De nieuwe X-Men zijn begonnen en bij Geekster zijn we vooralsnog enthousiast over de richting die Jonathan Hickman is ingeslagen met de mutanten. In de eerste issue van Powers of X wordt er gerept over een oorlog tussen mutanten en machines. Voor de door de wol geverfde X-Menlezers is dat gesneden koek. Maar voor alle nieuwe lezers is het wel leuk om te kijken waar de mosterd vandaan wordt gehaald.
Tijdreizen naar the days of future past
Voor de basis van de oorlog tussen mutant en machine is voor een deel gekeken naar het klassieke tweedelige verhaal Days of Future Past uit 1981. Dit verhaal maakt deel uit van de legendarische run van schrijver Chris Claremont die hier nog wordt bijgestaan door John Byrne.
Vanuit het post-apocalyptische jaar 2013 (dan nog de verre toekomst) wordt de geest van een oudere Kitty Pryde getransporteerd naar het heden. Daar neemt ze het lichaam van haar jongere zelf in bezit en waarschuwt ze de X-Men voor iets wat komen gaat. Ze moeten senator Kelly beschermen tegen een aanslag van de Freedom Force.
Als senator Kelly sterft, dan zal tijdens de verkiezingen van 1984 een president worden gekozen die sterk anti-mutant is en zijn handtekening zet onder de Mutant Control Act. Dit maakt de weg vrij om Sentinels in te zetten. De robots rekenen af met de mutanten die bijna allemaal in concentratiekampen worden weggestopt. Ze rekenen echter ook af met de gewone helden en ook hun meesters worden uiteindelijk overstemd en gedegradeerd tot loopjongens.
Sterker nog, de rest van de wereld is geschrokken van Amerika’s reactie tegen haar mutante bevolking en staat op het punt om toe te slaan. Men vermoedt, geheel terecht, dat de Sentinels een invasie voorbereiden. Het is een kwestie van tijd voordat de eerste kernkoppen richting de VS vliegen. De X-Men voeren vanaf dat moment een strijd tegen de klok om deze dystopische toekomst te voorkomen.
The past of future days
De X-Men weten de nucleaire holocaust te voorkomen. De anti-mutantenmaatregelen zijn uitgesteld maar niet afgesteld. Na de gebeurtenissen uit Days of Future Past waren er twee mutanten die de slachting hadden overleefd. Kate Pryde en Rachel Summers, de telepate die haar terug in de tijd had gestuurd.
Hoewel de moord op senator Kelly is voorkomen, is de tijdlijn niet noemenswaardig verandert. Rachel reist nu zelf terug in de tijd naar het tijdsvak waar ze Kate naartoe had gestuurd en loopt daar rond als haar jongere zelf.
Rachel is afkomstig is uit een alternatieve tijdlijn en was de dochter van Scott Summers en Jean Grey. Ze moet haar plek zien te vinden in een wereld waar ze alleen maar van had gehoord uit de verhalen van haar vrienden en waarin nu alles anders is geworden. Een wereld waarin de vrouw die haar moeder zou worden enkele jaren eerder stierf in de Dark Phoenix Saga.
Ze sluit zich aan bij de X-Men waar ze zichzelf meer en meer leert kennen. Rachel ontdekt dat ze na de gebeurtenissen in Days of Future Past samen met Kate een zelfmoordmissie ondernam. De dames trokken erop uit om Project Nimrod te stoppen. De Sentinels waren bezig om een betere opvolger voor zichzelf te ontwikkelen. Kate blijkt de herinneringen van Rachel met behulp van iets of iemand te hebben aangepast zodat zij de kans had op een beter leven en niet hoefde te sterven.
Het was ook het moment waarop ze beseft wat men haar gedwongen had om te doen. Men had haar door middel van drugs en martelingen gedwongen om een hound te worden.
Het type mutant, vaak een telepaat, dat gedwongen werd om haar mede-mutanten op te sporen. Met deze mede-mutanten liep het vaak slecht af. Je begrijpt dat dit een behoorlijke aanslag was op de mentale gesteldheid van Rachel. Ze zou dit overwinnen en uiteindelijk deel uitmaken van een nieuw team genaamd Excalibur.
Uiteindelijk weet Nimrod de overstap naar onze tijd te maken waarna een alles beslissende confrontatie met de X-Men zal volgen.
Days of Future Present
In 1990 werd deze cyclus min of meer afgesloten met het mini-event Days of Future Present. Het is ook een passende titel omdat we nu, met de kennis van het voorgaande, naar het nu gaan kijken.
Met Days of Future Past nam het hele concept van tijdreizen zijn plek in in het rijk gevulde X-Mencanon. Helaas kwamen met het tijdreizen ook de makkelijke uitvluchten binnen. Als iets niet werkte of je had als comicmaker snel een oplossing nodig, dan was er altijd zoiets als de alternatieve tijdlijn. Wie zich afvraagt waarom X-Mencomics in de jaren negentig onleesbaar waren, heeft hier zijn verklaring.
Het hele concept van de Hounds en Nimrod past wel bij het verhaal wat Hickman wil vertellen. Het is alleen een duidelijk afgezwakte versie van het origineel dat veel zwaarder van toon en gewelddadiger was. Voor Hickman is het een knipoog naar onze wereld waarin mensen zich drukmaken over de opkomst van AI en robotica.
Het roept wel een andere vraag op. De Days of Future Past werden tijdens de jaren tachtig gebruikt als blauwdruk voor een mogelijke toekomst waar de X-Men tegen vochten. In de jaren negentig stierf dit concept een stille dood en dook The Age of Apocalypse op.
Wordt de lezer hier dan ook niet gek gemaakt met een dode mus? Het wijst erop dat we hier te maken hebben met een alternatieve wereld die met een knip in de vingers weer ongedaan kan worden gemaakt.
