Zarah heeft zichzelf opgewerkt vanuit de Staart naar de derde klasse, maar is geen memorabel personage. Het rijke gezin Folger uit de eerste klasse zijn weinig meer dan stereotiep, en naast Layton springt niemand uit de Staart er echt uit. Ironisch genoeg moet je de meest genuanceerde personages zoeken bij ‘het establishment’ van de trein. De Remmers zijn de bewakers van dienst, en daar zitten net als bij de politie machtsmisbruikers en rechtvaardige agenten bij. De tweestrijd tussen die groepen, zeker wanneer de plannen voor een opstand concreter worden, komt mooi aan bod.
Jennifer Connelly toont nog maar eens dat ze een ondergewaardeerd talent is in Hollywood.
De communicatie tussen de mythische Mr. Wilford en de passagiers gebeurt via Melanie (Jennifer Connelly, A Beautiful Mind) en Ruth (Alison Wright, The Americans). Melanie is dan ook met voorsprong het meest interessante personage in de reeks. Layton is een waardig hoofdpersonage, uitstekend vertolkt door Daveed Diggs, maar hij blijft doorheen dit seizoen grotendeels dezelfde persoon. Melanie daarentegen heeft veel facetten, waarden die soms tegen elkaar indruisen én een geheim dat de reeks halverwege in de tweede versnelling doet schakelen. Jennifer Connelly toont nog maar eens dat ze een ondergewaardeerd talent is in Hollywood.
De wereld van Snowpiercer, een sneeuwbol van maatschappelijke problematieken zoals klasseverschillen, ecologie, vooroordelen, orde en gezag, blijft boeiend. Op visueel vlak en productiewaarde is er weinig op deze serie aan te merken. Maar uiteindelijk is deze serie-reboot niet beter dan de film of de graphic novel, en is de sfeer ook minder dwingend en apocalyptisch. Toch is er veel potentieel, vooral door de manier waarop dit eerste seizoen eindigt. Dat is onverwacht, en belooft veel interessants voor het vervolg. Als de tragere eerste afleveringen je niet afschrikken, is het de tijdsinvestering wel waard.
Het eerste seizoen van Snowpiercer bestaat uit tien afleveringen van ongeveer 45 minuten. Elke week komt er een nieuwe aflevering op Netflix.
