Vroeg of laat worden we allemaal een dagje ouder, maar willen we – ondanks een groeiend aantal verantwoordelijkheden – onze hobby als gamer blijven volhouden. Wanneer we een game kunnen spelen, is dat meestal sporadisch en in flarden. In Story Mode bespreken we daarom games met een korte ervaring, die vooral een focus legt op het verhaal. Ideaal als alternatief voor de urenlange blockbuster games waar we minder en minder tijd voor hebben.
Ik bespreek de games in willekeurige volgorde. Hier en daar zal ik mijn eigen mening wat toevoegen aan de beschrijving, maar dit is niet bedoeld als een recensie. De bedoeling van deze artikels is eerder om mensen een idee te geven welke games er zoal bestaan in dit genre en of het een goed idee is voor jou om deze te kopen. De speelduur die in de accordions staat, is gebasseerd op wat How Long To Beat beschouwt als de gemiddelde speelduur, in de tekst zelf vermeld ik soms ook hoe lang ik gespeeld heb tot ik het einde bereikte.
The Unfinished Swan
Ontwikkelaar: Giant Sparrow
Uitgever: Sony Computer Entertainment
Platformen: PS3, PS4, PS Vita
Gemiddelde speelduur: 2u30
De manier waarop de game werkt met kleur, vorm en muziek heeft zoveel charme dat je na een tijd hoopt dat er geen einde komt aan het spel.
The Unfinished Swan is het verhaal van Monroe. Hij is onlangs zijn moeder verloren en verhuisd naar een weeshuis. Monroe zijn moeder maakte schilderijen, maar het unieke aan haar werk is dat ze ze nooit afwerkte. Van het weeshuis mag hij één schilderij meenemen als herinnering. Hij kiest voor zijn favoriet, het onafgewerkte schilderij van een zwaan. Op een avond wordt Monroe wakker en ziet hij dat die zwaan zomaar uit haar schilderij gestapt is en door een deur gelopen is die er voorheen niet was. Vanaf dan is alles wit. Althans, tot je aan de knopjes komt en merkt dat je de wereld zelf kan kleuren.
Door te zwaaien met je verfborstel gooi je verf op alle voorwerpen in je buurt. Op die manier kan je onderscheiden wat er zoal rond je staat. Zo komt Monroe in een vreemd koninkrijk terecht, waar hij het verhaal leert van een nog vreemdere koning.
The Unfinished Swan heeft enkele leuke en unieke mechanics. In het ene level zal je zoals hierboven vermeld alles moeten inkleuren, in het andere gebruik je je kwast om planten te doen groeien en puzzels op te lossen. De manier waarop de game werkt met kleur, vorm en muziek heeft zoveel charme dat je na een tijd hoopt dat er geen einde komt aan het spel. Door de kinderlijke ogen van Monroe zie je de wereld als die van een sprookje, met gigantische gebouwen en vreemde wezens overal. Het spel op zich is vrij lineair, met één of twee kansen om verloren te lopen. Het verhaal zelf ontdek je gaandeweg door de levels goed te doorzoeken. Sommige hoofdstukken zitten wat verstopt en kan je missen tijdens het spelen, ook hebben sommige levels verzamelbare items, die de speelduur iets langer maken.
The Unfinished Swan is in mijn ogen het perfecte voorbeeld van waarom games als kunst mogen beschouwd worden.
A Normal Lost Phone
Ontwikkelaar: Accidental Queens
Uitgever: Playdius, Plug In Digital
Platformen: Android, iOS, Nintendo Switch, Microsoft Windows, Linux, Mac OS
Gemiddelde speelduur: 1u30
A Normal Lost Phone biedt een kort maar krachtig verhaal, waarin je gaandeweg leert wat er zoal in het leven van de eigenaar speelde de laatste maanden.
Stel: je loopt over straat en plots voel je je voet iets raken. Je kijkt naar beneden en ziet daar een telefoon liggen. Wanneer je die opraapt, blijkt die zelfs nog opgeladen te zijn en heb je niet eens een code nodig om deze te ontgrendelen.
Dat is de opzet van A Normal Lost Phone. Je vindt een mobieltje en je begint rond te neuzen. Misschien ben je wel van plan om de identiteit van de eigenaar te achterhalen om zo het apparaat terug te bezorgen, misschien ben je gewoon nieuwsgierig. Wat je motivatie ook is, voor je het weet, heb je heel de berichtengeschiedenis van dit toestel doorgelezen en wil je nog meer informatie.
A Normal Lost Phone biedt een kort maar krachtig verhaal, waarin je gaandeweg leert wat er zoal in het leven van de eigenaar speelde de laatste maanden. Wat de gebeurtenissen waren die ertoe leidden dat jij uiteindelijk de telefoon zou vinden. Hoewel het spel nooit echt moeilijk werd – veel gameplay is er niet behalve enkele wachtwoorden proberen ontcijferen – bleef het toch heel de speelduur lang mijn aandacht houden. Ik leefde mee met het hoofdpersonage en was voortdurend benieuwd naar waar het verhaal heen zou gaan.
Mijn enige kritiek op dit spel is dat de speelduur van nog geen twee uur wat kort aanvoelde voor een betalende smartphonegame. Gelukkig was het verhaal boeiend genoeg om dat te compenseren.
Thomas Was Alone
Ontwikkelaar: Mike Bithell
Uitgever: Mike Bithell, Curve Digital, Bossa Studios
Platformen: PS3, PS4, PS Vita, Windows, iOS, OS X, Android, Xbox One, WiiU
Gemiddelde speelduur: 3,5 uur
Ik had niet gedacht dat de dag zou komen dat ik emoties zou voelen voor enkele blokken en lijntjes, maar hier zijn we dus.
Ik ben een grote fan van 2D platformers. Altijd al geweest. Ik ben ook een grote fan van games met een scherp gevoel voor humor. De combinatie van de twee kan mij dus uiteraard ook smaken.
In Thomas Was Alone speel je enkele vierhoeken. Elke vierhoek heeft een eigen kleur, vorm, kracht en karakter. Ondanks de vrij minimalistische ontwerpen slaagt de verteller (Danny Wallace) er toch in om elk personage een eigen persoonlijkheid te geven. Thomas is een vrolijke, oranje rechthoek met de kracht om vrij hoog te springen. Maar dan heb je ook Claire, die een pak groter en trager is. Ze kan zelf niet hoog springen maar kan wel op water drijven en gebruikt worden als platform voor de anderen. Claire beschouwt zichzelf als de held van het verhaal en ziet Thomas als haar sidekick. Maar spreek ons niet van Chris, die de anderen gemeen behandelt en enkel maar nuttig is om in kleine ruimtes te kruipen.
Naast het verhaal zit ook de gameplay goed in elkaar. Doorheen de levels veranderen de speelbare personages regelmatig. In sommige levels bestuur je er maar één of twee, in andere levels bestuur je heel de groep. Het is aan jou om er in alle levels voor te zorgen dat elk personage op zijn voorbestemde plaats terechtkomt. Soms kan dit eens uitdagend zijn, maar ik vond persoonlijk dat de moeilijkheid nooit erg hoog lag. Zelfs de moeilijkste puzzel bleek uiteindelijk vrij logisch en rechtlijnig.
Desondanks heb ik veel plezier beleefd tijdens het spelen van Thomas Was Alone. Ik had niet gedacht dat de dag zou komen dat ik emoties zou voelen voor enkele blokken en lijntjes, maar hier zijn we dus.
Dit was hoofdstuk 1 van Story Mode. Wat vond je ervan? Heb jij één van deze games al gespeeld? Laat het ons zeker weten en hou Geekster in de gaten voor meer korte maar krachtige games.
